แม้ว่าพวกเขาจะเป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่แต่เสียงโห่ร้องของวพวกเขาก็ไม่ได้มีผลกระทบออะไรกับหลี่ฉีเย่ หัวใจเต๋าของเขานั้นแข็งแกร่งดั่งหินผา เขาไม่ได้สั่นสะเทือนเพราะคำพูดของราชันเทพสวรรค์หรือองค์รักษ์เทพสวรรค์ หลี่ฉีเย่เพียงยืนอย่างสงบๆและดูอย่างสบายๆ
หลานอวิ๋นจูสังเกตเห็นตัวที่ทรงอำนาจเหล่านี้ใช้โอกาสนี้เพื่อที่จะสั่นสะเทือนอารมณ์ของหลี่ฉีเย่ นางอดไม่ได้ที่จะแค่นเสียเย็นชา " ช่างไร้ยางอาย ! "
หลี่ฉีเย่ไม่ได้สนใจสิ่งใดทำเพียงแค่ยิ้มเอ่ย " อย่าได้สนใจพวกเขา อีกไม่นานพวกเขาก็รู้ว่าแผนของพวกเขามันไร้ประโยชน์ "
หลังจากผ่านไปยี่สิบห้าก้าว ยอดเซียนผีแมลงไม่สามารถไปต่อได้ ใบหน้าของเขาเริ่มจะแดงก่ำด้วยแรงกดดันจากบ่อน้ำ สุดท้ายเขาก้กัดฟันและพยามจะก้าวก้าวที่ยี่สิบหก สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถทนได้ก่อนจะยอมแพ้และออกไป
" ยี่สิบหก น่าประทับใจจริงๆ บรรพชนต้นไม้ผีนั้นหายไปหลังจากก้าวที่ยี่สิบ " ผีที่ทรงอำนาจยิ้มอย่างภูมิใจหลังจากที่เขากลับมาอย่างปลอดภัย
ขณะเดียวกันยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวยังคงก้าวต่อไปได้อีกหลายก้าว ผู้คนต้อองการจะดูว่าเขาก้าวได้อีกกี่ก้าว
หลังจากเห็นยอดเซียนผีแมลงออกมา หลานอวิ๋นจูอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม " ยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวไปได้ไกลว่ายอดเซียนผีแมลง เป็นไปได้หรือไม่ว่าสมบัติจักรพรรดิที่เขาใช้จะเป็นระดับแท้จริง ? "
หลี่ฉีเย่มองไปยังยอดเซียนก่อนจะส่ายหัวและเอ่ย " ไม่ มันไม่ใช่สมบัติที่แท้จริง เขาสามารถไปได้ไกลเพราะเขามีบางอย่างเกี่ยวข้องกับหลุมฝังศพแห่งลางร้าย "
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ หลานอวิ๋นจูก็นึกถึงตำนานที่เล่าขานมา " ดังนั้นเป็นว่าจักรพรรดิออมตะจู่เทียนได้รับสมบัติที่ท้าทายสวรรค์จากสุสานใหญ่ ! "
หลี่ฉีเย่พยักหน้าและเอ่ย " ถูกต้อง มันเป็นสิ่งที่มาจากแม่น้ำผี น่าเสียดายยอดเซียนไม่ได้เข้าใจความลึกซึ้งของมัน "
โลกรู้ว่าจักรพรรดิอมตะจู่เทียนได้รับสมบัติที่ดีจากแม่น้ำผี นี้เป็นเหตุผลว่าทำไมคนรุ่นอนาคตต้องการไปยังแม่น้ำผี พวกเขาถูกล่อลวงโดยตำนานของจักรพรรดิอมตะจู่เทียน
