ราชินีมณีวารีมองไปยังบ่อน้ำเก่าแก่ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก จากนั้นนางก็ก้าวเข้าไป หลังจากก้าวเข้าไปนางก็หายไปตัวไปทันที
" ข้าสงสัยนักว่าราชินีจะสามารถก้าวเข้าไปได้กี่ก้าว " บางคนพึมพำ
ผู้ฝึกตนเผ่าผีเอ่ยตอบ " สองวันก่อนยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวก้าวเข้าไปได้แปดก้าว และยอดเซียนผีแมลงก้าวเข้าไปได้เก้าก้าว พวกเขาทั้งสองเป็นอัจฉริยะรุ่นเยาว์ บรรพชนของนิกายขนาดใหญ่ได้คาดการไว้ว่าการจะเข้าไปถึงศูนย์กางของมันจะต้องใช้ประมาณอย่างน้อยสามร้อยก้าว "
ในเวลานี้ทุกสายตาจ้องมองไปยังบ่อน้ำเก่าแก่ แม้แต่ตัวตนที่ยิ่งใหญ่จากเชื้อสายจักรพรรดิก็ยังไม่กระพริบตา พวกเขาล้วนเปิดใช้เนตรสวรรค์เพราะหากปราศจากมัน พวกเขาไม่สามารถเห็นราชินีมณีวารีภายในได้
ในช่วงหลายวันก่อน เหล่าตัวตนทรงอำนาจมาที่นี้และเปิดใช้เนตรสวรรค์ แต่พวกเขาไม่สามารถมองเห็นสิ่งใด เชื้อสายจักรพรรดิถึงกับต้องใช้สมบัติกระจกเพื่อส่องผ่านมัน แต่ก็ไม่เกิดผล
ในเวลานี้ อัจฉริยะอย่างยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวและยอดเซียนผีแมลงก็ยังกลั้นหายใจ แม้แต่อัจฉริยะเช่นพวกเขาก็ก้าวได้เพียงแปดหรือเก้าก้าวเท้านั้น
ครู่ต่อมาทั้งสองก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าซีดขาวเพราะว่าเนตรสวรรค์ของพวกเขามองเห็นได้ว่าราชินีมณีวารีได้ก้าวเกินเก้าก้าวแล้ว
" น่าประทับใจ ! นางนั้นสมแล้วที่เป็นเผ่าจิตวิญญาณเสน่ห์ ข่าวลือว่านางนั้นเป็นอัจฉริยะบางทีสิบห้าก้าวก็อาจจะไม่มีปัญหา " ขุนนางบางคนเอ่ย
ในระยะเวลาสั้นๆ ราชินีมณีวารีได้ก้าวเข้าไปในบ่อน้ำได้สิบห้าก้าว จากนั้นก็ก้าวที่ยี่สิบ
" ยี่สิบก้าว ! " แม้แต่บรรพชนจากนิกายทรงอำนาจก็ยังพึมพำ " สองวันก่อนบรรพชนของเผ่าต้นไม้ผีก้าวเข้าไปได้ยี่สิบก้าวแล้วก็หายตัวไปไม่กลับออกมา "
มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถมองเห็นนางหลังจากก้าวผ่านก้าวที่ยี่สิบไป แม้แต่ตัวตนทรงอำนาจก็ยังไม่สามารถมองเห็นนางได้ มีเพียงเหล่าบรรพชนที่ซ่อนตัวอยู่ที่มองเห็น ในเวลาการแสดงออกของนางเห็นได้ชัดว่ากำลังดิ้นรน นางสุดท้ายก้หยุดอยู่ที่ก้าวที่สามสิบ
ขณะเดียวกัน บรรพชนที่ซ่อนตัวอยู่ต่างจ้องนางอย่างจริงจัง
นางในที่สุดก็หยุดที่จุดนั้นและกลับออกมา ฝูงชนกลายเป็นอยากรู้อยากเห็นเมื่อนางกลับออกมาจากบ่อได้อย่างปลอดภัย
" ราชินีสามารถก้าวไปได้กี่ก้าวกัน ? " บางคนเอ่ยถาม
บรรพชนเปิดเผยว่านางก้าวได้สามสิบก้าวนี้สร้างความตกตะลึงให้กับหลายคน พวกเขาล้วนอุทาน " สมกับที่เป็นบรรพชนของนิกายทรงอำนาจ ! สามสิบก้าว...แต่นางยังสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัย...นางกระทั้งดีกว่าบรรพชนบางคน เผ่าจิตวิญญาณเสน่ห์ สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาสามารถมองผ่านความจริงและความลึกลับได้.."
