แม้แต่ในช่วงเวลาสุดท้ายนางก็ยังคงรักตี๋เชาและทำเพื่อเขา ทุกสิ่งที่นางกระทำล้วนทำเพื่อเขา !
หลานอวิ๋นจูอดไม่ได้ที่จะอารมณ์สั่นไหว แม้ว่านางจะไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เจ้าหญิงฟินิกซ์กระทำ แต่ความกล้าหาญของนางสมควรได้รับคำชื่นชม
" เป็นผู้หญิงที่น่าประทับใจมาก น่าเสียที่เจ้าเลือกที่จะต่อต้านข้า " หลี่ฉีเย่ส่ายหัวและเอ่ยช้าๆ " จบชีวิตตัวเองซะ นี้เป็นความเมตตาสุดท้ายที่ข้ามอบให้ " จากนั้นเขาก็ปล่อยเจ้าหญิงฟินิกซ์ลง
หลังจากที่ลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง เจ้าหญิงฟินิกซ์มองไปยังทิศทางที่ห่างไกลของเขตปฐพี นางเต็มไปด้วยความลังเล ก่อนจะปิดตาและสูดลมหายใจเข้าลึก
" ปังง ! " ร่างกายของนางสั่น ก่อนที่จะค่อยๆล้มลงช้าพร้อมกับเลือดที่ออกมาจากมุมปาก
สุดท้ายลูกรักของสวรรค์เช่นนางก็ต้องฆ่าตัวตาย นางนั้นเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง แต่เคลื่อนไหวผิดและต้องชดใช้ทุกอย่าง แม้ว่าจะมีแผนการที่ดี นางก็ไม่สามารถหยุดหลี่ฉีเย่ได้
ผู้เชียวชาญเผ่าพันธ์ผีถอนหายใจหลังจากเห็นนางฆ่าตัวตาย นางนั้นรู้ว่าเรื่องนี้อาจจะเกิดขึ้นในวันนี้ และสิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นหากนางไม่ต่อต้านหลี่ฉีเย่
ทว่าพวกเขาก็ยอมรับว่านางเป็นสตรีที่ยอดเยี่ยมและไม่กลัวความตายแม้ในวินาทีสุดท้าย หรือบางทีนางเตรียมพร้อมที่จะตายไว้นานแล้ว
เมื่อนางใช้เผ่าพันธ์ผีเป็นข้ออ้างในการปราบปรามหลี่ฉีเย่จุดจบของนางได้ถูกำหนดไว้แล้ว นางนั้นพยามให้หลี่ฉีเย่ชดใช้ชีวิตเพื่อสังเวยแก่เผ่าพันธ์ผี หางนางหนีกลับไปก่อนหน้า แผนการทั้งหมดอาจจะพังทลาย ชื่อเสียงของนางก็จะหายไปพร้อมกับสามีนางและอำนาจของบัลลังก์หมื่นกระดูก
ความตายนั้นเป็นตัวเลือกเดียวหากพ่ายแพ้ ดังนั้นนางจึงไม่มีเจตนาที่จะหลบหนี สุดท้ายไม่นางก็หลี่ฉีเย่ที่ต้องพังพินาศ
อย่างน้อยที่สุด ในสายตาคนนอกนางก็ได้ใช้ความตายเพื่อปกป้องเผ่าพันธ์ผีเอาไว้
หลังจากนางฆ่าตัวตาย ชายคนหนึ่งที่อยู่ในป่าช้าสวรรค์ของเขตปฐพีรู้ได้ว่าหัวใจของเขาเจ็บปวด และเขารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นพร้อมกับคำราม " ม่ายยยยย ! "
เสียงคำรามของเขาทำให้ท้องฟ้ามืดมิดราวกับพายุใกล้จะมา
ขณะเดียวกันหลี่ฉีเย่มองยังศพหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะส่ายหัวเอ่ย " น่าเสียดายยิ่ง " จากนั้นเขาก็มองไปยังประตูทั้งห้าและเรียกมันกลับมา
" ตูม ! " ประตูทั้งห้านั้นสั่นสะเทือนราวกับว่าพวกมันพร้อมจะแตกออกตลอดเวลา และเกิดรอยแตกอย่างต่อเนื่อง
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผนึกสวรรค์ห้าประตูนั้นไม่สามารถทนต่อการโจมตีของบรรพชนเล็บจันทร์เสี้ยวพร้อมกับอาวุธจักรรพดิได้อีก มันเป็นเรื่องของเวลาก่อนที่เขาจะโผล่ออกมา
นี้เป็นเหตุผลว่าทำไมหลี่ฉีเย่จึงต้องรีบหาโอกาสในการฆ่าผู้เชียวชาญและบรรพชนจากดินแดนเล็บจันทร์เสี้ยว เขายังมีวิธีการฆ่าพวกเขาทั้งหมด แม้ว่าจะเป็นบรรพชนเที่ยงธรรมก็ตาม !
