หลานอวิ๋นจูแทบจะไม่เชื่อสายตาของตัวเอง นี้คือบรรพบุรุษโสม แต่ตอนนี้เขากำลังขอร้องให้หลี่ฉีเย่พาเขาไปด้วย ใครจะไปเชื่อสิ่งนี้ได้กัน ?
หลี่ฉีเย่ระเบิดเสียงหัวะเราะและเอ่ย " มองไปยังรูปลักษณ์ของเจ้า " จากนั้นเขาก็ส่ายหัวและเอ่ยต่อ " แม้ว่าข้าจะไม่ได้อ่านหนังสือมามาก ข้าก็รู้ว่าน้ำสมุนไพรของเจ้าไม่สามารถเทียบกับน้ำทิพย์หมื่นดาราได้ นอกจากนีั้ข้ายังมีน้ำทิพย์หมื่นดาราเหลืออยู่ "
บรรพบุรุษโสมกลายเป็นอับอายและเอ่ย " ฮ่าฮ่า น้ำสมุนไพรของข้าแน่นอนว่าอาจจะด้อยกว่าน้ำทิพย์หมื่นดาราเล็กน้อย หากเจ้าสามารถพาข้าไปด้วยได้ เช่นนั้น...เมื่อเจ้าต้องการ ข้าจะมอบรากของต้นโสมข้าให้เป็นอย่างไร ? รากโสมของข้าแน่นอนว่าสามารถช่วยชีวิตเจ้าได้ ! ตราบใดที่เจ้าเห็นด้วยพวกเราทั้งคู่จะสาบาน เมื่อเจ้าเกือบจะตาย ข้าจะใช้แก่นแท้พลังทั้งหมดของข้าเพื่อช่วยชีวิตเจ้าตกลงหรือไม่ ? "
มาถึงตอนนี้ บรรพบุรุษโสมได้กล่าวอย่างเคร่งขรึม สำหรับสมุนไพรอมตะเช่นพวกมัน แก่นแท้ชีวิตนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญมาก อาจจะกล่าวได้ว่ามันได้ละทิ้งทุกอย่างเพื่อยื่นเงื่อนไขที่พิเศษนี้
หลานอวิ๋นจูไม่สามารถหยุดความตกใจของนางได้ บรรพบุรุษโสมนั้นเต็มใจที่จะมอบแก่นแท้ชีวิตให้ นี้ยอมดีกว่าการนำมันไปทำเป็นอาหาร
หลี่ฉีเย่มองไปที่บรรพบุรุษโสมก่อนจะยิ้มและเอ่ย " เช่นนั้นก็ดี พวกเรามาทำสัญญากัน ใช้สาบานพรสวรรค์เป็นอย่างไร ? "
บรรพบุรุษโสมและหลี่ฉีเย่พรสวรรค์ของตัวเองเพื่อสร้างข้อตกลง จากนั้นมันก็ได้ติดตามหลี่ฉีเย่
หญ้าจิตวิญญาณมังกรไหมวิ่งมาด้านหน้าและเอ่ยด้วยรอยยิ้ม " เจ้าสามารถพาข้าได้ด้วยได้หรือไม่ ? " มันแน่นอนว่าเป็นที่รักของเหล่านักปรุงยาด้วยรูปแบบที่สิบ แต่ตอนนี้มันกลับเป็นขอทานตัวน้อยที่ขอติดตามหลี่ฉีเย่ไป
หลานอวิ๋นจูนั้นไม่รู้จะเอ่ยสิ่งใด บรรพบุรุษโสมได้ขอติดตามหลี่ฉีเย่นี้ก็ทำให้นางสั่นสะท้านมากพอแล้ว ตอนนี้แม้แต่หญ้าจิตวิญญาณมังกรไหมก็ยังขอรวมด้วย
" อืมม..." หลี่ฉีเย่ลูบคางของเขาอย่างครุนคิดก่อนจะเอ่ย " เจ้าควรจะรู้ว่า ข้าไม่ต้องการนำสิ่งของที่ไม่ได้ใช้กลับไป แน่นอนว่าเจ้าคงไม่ต้องการให้ข้าใช้เจ้ากลั่นเม็ดยาใช่หรือไม่ ? อะไรคือเหตุผลที่ข้าจะต้องนำเจ้าไปด้วยทุกที่ ? เพราะว่าเจ้าแน่นอนว่าจะได้ประโยชน์จากการอยู่ใกล้โคมไฟแน่นอน "
หญ้าจิตวิญญารนั้นรีบเอ่ยอย่างรวดเร็ว " การพาข้าไปด้วยจะมีประโยชน์ต่อเจ้าอย่างแน่นอน พลังงานสมุนไพรของข้าเพียงอย่างเดียวก็ช่วยให้ความเร็วในการบ่มเพาะของเจ้าเพิ่มขึ้นมากแล้วเพราะข้าคือหญ้าจิตวิญญาณที่ดีที่สุดในโลก ! "
