เจ้าหญิงฟินิกซ์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเผยรอยยิ้มหลังจากเห็นขุมอำนาจจำนวนมากร่วมกันต่อต้านหลี่ฉีเย่ ในเวลานี้นางนั่นมั่นใจอยากมากว่าจะชนะหลี่ฉีเย่และเขาไม่สามารถหนีไปได้
มันมีผู้เชียวชาญผีจำนวนมากอยู่ที่นี่ รวมถึงองค์รักษ์เทพสวรรค์และราชันเทพสวรรค์ และแม้แต่เหล่าบรรพชนที่ซ่อนตัวอยู่ บรรพชนจากดินแดนเล็บจันทร์เสี้ยวและบรรพชนเชื้อสายราชันผีแมลงแน่นอนว่าจะทำให้เขาบาดเจ็บร้ายแรง ตราบใดที่เหล่าคนตายที่ซ่อนตัวอยู่ลงมือ เขาไม่มีทางหนีไปได้
สถานการณ์กำลังทวีความรุนแรงมากขึ้นและเป็นไปตามที่นางต้องการ นางจะไม่มีวันปล่อยให้เขาหลบหนีไปได้ในวันนี้และทำลายศัตรูในอนาคตของสามีนาง - ตี๋เชา
หลี่ฉีเย่ ทำให้สิ่งที่ตรงกันข้ามเขาไม่ได้สนใจฝูงชนที่กำลังบ้าคลั่ง และทำเพียงยืนอย่างสบายๆ ก่อนจะหัวเราะเมื่อเห็นขุมอำนาจเริ่มทวีความรุนแรงขึ้น
หลังจากนั้น เขาก็สลายรอยยิ้มและจงใจเอ่ยกับตัวตนที่ทรงอำนาจเหล่านั้น " ลืมข้ออ้างทั้งหมดไปซะ พวกเจ้าสามารถกล่าวได้ว่าข้าจะต้องการจะทำลายเผ่าพันธ์ผีหรืออะไรก็ตามที่ต้องการ ข้าจะเล่นกับพวกเจ้าเอง ข้าไม่ได้สนใจการที่จะฆ่าสวะนับหมื่นตัวอยู่แล้ว เลือกเอาว่าจะจากไปอย่างมีชีวิตหรือตายอย่างไรซากศพอยู่ที่นี่ - เลือกได้ตามสบาย "
หลี่ฉีเย่หยุดชั่วคราวก่อนที่จะจ้องไปยังเจ้าหญิงฟินิกซ์และเอ่ยด้วยรอยยิ้ม " แม้ว่าเจ้าจะมีกองทัพที่ยิ่งใหญ่อยู่ที่นี่ เจ้าก็ยังไม่สามารถหยุดข้า..วันนี้ ยังไงเจ้าก็ต้องตาย ! "
เจ้าหญิงทันใดนั้นก็รู้สึกสั่นสะท้านหลังจากเห็นสายตาของหลี่ฉีเย่และการแสดงออกของเขา ใครก็ตามที่เจอกับแรงกดดันจากขุมอำนาจจำนวนมากพวกเขาต้องหวาดกลัว แม้แต่อัจฉริยะที่มีความกล้าหาญหรือเด็ดขาดพวกเขาก็ยังต้องรู้สึกหมดหวังและไร้พลัง พวกเขาจะต้องเลือกที่จะยอมแพ้
ทว่าหลี่ฉีเย่นั้นดูเหมือนจะไม่แยแสสิ่งใด แม้ว่าเผ่าพันธ์ผีจำนวนมากต้องการจะฆ่าเขา เขาก็ยังคงไม่กังวล บางทีเขาอาจจะไม่ได้สนใจขุมอำนาจของเผ่าพันธ์ผีในที่นี่ด้วยซ้ำ
เจ้าหญิงนั้นรู้สึกถึงความเลวร้ายประการหนึ่ง นางนั้นไม่รู้ว่าเขามาจากที่ไหน แต่นางรู้สึกได้ว่าไม่มีใครขว้างเส้นทางของเขาได้
นางนั้นรวบรวมความแข็งแกร่งของตัวเองแต่ขณะจ้องมองสายตาของเขาทั่วร่างของนางกลายเป็นหนาวเย็น นางสามารถบอกได้เลยว่าสามารถของเขาเหมือนกำลังมองคนตายคนหนึ่ง ทว่านางไม่ได้กังวลกับตัวเอง แต่กังวลแทนตี๋เชาที่มีศัตรูอย่างหลี่ฉีเย่
นางนั้นเอ่ยอย่างสงบ " ถ้าหากข้าตายมันยังสามารถกระตุ้นให้เผ่าพันธ์ผีอื่นๆรู้ตัวได้ การตายของข้าไม่ใช่เรื่องไร้ความหมาย ! " นางเตรียมพร้อมในสถานะการณ์ที่แย่ที่สุดและเอ่ย " เจ้าต้องการจะทำลายความหวังและอนาตของเผาพันธ์ผีเรา แต่แผนการของเจ้าจะต้องล้มเหลว ! แม้ว่าข้าจะตาย ข้าจะต้องหยุดแผนการของเจ้าในการทำลายเผ่าพันธ์ของพวกเราให้ได้ ! "
" ผู้หญิงคนนี้มีจิตใจที่เด็ดเดี่ยวจริงๆ ด้วยการสนับสนุนของนางตี๋เชาแน่นอนว่าสามารถกวาดผ่านโลกใต้พิภพศักดิ์สิทธิ์ได้ในอนาคต " หลานอวิ๋นจูทำได้เพียงเสียใจขณะมองไปยังเจ้าหญิงฟินิกซ์ประกายศักดิ์สิทธิ์ที่กล้าเสียสละตัวเอง นางนั้นเข้าใจว่าการเคลื่อนไหวครั้งนี้มีความหมายอย่างไร มันไม่ใช่ว่าทางทำเพื่อเผ่าพันธ์ แต่ทั้งหมดเพื่อตี๋เชา !