" สามสิบ ! " เขาสุดท้ายก็ก้าวมาถึงก้าวที่สามสิบ นี้เป็นระดับเดียวกับราชินีมณีวารี
ในเวลานี้ยอดเซียนนั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ แต่เขาก็ยังคงกัดฟันและใช้พลังทั้งหมดของเขาในการก้าวเพิ่มอีก
" สามสิบเอ็ด ! " เหล่าผีนั้นกลายเป็นคลั่งเมื่อเห็นยอดเซียนก้าวได้อีก้าว พวกเขานั้นโห่ร้องสนับสนุนยอดเซียนและกดดันหลี่ฉีเย่
" สามสิบสอง ! " เขาก้าวได้อีกครั้ง แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไปได้ไกลกว่านี้ หากยังเป็นเช่นนี้เขาอาจจะต้องหายตัวไปเหมือนกับบรรพชนต้นไม้ผี
ราชินีมณีวารีส่ายหัวของนางและเอ่ยแสดงความคิด " น่าเสียดาย เขายังไม่เข้าใจความลึกซึ้่งของบ่อ นี้เป็นขีดจำกัดของการฝืนใช้อาวุธจักรพรรดิ "
ยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวนั้นกลับมาจากบ่ออย่างปลอดภัยและได้รับเสียงแสดงความยินดีจากฝูงชน ขุนนางบางคนพึมพำ " การก้าวได้สามสิบก้าว เขาประสบความสำเร็จมากกว่าบรรพชนธรรมดา ! น่าประทับใจยิ่ง ผู้เยาว์คนนี้จะก้าวข้ามพวกเขาเพียงขึ้นอยู่กับเวลา "
" ชัยชนะของยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวเป็นที่แน่ชัดแล้ว บรรพชนธรรมดา ข้าเกรงว่าพวกเขาจะก้าวได้เพียงสามสิบถึงสี่สิบก้าว ฮ่าฮ่า ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าคนแซ่หลี่จะเหนือกว่าบรรพชนธรรมดา เขาไม่มีทางก้าวได้เกินสามสิบก้าว "
ผู้ฝึกตนเผ่าพันธ์ผีล้วนสบายใจอย่างยิ่ง โดยเฉพาะเหล่าคนที่เลือกข้างของยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยว พวกเขาแน่นอนแล้วว่าจะต้องชนะหลี่ฉีเย่ พวกเขาไม่คิดว่าหลี่ฉีเย่จะก้าวได้เกินสามสิบก้าวและเหนือกว่าบรรพชนธรรมดา เจ้าคนแซ่หลี่นับเป็นตัวอันใด ?
ยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวก้าวออกมาจากบ่อ ยอดเซียนผีแมลงก็เขามาแสดงความยินดี " ศิษย์พี่เล็บจันทร์เสี้ยวน่าประทับใจอย่างยิ่ง ท่านก้าวได้มากกว่าข้ามากกว่าหกก้าว ! "
" มันไม่มีอะไรพิเศษ ข้าเพียงแค่โชคดีเท่านั้นเอง " ยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวเอ่ยอย่างนุ่มนวล
ก่อนหน้านี้ทั้งสองนั้นเป็นคู่แข่งกัน แต่ตอนนี้พวกเขานั้นร่วมมือกัน นี้ไม่น่าแปลกใจเพราะทั้งสองต้องการจะท้าทายอัจฉริยะอย่างตี๋เชา ดังนั้นพวกเขาจะต้องร่วมมือกัน