หลานอวิ๋นจูเห็นด้วยกับคำกล่าวเหล่านี้ หญ้าจิตวิญญาณมังกรไหมนั้นเป็นส่วนผสมหลักของเม็ดยา และรูปแบบที่สิบนั้นเป็นขีดจำกัดของมัน ตัวตนเช่นมันนั้นไม่เคยปรากฏในโลกภายนอกมาก่อน ประโยชน์ของมันแน่นอนว่าจะทำให้ผู้ฝึกตนสามารถบ่มเพาะได้ราวกับติดปีก แม้แต่คนโง่ที่สุดในโลกก็ยังได้รับประโยชน์จากมันอย่างมาก
" เจ้าเข้าใจผิดแล้ว " หลี่ฉีเย่ส่ายหัวและเอ่ย " ข้าไม่ต้องการใช้เจ้ากลั่นเม็ดยาและหากใจเจ้าเพียงเพิ่มการบ่มเพาะนั้นจะเป็นการกระทำที่ไร้ประโยชน์ ข้ามีโคมไฟและสามารถทำให้เจ้าก้าวเข้าสู่รูปแบบที่สิบเอ็ดได้ และรูปแบบที่สิบสองหรือสิบสาม นอกจากนี้ข้ายังมุ่งแน่นการบ่มเพาะไปที่ละก้าว ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนทะยานในครั้งเดียว "
" ไม่ต้องกล่าวถึงว่า ข้ามีความเชื่อมาต่อความเร็วในการบ่มเพาะของตัวเอง แม้ว่าจะปราศจากความช่วยเหลือจากเจ้า ข้าสามารถขึ้นไปถึงจุดสูงสุดและกลายเป็นจักรพรรดิอมตะแห่งยุตค เจ้าไม่คิดเช่นนั้นรึ ? " หลี่ฉีเย่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม " ข้อเสนอของเจ้ายังดึงดูดข้าไม่มากพอ "
หลานอวิ๋นจูนั้นไม่รู้จะเอ่ยสิ่งใด หากเป็นคนนอกรู้ถึงการมีอยู่ของมัน พวกเขาจะถือมันเป็นของล้ำค่า แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถกลั่นมันได้ เพียงดูแลมันก็จะได้รับพลังงานแห่งชีวิตจำนวนมาก
หลี่ฉีเย่ทำสิ่งที่ตรงกันข้าม หญ้าจิตวิญญาณต้องการติดตามเขา แต่เขากับปฏิเสธมัน
หลานอวิ๋นจูทำได้เพียงถอนหายใจ นี้คือความแตกต่างระหว่างผู้คน บางคนนั้นบูชารูปแบบที่เก้าของหญ้าจิตวิญญาณ แต่หลี่ฉีเย่ กระทั้งรูปแบบที่สิบมาขอร้องและติดตาม เขาก็ยังไม่แยแส
" ข้ามีจิตวิญญาณมังกร ! " หญ้าจิตวิญญาณหยุดชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยอย่างจริงจัง
หลี่ฉีเย่มองไปที่มันก่อนจะเอ่ย " จิตวิญญาณมังกร ? " เขาส่ายหัวก่อนจะเอ่ย " อย่าได้มาหลอกข้า แม้ว่าข้าจะอ่านหนังสือมาไม่มาก ข้าก็ยังรู้ว่ายังไม่ถึงเวลาที่เจ้าจะมีจิตวิญญาณมังกร "
" เจ้าควรจะรู้ว่าข้าเกิดมาในสถานที่แห่งนี้ หลังจากผ่านช่วงเวลาการบ่มเพาะมานานหลายปี ข้าได้รับจิตวิญญาณมังกรและอีกเพีงยก้าวเดียวจะถึงรูปแบบที่สิบเอ็ด " หญ้าจิตวิญญารเอ่ยอย่างจริงจัง " หากเจ้านำข้าไปด้วย ข้าจะทำคำสาบายพรสวรรค์เหมือนกับบรรพบุรุษโสม เมื่อถึงเวลาจำเป็น ข้าจะให้เจ้าใช้จิตวิญญาณมังกร ข้าเป็นประโยชน์ต่อเจ้าอย่างมากในอนาคต...อย่างเช่น...คนใช้"