ไม่ว่านางจะบ่มเพาะอยู่ในระดับใด แต่นางก็ไม่สามารถเป็นบรรพชนเที่ยงธรรมได้ ศักดิ์ศรีและชื่อเสียงของนางไม่เท่ากับตี๋เชาและเทียนหุยหลี่ แต่การก้าวได้สามสิบก้าวก็น่าประหลาดใจอย่างมาก หลายคนเริ่มจะอิจฉาและชื่นชมในสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าจิตวิญญาณเสน่ห์
เหล่าขุมอำนาจที่ตั้งค่ายอยู่ใกล้บ่อน้ำกลายเป็นสนใจอย่างมาก พวกเขาต้องการจะรู้ว่านางได้เข้าใจบ่อน้ำนี้บางหรือไม่ นิกายที่มีความสัมพันธ์ที่ดีได้เข้าไปสอบถามข้อมูลจากนาง นางจากนั้นก็เอ่ย " บ่อน้ำนี้เต็มไปด้วยความลึกลับ แต่ก้าวล้วนเหมือนไปอีกโลกหนึ่ง การก้าวแต่ละขั้นคือการก้าวข้ามโลก หากท่านสามารถไปจนถึงกลางบ่อได้ เช่นนั้นก็จะเทียบเท่ากับการก้าวข้ามสามพันโลก "
ทั้งหมดนั้นสั่นสะท้านหลังจากได้ยินเรื่องนี้ นี้จะเป็นสิ่งทีน่ากลัวขนาดไหนหากก้าวข้ามสามพันโลกได้ ? ใครจะสามารถทำภารกิจนี้ได้นอกจากจักรพรรดิอมตะ ?
ผู้นำนิกายอีกคนหนึ่งเอ่ยถาม " มันมีสมบัติอยู่ในบ่อหรือไม่ ? " นี้เป็นความหวังของนิกายจำนวนมากและเป็นคำถามที่พวกเขาอยากรู้คำตอบมากที่สุด
นิกายพันแม่น้ำหวนได้ตามปลาคาร์ฟยอดเพชมาและได้รับสมบัติจำนวนมากไป เหลือไว้เพียงบ่อน้ำเก่าแก่นี้ นิกายพันแม่น้ำไม่สามารถมองผ่านบ่อน้ำเก่าแก่นี้ได้จึงรีบถอนตัว
ทุกคนรู้ดีว่านิกายนั้นได้รับสมบัติจำนวนมาก แต่พวกเขาไม่ได้รับสมบัติอมตะใดๆ พวกเขาตระหนักได้ว่ามันมีสมบัติที่ดีอยู่ในแต่ละเขต แต่ที่สำคัญคือหาสถานที่ของพวกมัน หลายคนหาทั่วเขตน้ำโดยปราศจากผลลัพธ์และได้รับสมบัติใดๆ
หลังจากนิกายพันแม่น้ำไล่ตามปลาคาร์ฟไปถึงรัง หลายคนก็คาดกวาว่าสมบัติที่ยิ่งใหญ่ในเขตน้ำจะต้องอยู่ที่นั้น
นี้เป็นเหตุผลให้เชื้อสายจักรพรรดิปรากฏตัวขึ้นและไม่ใช่เพียงนิกายทรงอำนาจเท่านั้นที่หวังจะได้สมบัติที่ยิ่งใหญ่นี้
ราชินีมณีวารีเอ่ยตอบอย่างมั่นใจ " ถูกต้อง ที่นั้นแน่นอว่ามีสมบัติ หลังจากยี่สิบก้าวขึ้นมันจะมีสมบัติอยู่ภายใต้ผืนน้ำ จากสามสิบก้าวขึ้นไปมันจะมีสิ่งของที่น่าเหลือเชื่อ จนถึงระดับสมบัติที่ดี ข้าคิดว่าหลังจากหนึ่งร้อยก้าวขึ้นมันจะต้องมีสมบัติที่หายากหรือแม้แต่กระทั้งสมบัติอมตะ แต่ข้าก็ยังไม่สามารถเอ่ยมั่นใจได้อย่างมั่นใจนัก "
" สมบัติที่หายาก ! " หัวใจของผู้นำนิกายจำนวนมากสั่นสะท้าน สำหรับหลายยุคที่ผ่านมา ใครก็ตามที่ได้รับสมบัติที่ยิ่งใหญ่ภายในหลุมฝังศพแห่งลางร้าย ล้วนแต่กลายเป็นตัวตนอมตะหรือจักรพรรดิอมตะ !