" เจ้าควรจะถามข้าก่อนว่าข้าอนุญาติให้เจ้าทำลายเจ้าหญิงหรือไม่ ! " ราชันผีแมลงกระดองเอ่ย เสียงของเขาเต็มไปด้วยความมั่งมั่น
" ถูกต้อง ! อย่าปล่อยหให้แผนการของมนุษย์สารเลวนี้เกิดขึ้น ! เจ้าต้องผ่านศพของพวกเราไปก่อนหากต้องการฆ่าเจ้าหญิงฟินิกซ์ ! "
เหล่าผู้ฝึกตนผีรุ่นเยาว์เต็มไปด้วยความเลือดร้อนและออกมาคำราม " เพื่อเผ่าพันธ์ผีของพวกเรา อย่าให้เจ้าสารเลวนี้แตะต้องเจ้าหญิงฟินิกซ์ ! "
" ถูกต้อง อย่าแผนที่ชั่วร้ายของเผ่าพันธ์มนุษย์ประสบความสำเร็จ ! เผ่าพันธ์ของพวกเขาไม่อนุญาติให้หลี่ฉีเย่สังหารพี่น้องเผ่าพันธ์ผีของพวกเรา ! " การใช้ประโยชน์จากฝูงชนคือการใช้คำพูด เหล่าตัวตนทรงอำนาจล้วนพูดกระตุ้นให้พวกเขามีเหตุผลที่จะฆ่าหลี่ฉีเย่
" ยอดเยี่ยม เช่นนั้นข้าจะทำตามที่พวกเจ้าต้องการ " หลี่ฉีเย่ยิ้มและเอ่ย " ใครจะเข้ามาเป็นคนแรก ? ข้าจะแสดงความเมตตาด้วยการเหยียบยย้ำศพของพวกเจ้าเอง "
" เจ้าจะต้องถามก่อนว่าข้าอนุญาติหรือไม่ ! " ราชันผีแมลงกระดองคำราม ด้วยมือยักษ์ขนาดใหญ่ที่สามารถปิดบังฟ้า พวกมันทั้งหมดมือกระแทกลงมายังพื้นดิน พร้อมด้วยการระเบิดของพลังงานในสายเลือดทำให้บรรยากาศโดยรอบสั่น
การโจมตีนี้ไม่ใช่เพียงการโจมตีที่รุนแรงที่สุดของราชันผีแมลงกระดองเท่านั้น มันยังเป็นการเคลื่อนไหวที่เกิดจากศิษย์ของเผ่าอีกนับไม่ถ้วนลงมือพร้อมกันด้วย
" ข้าจะตอบสนองความปราถนาของเจ้าเอง ตาย ! " หลี่ฉีเย่ไม่ได้ล่าถอยเมื่อมือขนาดใหญ่ของราชันผีแมลงกระดองกระแทกลงมา กลับกันเขาปะทะกับมันอย่างเต็มกำลัง หัตถ์นับหมื่นปรากฏและปะทะกับพวกมัน
ในวินาทีนี้ หัตถ์นับหมื่นของเขาได้แปรเปลี่ยนรูปแบบและใช้ออกด้วยจุดที่แข็งแกร่ง ในเวลานี้กำลังของหัตถ์เหล่านี้เพียงพอที่จะขยี้ชั้นฟ้าและปฐพี
" ปังงง ! " ด้วยเสียงดังกึกก้องมือของพวกเขาปะทะกันอย่างรุนแรง ทั้งสองฝ่ายต่างถอยออกไปหลายก้าวเท้าของพวกเขาจมอยู่ในดิน
หลังจากเห็นผลของการโจมตีจากทั้งสองฝ่า แต่ละฝ่ายเพียงถอยไปหลายก้าว ผู้เชียวชาญเผ่าพันธ์ผีอ้าปากค้างและเอ่ย " หรือเจ้าสารเลวนี้มีพลังระดับองค์รักษ์เทพสวรรค์ ? "
การบ่มเพาะของราชันผีแมลงกระดองนั้นอยู่ในระดับองค์รักษ์เทพสวรรค์ และตอนนี้เขาได้ร่วมมือกับศิษย์จำนวนมการวมถึงรวมพลังในสายเลือดทั้งหมด ทว่าราชันผีแมลงกระดองทำเพียงเท่าเทียบกับหลี่ฉีเย่ เจ้าสารเลวนี้มีความสามารถรับใดกัน ?