หลี่ฉีเย่พยักหน้าและเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง " ดี มันคงจะรู้ฟุ่มเฟือยเป็นอย่างมากหากได้ใช้หญ้าจิตวิญญาณรูปแบบที่สิบเอ็ดเป็นเหมือนคนใช้ "
หลานอวิ๋นจูทำได้เพีงยิ้มขมขื่น หลี่ฉีเย่รู้จักคำว่าฟุ่มเฟือยเป็นด้วย ? หลานอวิ๋นจูนั้นรู้เล็กน้อยเกี่ยวกับจิตวิญญารมังกร แต่หลังจากเห็นการแสดงออกที่จริงจังของหญ้าจิตวิญญาณ มันจะต้องเป็นสิ่งที่พิเศษอย่างมาก
" เอาละ เช่นนั้นพวกเขาก็มาทำข้อตกลงโดยใช้พรสวรรค์กัน " หลี่ฉีเย่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม
หลานอวิ๋นจูทำได้เพียงหัวเราะเบาๆ หลังจากเห็นการแสดงออกของหลี่ฉีเย่ที่ไม่เต็มใจจะทำกับหญ้าจิตวิญญาณที่มีสิบเอ็ดรูปแบบ หากคนอื่นรู้ว่าหลี่ฉีเย่ไม่เต็มใจในการทำข้อตกลง พวกเขาจะต้องฆ่าตัวตายด้วยความรังเกียจ
เห็นบรรพบุรุษโสมและหญ้าจิตวิญญาณมังกรไหมได้ทำสัญญากับหลี่ฉีเย่แล้ว ต้นไม้อมตะอีกก็ได้คลืบคลานออกมาและเอ่ย " เจ้าพอข้าไปด้วยได้หรือไม่ ? "
ต้นวิญญาณกลับสวรรค์กลัวที่จะถูกทิ่งอยู่เบื้องหลัง จากนั้นมันก็รีบกระโดดเข้ามาอย่างรวดเร็วและเอ่ย " ข้าด้วย ข้าเองก็ไม่ไร้ประโยชน์แน่นอน ! "
" ข้าด้วย ! " รากอมตะจากที่อื่นก็รีบวิ่งมาเช่นกัน
หลานอวิ๋นจูกลายเป็นไร้เรียวแรง หลังจากเห็นหญ้าอมตะสามชนิดวิ่งเข้ามาห้อมล้อมหลี่ฉีเย่และขอร้องให้เขาพาออกไป นี้เป็นสมุนไพรอมตะ ตามปกติแล้วแม้แต่ตัวตนที่ยิ่งใหญ่ก็ยังไม่ได้รับการเหลียวแลจากวพวกมัน สมุนไพรเหล่านี้ถูกพิจรณาว่าเป็นสมบัติล้ำค่าสำหรับขุมอำนาจที่ยิ่งใหญ่ ! แต่ทั้งหมดของสมุนไพรอมตะเหล่านี้กลับกลายเป็นขอทานน้อยและขอติดตามไปกับหลี่ฉีเย่
หลี่ฉีเย่ทำเพียงยิ้มและเอ่ย " ช้าก่อน ช้าก่อน บอกประโยชน์ของพวกเจ้ามาและสิ่งที่ข้าจะได้รับหากข้าพาพวกเจ้าไปด้วย หากพวกเจ้ามีประโยชน์ พวกเราจะทำข้อตกลง พวกเจ้าว่าอย่างไร ? "
หลานอวิ๋นจูกลายเป็นไร้คำพูดอย่างสิ้นเชิง หลี่ฉีเย่ปฏิบัติต่อสมุนไพรอมตะเหล่านี้ราวกับหัวไชเท้า ! ทว่านางก็ทำได้เพียงเสียใจอย่างเงียบๆ และพบว่าไม่ใช่เรื่องแปลกหากเป็นหลี่ฉีเย่ เขานั้นมีความสามารถและความอุดมสมบูรณ์ของสมบัติที่ท้าทายสวรรค์
สุดท้าย เหล่าสมุนไพรอมตะก็ทำสัญญาพรสวรรค์และสร้างข้อตกลงกับหลี่ฉีเย่ ตอนนี้มีเพียงต้นไม้ทหารเท่านั้นที่ยังคงลังเลอยู่
" เจ้าจะมาหรือไม่ ? " หลี่ฉีเย่เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
" ไปด้วย ข้าไปด้วย " ทว่าก่อนที่ต้นไม้ทหารจะเอ่ยตอบ มีเสียงดังมาจากอีกด้านของสวน ชิ้นส่วนของโคลนกระโดดขึ้นมา
หลานอวิ๋นจูกลอกตาไปมาเมื่อเห็นก้อนโคลนนี้พูดได้ มันเป็นสัตว์ประหลาดแบบใดกัน ?