คำตอบของนางได้แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว หลายคนอยู่ที่นี่เพื่อหาสมบัติ แต่ก่อนหน้านี้มันเป็นเพียงการคาดเดา ตอนนี้เมื่อได้รับการยืนยัน ผู้ฝึกตนจะไม่บ้าคลั่งอยากสมบัติเหล่านี้ได้อย่างไร ?
ก่อนหน้านี้ทุกคนไม่สามารถทำอะไรได้ และเตรียมตัวจะจากไป ทว่าหลังจาได้ยินคำตอบของราชินีวารี ทั้งกลุ่มยิ่งกลายเป็นตื้นเต้นและไม่มีใครอยากจะจากไป ทว่าทั้งกลุ่มกลายเป็นตกตะลึงอีกครั้งหลังจากได้ยินรายละเอียด
" หนึ่งร้อยก้าว ! " ไม่ว่าจะเป็นนิกายทรงอำนาจหรือเผ่าที่แข็งแกร่งขนาดใด ใบหน้าของพวกเขาก็บิดเบี้ยวยามได้ยินเรื่องนี้
" มันต้องเป็นอัจฉริยะระดับใดถึงจะก้าวได้ถึงหนึ่งรอยก้าว ? " นี้ทำให้คนจำนวนมากจำนน บรรพชนของเผ่าต้นไม้ผีหายไปหลังจากก้าวไปยี่สิบก้าว เช่นนั้นตัวตนแบบใดที่จะก้าวภายในนั้นได้ถึงร้อยก้าว ?
บางคนคำนวน " บางที่ผู้นำนิกายในตำนานหรือตัวตนอมตะอาจจะสามาถรเดินได้ถึงร้อยก้าว "
" อืมม..บางที บรรพชนเก่าแก่อย่าง...บางคนจากบัลลังก์หมื่นกระดูกอาจจะทำได้ "
เผ่าพันธ์ผีล้วนคำนวนและได้ข้อสรุปเช่นนี้ มีเพียงตัวตนที่เป็นนิรันดร์หรือผู้นำนิกายในตำนานเท่านั้นที่จะสามารถก้าวได้ถึงร้อยก้าว
ด้วยความคิดนี้ การไปถึงหนึ่งร้อยก้าวด้วยผู้คนในปัจจุบันนั้นไม่สามารถเป็นไปได้
ความจริง เหล่าบรรพชนจากนิกายทรงอำนาจล้วนมาที่นี่หลุมฝังศพแห่งลางร้าย เหล่าคนตายไม่สนใจเกี่ยวกับการใช้จ่ายหินหยดเลือดจำนวนมากเพื่ออกจากผนึกและมาหาสมบัติ พวกเขาหวังว่าจะใช้ความมั่นคั่งที่เหลือยืดอายุขัยและช่วยเหลือนิกาย
ทว่าหลังจากได้เห็นความล้มเหลวของบรรพชนเผ่าต้นไม้ผี บรรพชนจำนวนมากเริ่มที่จะลังเล พวกเขานั้นมีชีวิจอยู่มายาวนานและใช้จ่ายหินหยดเลือดไปเป็นจำนวนมากเพื่อปลดผนึก ตอนนี้พวกเราระวังระวังอย่างยิ่ง
เหล่าคนตายล้วนกลัวความตายมากกว่าคนอื่น พวกเขาให้คุณค่าชีวิตเหนือสิ่งอื่นใด พวกเขาไม่ต้องการจะตายก่อนที่จะได้รับสมบัติที่ยิ่งใหญ่ของสถานที่แห่งนี้