" แกร๊ก ! " มือขนาดใหญ่ของราชันผีแมลงกระดองแตกออกเป็นชิ้นๆ หลังจากปะทะกับหลี่ฉีเย่
หลังจากมือขนาดใหญ่สลายไป ผู้คนจำนวนมากตระหนกได้ว่าการปะทะกันเมื่อครู่ได้ฆ่าศิษย์ของเผ่าผีแมลงกระดองไปเป็นจำนวนมาก
ทว่านั้นยังไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายที่สุด ฉากสยองก็คือมันมีตัวอ่อนของแมลงคลานออกมาจากศพเหล่านนั้น
ตัวอ่อนเหล่านี้คลานออกมาจากศพและสร้างเป็นมือใหม่อีกครั้ง ศพที่ตายแล้วล้วนแห้งเหี่ยว นี้ทำให้คนที่ไม่เคยเห็นฉากนี้มาก่อนถึงกับขนลุก พวกมันถูกฆ่าตายอย่างชัดเจนแต่มีแมลงตัวอ่อนคลานออกมาจากศพ นี้มันน่าสยองเกินไป !
" ข่าวลือว่าศิษย์ของเผ่าผีแมลงกระดองนั้นมีสามชีวิต หรือข่าวลือจะเป็นจริง ? " บางคนเอ่ยถามหลังจากเห็นฉากนี้
ทุกคนต่างก็รู้สึกหวาดกลัวหากต้องเผชิญหน้ากับศัตรูดังกล่าว สิ่งเลวร้ายแบบใดกันที่สามารถคลานออกมาจากศพได้ !
" เจ้าสารเลวเผ่ามนุษย์ ข้าไม่สามารถถูกฆ่าได้ ข้าได้รับการปกป้องจากเหล่าศิษย์และไม่มีใครข้าพวกเราได้ ! " ราชันผีแมลงกระดองเอ่ย " ตอนนี้ได้เวลาตายของเจ้าแล้ว ! "
ด้วยเสียงคำราม ร่ายกายของราชันผีแมลงก็ขยายขนาดให้ใหญ่ขึ้นเทียบเท่ากับภูเขา มันแบกพลังและน้ำหนกจำนวนมากก่อนจะพุ่งลงมายังหลี่ฉีเย่ ภูเขาขนาดใหญ่นี้เพียงแล้วที่จะทำให้เขาเป็นเนื้อบด
การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึง ทักษะของเผ่าผีแมลงกระดองประหลาดอย่างมาก
" งั้นรึ ? " หลี่ฉีเย่ยังคงอยู่ในจุดเดิม และมองภูเขาขนาดใหญ่อย่างไม่แยแส
" แกร๊ก ! " ในเวลานี้ กลิ่นอายของดวงอาทิตย์จำนวนมากเปล่งประกายออกมา ความร้อนจำนวนมากได้ปกคลุมร่างกายของเขา จากนั้นดวงอาทติย์ทั้งเก้าได้ปรากฏขึ้นด้านหลังของเขา พวกมันยังคงถูกผนึกและยังไม่เปล่งแสงออกมา
" ตูม !! " ด้วยการระเบิดที่เกิดขึ้น ผนึกคลายออกไป แสงอาทิตย์จำนวนมากถูกเปล่งออกมา สถานที่ของหลี่ฉีเย่กลายเป็นทะเลเพลิง พวกมันแผดเผาชั้นบรรพยากาศรวมถึงสวรรค์และปฐพี !
" ม่ายยย ! " เสียงกรีดร้องดังขึ้น เมื่อแสงเหล่านี้สาดส่องไปยังภูเขาขนาดยักษ์ที่ใกล้เขามา
ภูเขาขนาดใหญ่กลายเป็นฝุนทรายนับไม่ถ้วน พวกเขาล้มลงและตกตายโดยไม่มีใครต้านทานหลี่ฉีเย่ได้
ภายใต้อำนาจของเก้าตะวันผนึกสวรรค์ แม้แต่เหล่าแมลงที่มีกระดองแข็งแกร่งก็ยังถูกเผาไม้ ตัวอ่อนที่คลานออกมาจากซากศพล้วนกลายเป็นธุลี พวกเขาถูกแผดเผาก่อนจะหลบหนีไปได้
" กี้ ! " แมลงทรงอำนาจหลายตัวไม่ได้ถูกเผาด้วยเปลวไฟนี้และหลบหนีไปราวกับผึ้งแตกรัง
ทว่า ภายในการกลั่นของดวงตะวันไร้สิ้นสุด ปรากฏเป็นลำแสงบางๆนับไม่ถ้วน ยิงออกไปฆ่าเหล่าแมลงที่หลบหนีที่ละตัวทีละตัว...