" โอ้ว ? " หลี่ฉีเย่มองไปที่มันก่อนจะเอ่ยถาม " เจ้าต้องการจะทำข้อตกลงกับข้า ? ข้าจะได้รับประโยชน์อะไรหากพาเจ้าไปด้วย ? "
" ข้าเป็นส่วนหนึ่งของสวนสมุนไพรนี้และได้รับการกลั่นด้วยแก่นแท้โลกทำให้เกิดจิตสำนักของตัวเอง "ก้อนโคลนนั้นกล่าว " เนื่องจากเจ้าได้นำสมุนไพรอมตะจำนวนมากไปด้วย หากมีข้าไป พวกเขาก็มีสถานที่ที่จะอยู่ ข้าจะสร้างสวนสมุนไพรที่ตกตะลึงให้กับเจ้า แม้ว่าจะไม่ดีเท่ากับที่นี่ แต่มันก็ดีเพียงพอที่จะเพาะปลูกสมุนไพรที่เจ้าต้องการ "
" หืมม ไม่เลว มีเหตุผล " หลี่ฉีเย่พยักหน้าและเอ่ย " เจ้ามีประโยชน์จริงๆ ข้าจะพาเจ้าไปด้วย "
ก้อนโคลนนี้ได้ทำสัญญากับหลี่ฉีเย่ ตอนนี้เหลือเพียงต้นไม้ทหารต้นเดียวที่ถูกทิ้งไว้ในสวน
" เจ้าจะมาหรือไม่ ? " หลี่ฉีเย่เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม " ข้ากำลังคิดเกี่ยวกับการนำเจ้าไปด้วย "
ทว่าต้นไม้ทหารนั้นยังคงลังเลอู่ บรรพบุรุษโสมจึงเอ่ยปลอบ " ท่านมาเถอะ ทุกคนกำลังจะจากไปแล้ว ต้นทหารเอ๋ย เจ้าต้องการจะอยู่ที่นี่ ? โคมไฟได้ถูกขุดออกมาแล้ว เป็นโอกาสดีที่พวกเราจะจากไป "
หญ้าจิตวิญญาณมังกรไหมรีบเอ่ย " นั้นถูกต้อง พวกเราจะจากไปพร้อมกัน ในเมื่อพวกเราอยู่ด้วยกันมานานแล้ว มันเป็นธรรมดาที่พวกเราจะต้องไปพร้อมกัน "
ต้นไม้ทหารสุดท้ายก็ถอนหาย " ย่อมได้ มันจะแย่ขนาดไหนกันเชียว ? ตอนนี้ข้ายังจะทำอะไรได้อีก ? " สุดท้ายต้นไม้ทหารก็ทำสัญญากับหลี่ฉีเย่ ในเวลานี้ สมุนไพรอมตะที่ดีที่สุดในสวนนักปรุงยาอมตะทั้งหมดถูกหลี่ฉีเย่นำกลับไป
ต้นไม้ทหาร , บรรพบุรุษโสม , หญ้าจิตวิญญาณมังกรไหม พวกเขาเป็นของที่ดีที่สุด แต่ก็ยังถูกล่อลวงโดยหลี่ฉีเย่
" มา พวกเราเป็นกันเถอะ ! " ก้อนโคลนนั้นได้กลายเป็นสวนขนาดใหญ่ แม้ว่ามันจะไม่ดีนักหากเทียบกับสวนของนักปรุงยาอมตะ แต่มันก็ดีกว่าปกติมากนัก
กลุ่มของสมุนไพรได้หยังรากลงไปในสวนนี้ จากนั้นหลี่ฉีเย่ก็เปิดประตูพรสวรรค์และโยนพวกมันเข้าไปภายใน หลี่ฉีเย่ตบมือของเขาและมองไปด้านหน้า
" เอาละ พวกเราก็ได้เวลาไปกันแล้ว การเดินทางครั้งนี้ไม่แย่สักเท่าไหร่ " หลี่ฉีเย่ยิ้มและเอ่ยกับหลานอวิ๋นจู
ถึงตอนนี้ หลานอวิ๋นจูไม่สามารถทำสิ่งใดได้นอกจากส่ายหัว มันไม่ใช่เพียงการเดินทางที่ไม่แย่ แต่เขาก็ยังได้รับการเก็บเกี่ยวครั้งยิ่งใหญ่ ! แม้แต่สมบัติที่ยิ่งใหญ่ขนาดไหนก็ยังไม่สามารถเทียบได้กับสิ่งที่หลี่ฉีเย่ได้รับในการเดินทางครั้งนี้ได้ ทุกสิ่งที่อยู่ในสวนนักปรุงยาอมตะได้ถูกเคลื่อนย้ายออกไปทั้งหมดเพียงครั้งเดียว !