ดังนั้น หลังจากได้ยินคำกล่าวของราชินี พวกเขายังคงซ่อนตัวอยู่ในความมืดและรอคอยโอกาสดูว่ามีทางอื่นจะเข้าไปยังบ่อน้ำหรือไม่
ขณะที่ทุกคนอยู่ในความเงียบ บางคนทันใดนั้นก็ได้ฉุดคิดขึ้น " บางทีไม่ได้อาศัยเพียงระดับการบ่มเพาะที่จะเข้าไปภายใน บรรพชนของเผ่าต้นไม้ผีก้าวได้เพียงยี่สิบก้าวและหายไป ขณะราชินีวารีก้าวได้สามสิบก้าวและกลับมาอย่างปลอดภัย "
แม้ว่าจะมีความคิดเช่นนั้นออกมา แต่ก็ยังไม่มีใครกล้ายืนยัน ทุกคนนั้นมีความคิดที่จะปล่อยให้คนอื่นลองเข้าไปก่อน ในช่วงเวลาหลายวันผ่านไป มีตัวตนทรงอำนาจพยามจะลองแต่ว่าล้มเหลว ดังนั้นเหลาผู้ฝึกตนจึงเกิดความลังเล การตายโดยปราศจากศพนั้นทำให้พวกเขาหวาดกลัว
ขณะที่เหล่าขุมอำนาจกำลังรอดูที่ท่าของคนอื่น หลี่ฉีเย่และหลานอวิ๋นจูได้มาถึง
หลี่ฉีเย่นั้นมองไปยังบ่อน้ำเก่าแก่ด้วยสายตาที่จริงจัง เผ่าผีจำนวนมากอยู่ที่นี่ แต่หลี่ฉีเย่ไม่แยแสพวกมันแม้แต่นิดเดียว
การมาถึงของเขาได้รับความสนใจจากหลายๆคน พวกเขาทันใดนั้นก็ตระหนักได้ถึงทั้งสอง " เทพธิดาหลานและจอมโหดหลี่ฉีเย่ ! "
ตัวตนที่ยิ่งใหญ่จากเผ่าพันธ์ผีรีบกล่าวด้วยความไม่พอใจ " นิกายพันแม่น้ำหวนยังไม่ยอมแพ้อีกรึ "
มันมีแต่เผ่าพันธ์ผีที่อยู่รอบบ่อน้ำนี้ แม้แต่มีเผ่ามนุษย์และเผ่าอื่นก็เพียงเล็กน้อย กล่าวได้ว่าพื้นที่ทั้งหมดตกอยู่ภายใต้การปกครองของเผ่าพันธ์ผี
เผ่าผีจำนวนมากไม่มีความสุขเมื่อเห้นทั้งสองปรากฏ ไม่แปลกที่เป็นเช่นนี้ เพราะนิกายพันแม่น้ำหวนได้หอบเอาสมบัติส่วนใหญ่กลับไปแล้ว และเมื่อคนของพวกเขาปรากฏตัวอีกครั้งจึงมีคนจำนวนมากโกรธและอิจฉา
ก่อนหน้า มีบางคนจากนิกายทรงอำนาจได้พยามโจมจีนิกายพันแม่น้ำเพื่อชิงสมบัติของพวกเขา แต่สุดท้ายคนเหล่านั้นทั้งหมดต่างถูกฆ่า ทำให้หลายขุมอำนาจเกิดความยับยั้ง หากเป็นนิกายอื่นๆพวกเขาจะต้องถูกฆ่าหากปรากฏตัวต่ออหน้าฝูงชนเช่นนี้...