เจ้าหญิงฟินิกซ์ประกายศักดิ์สิทธิ์กล่าวยกย่องอย่างสง่างาม " ศิษย์พี่ยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวนับว่าเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง อัจฉริยะส่วนใหญ่มักจะมาจากดินแดนเล็บจันทร์เสี้ยวและเชื้้อสายราชันแมลง สามีของข้ามักจะเอ่ยถึงท่านทั้งสองเสมอ จากวันนี้ไปชื่อเสียงของพวกเขาท่านจะขจรมากขึ้น นับว่าเปิดหูเปิดตาข้าแล้ว "
การยกย่องจากเจ้าหญิงนั้นเป็นสิ่งหนึ่ง แต่การได้รับการยกย่องจากตี๋เชานั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ทั้งสองที่เป็นลูกหลานล้วนภูมิใจกับเรื่องนี้ แม้ว่าตี๋เชาจะไม่ได้มาด้วยตัวเอง แต่เจ้าหญิงฟินิกซ์ก็ยังเอ่ยคำพูดแทนเขา
ทั้งสองรีบเอ่ยตอบอย่างรวดเร็ว " พวกเราล้วนนับเป็นอะไรได้ ศิษย์น้องตี๋เชาล้วนน่ายกย่องยิ่งกว่า " ทั้งสองใช้วาจาถ่อมตนและเอ่ยชม
หลี่ฉีเย่มองยังทิศทางของทั้งสองก่อนจะหัวระเบิดเสียงหัวเราะและเอ่ย " โอ้ว ? นี้ฉลองชัยชนะกันเสร็จแล้วรึ ? พวกเจ้าแน่ใจขนาดนั้นเชียวว่าจะชนะ ? "
การยั่วยุของหลี่ฉีเย่ทำให้ใบหน้าของยอดเซียนทั้งสองดำมืด ทว่าเจ้าหญิงฟินิกซ์เพียงกล่าวอย่างเย็นชา " หลี่ฉีเย่ อย่าได้หยิ่งยโสเกินไป มันมักจะมีภูเขาสูงอยู่เสมอ ยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวและยอดเซียนผีแมลงล้วนเป็นอัจฉริยะของเผ่าผีเรา การก้าวได้สามสิบก้าวของเขาเทียบได้กับบรรพชนเที่ยงธรรม มีผู้เยาว์เพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถทำได้ แม้แต่เจ้าบางทีก็ทำไม่ได้ "
ทั้งสองนั้นเต็มไปด้วยความภูมิใจที่เจ้าหญิงได้ออกหน้าปกป้องพวกเขา ตอนนี้พวกเขามีทัศนคติเกี่ยวกับตี๋เชาและเจ้าหญิงในทางที่ดีมากขึ้น
แผนการของนางนั้นน่าทึ่ง และคำกล่าวของนางนั้นชักจูงผู้คนได้ง่าย นางกำลังจะสร้างพันธมิตรและต่อต้านหลี่ฉีเย่
" ภูเขาสูง ? " หลี่ฉีเย่ยิ้มและเอ่ย " คำกล่าวนี้นับว่าถูกต้อง แต่ภูเขาสูงสำหรับข้าไม่ใช่พวกเจ้าแน่นอน "
" ช่างไม่รู้ความ " เจ้าหญิงฟินิกซ์เอ่ยอย่างเย็นชา " ความจริงก็ยังอยู่ต่อหน้าของเจ้า มันยังไม่ส่ายเกินไปที่จะยอมแพ้ ต่อหน้ายอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวและยอดเซียนผีแมลง..."
" ยอมรับความพ่ายแพ้ตูดเจ้านะสิ ! " หลี่ฉีเย่ขัดจังหวะเจ้าหญิงและเอ่ย " กับการก้าวได้เพียงสามสิบก้าวยังกล้าจะมาโอ้อวดต่อหน้าข้าราวกับพวกเจ้าเป็นผู้ปกครองโลก ? ดี หากพวกเราเจ้าต้องการเหยียบย้ำเผ่ามนุษย์ ข้าก็จะทำเช่นกัน ข้าสามารถหลับตาเดินยังได้ "
จากนั้น หลี่ฉีเย่ก็ปิดตาของเขาและมุ่งหน้าไปยังบ่อ ขณะที่เขาก้าวเข้าไปภายใน หลานอวิ๋นจูก็เริ่มนับอย่างรวดเร็ว " หนึ่ง , สอง , สาม , สี่..." ทว่าหลี่ฉีเย่นั้นเดินเร็วเกินไปและหลานอวิ๋นจูไม่สามารถนับได้
" ดูนั้น ! " ช่วงเวลาที่หลี่ฉีเย่เข้าไปในบ่อ ทุกคนเปิดดวงตาสวรรค์ของพวกเขาและดู ทว่าเขานั้นเดินเร็วเกกินไป เมื่อพวกเขาเปิดตาดู หลานอวิ๋นจูก็นับได้ถึงก้าวที่สามสิบแล้ว
" เป็นไปไม่ได้ ! " หัวใจของเผ่าพันธ์ผีสั่นสะท้าน
ช่วงเวลาที่สติของพวกเขากลับมา หลี่ฉีเย่นั้นหายเข้าไปก่อนจะกลับออกมา ราวกับว่าเขาได้เข้าไปเดินเล่นที่สวนหลังบ้าน
" หกสิบก้าว ! " หลานอวิ๋นจูเอ่ยจำนวนก้าวของเขาขณะที่ตกตะลึง หลี่ฉีเย่นั้นก้าวอย่างรวดเร็วแม้แต่นางก็ยากที่จะนับ หากไม่ใช่ว่านางเห็นว่าก่อนหน้าลูกหลานเชื่อสายจักรพรรดินำสมบัติจักรพรรดิเขาไปและเดินอย่างลำบาก นางคงคิดว่าหลี่ฉีเย่ทำเพียงเดินเข้าบ่อน้ำธรรมดา
ทันใดนั้นบรรยากาศก็กลายเป็นเงียบลงและทุกคนตกสู่ความมึนงง การเดินของหลี่ฉีเย่ทำให้ทุกคนคิดว่านั้นเป็นเพียงบ่อน้ำธรรมดา ทว่าเหล่าคนที่เคยเข้าไปก่อนหน้าล้วนรู้ดีว่ามันไม่ง่ายที่จะเดินเพราะหนึ่งก้าวเท่ากับหนึ่งโลก แม้แต่บรรพชนหรือตัวตนในตำนานก็ไม่สามารถเดินได้หกสิบก้าวอย่างรวดเร็วเท่ากับหลี่ฉีเย่
การก้าวหกสิบก้าวในพริบตาทำให้เผ่าพันธ์ผีทั้งหมดหยุดนิ่งและสมองมึนงง
ก่อนหน้านี้ยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวสามารถก้าวได้สามสิบสองก้าว พวกเขานั้นคิดว่าตัวเองนั้นชนะแน่นอนเพราะแม้แต่บรรพชนธรรมดายังทำไม่ได้ นี้เป็นความสำเร็จที่น่ายกย่อง !
แต่การก้าวหกสิบก้าวของหลี่ฉีเย่ภายในพริบตาเป็นการตบหน้าเผ่าผีทั้งหมด ! พวกเขาไม่รู้ว่าจะเอาหน้าของตัวเองไปไว้ที่ไหนโดยเฉพาะยอดเซียนเล็บจันทร์เสี้ยวและยอดเซียนผีแมลง
ดินแดนเล็บจันทร์เสี้ยวศักดิ์สิทธิ์รู้สึกเจ็บปวดจากการถูกตบหน้าครั้งนี้ เพราะพวกเขาคิดว่าตัวเองได้รับกุญแจหลุมฝังศพแห่งลางร้ายมาแล้ว
เหล่าคนตายที่ซ่อนตัวอยู่ต่างก็รู้สึกหดหู่เพราะพวกเขาไม่มั่นใจว่าตัวเองจะสามารถก้าวได้หกสิบก้าวอย่างง่ายๆเช่นนี้หรือไม่
หลี่ฉีเย่เข้าไปเดินเพียงไม่กี่วินาทีและก็กลับออกมาอย่างปลอดภัย นี้เป็นความสามารถที่ท้าทายสวรรค์มากเกินไป !