" นั้นเป็นสมบัติอะไรกัน ? " บรรพชนทรงอำนาจอื่นๆกลายเป็นกังวลเมื่อเห็นสมบัตินี้ แม้ว่าประตูนั้นจะถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆภายหลัง แต่ฝูงชนก็ยังสั่นไหวเพราะมัน
ดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้นนำคนมาเป็นจำนวนมาก รวมถึงราชันและองค์รักษ์เทพสวรรค์ มันเป็นสมบัติที่ท้าทายสวรรค์ขนาดไหนกันที่สามารถขังบรรพชนที่พร้อมด้วยอาวุธจักรพรรดิไว้ภายในได้
บรรพชนที่พร้อมด้วยอาวุธจักรพรรดินั้นมีอำนาจการทำลายที่น่าสยอง แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถทำลายประตูได้ในเวลาสั้นๆ
กำแพงประตูเหล่านี้จะต้องเป็นสมบัติที่ท้าทายสวรรค์ที่แม้แต่อาวุธจักรพรรดิก็ยังไม่สามารถทำลายมันได้ในเวลาอันสั้น
แต่เมื่อหลี่ฉีเย่ต้องการจะจัดการเก็บผู้เชียวชาญภายในกำแพงประตู ท่วงทำนองอมตะได้ปรากฏขึ้นอย่างฉับพลันและมีแสงส่องลงมาจากชั้นฟ้า
แสงนี้นั้นมาจากส่วนกลางของบ่อและมีอำนาจคล้ายกับดาบอมตะ ลำแสงของมันผสานกันจนเป็นเกลียว
" นี้มันเกิดอะไรขึ้น ? " การเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหันนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึงและมองไปในบ่อ
หลี่ฉีเย่นั้นกลายเป็นจริงจังหลังจากเห็นลำแสงเหล่านี้ ลำแสงเหล่านี้สาดส่องลงมาพร้อมกับสร้างเป็นน้ำวนขนาดใหญ่
หลี่ฉีเย่ตัดสินใจละทิ้งผู้เชียวชาญทั้งหมดในกำแพงและมองไปยังศูนย์กลางของน้ำวน เขาจากนั้นก็พุ่งไปโอบหลานอวิ๋นจูและเอ่ย " พวกเราจะไปกันแล้ว ! " จากนั้นเขาก็พุ่งไปในบ่อน้ำวน
" ตูม ! " ด้วยเสียงระเบิดที่ดังอึกทึกในชั้นฟ้า บรรพชนเล็บจันทร์เสี้ยวได้ทำลายกำแพงประตูทั้งห้าออกมาได้ หลุมขนาดใหญ่หลายหลุมสามารถมองเห็นได้จากประตู
บรรพชนด้วยอาวุธจักรพรรดิในมือทำให้กลิ่นอายของเขาน่ากลัว มันดูเหมือนกับว่าเขาเป็นเทพแห่งความโกรธ ความโกรธของเขาสามารถเข้าใจได้ ในฐานะบรรพชนที่มาพร้อมกับอาวุธจักรพรรดิแต่โดนผนึกโดยผู้เยาว์คนหนึ่ง นี้จะไม่ให้เขาโกรธได้อย่างไร ?
" ตูม ! " ประตูทั้งห้าไม่สามารถกันผู้เชียวชาญจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ได้อีกต่อไป ก่อนจะบินกลับเข้ามายังประตูพรสวรรค์ของหลี่ฉีเย่
" เดรัจฉาน ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไป ! " บรรพชนเล็บจันทร์เสี้ยวคำรามด้วยความโกรธพร้อมกับเจตนาฆ่า
หลี่ฉีเย่ไม่ได้สนใจเสียงคำรามนั้น ขณะพุ่งตัวไปพร้อมกับหลานอวิ๋นจูและกระซิบ " กอดข้าให้แน่นๆ ! " และเร่งความเร็วไปยังบ่อ
ในเวลานี้ศูนย์กลางของบ่อได้เกิดความเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง บางครั้งมันปรากฏโลกที่มีภูเขาไฟปะทุออกมา บางครั้งมันปรากฏโลกมนุษย์ที่เต็มไปด้วยมนุษย์ บางครั้งเป็นโลกของเหล่าคนตายที่มีความแห้งแล้งไร้ที่สิ้นสุด
หนึ่งก้าวหนึ่งโลก ภายในพริบตาพวกเขาก็เดินทางผ่านทั้งสามพันโลก
บ่อนี้นั้นไม่ง่ายที่จะก้าวผ่านมันและหากก้าวผิดพวกเขาจะต้องหายตัวไป แต่หลี่ฉีเย่นั้นทำให้มันดูง่ายยิ่ง ราวกับเขากำลังไปเดินเล่น
นี้ไม่ใช่เรื่องแปลก เกี่ยวกับเต๋าของคนอื่น สุดยอดเต๋าเทียนหุยหลี่ทำให้เขาก้าวได้หนึ่งร้อยก้าวหรือมากกว่า แต่สุดยอดเต๋าของเขายังด้อยกว่าหลี่ฉีเย่มาก
" เดรัจฉาน แม้ว่าเจ้าจะหนีไปสุดโลก ข้าก็ยังจะตามไปฆ่าเจ้า ! " บรรพชนเล็บจันทร์เสี้ยววิ่งเข้าไปในบ่อและคำรามใส่หลี่ฉีเย่
เขานั้นต้องการจะแก้แค้นและนำระฆังภาพภูเขากลับมา นี้เป็นความอัปยศที่สุดที่พวกเขาต้องเสียมันไป
ในไม่ช้า ทั้งสองได้เข้ามายังส่วนลึกของบ่อ สถานที่แห่งนี้กลายเป็นน้ำวนที่สับสนวุ่นวาย
หลี่ฉีเย่มองไปยังน้ำวนก่อนที่การแสดงออกของเขาจะกลายเป็นจริงจัง
" นั้นคืออะไร ? " หลานอวิ๋นจูสังเกตเห็นความจริงจังของเขาและอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม นางนั้นไม่เคยเห็นเขาเป็นเช่นนี้มาก่อน
" บางที่สมบัติที่ยิ่งใหญ่กำลังจะปรากฏที่นี่ " หลี่ฉีเย่เอ่ยต่อ " แต่นั้นไม่สำคัญ ที่สำคัญคือสุสานลับกำลังจะปรากฏ "
" สุสานลับกำลังจะปรากฏ ? " หลานอวิ๋นจูเอ่ยถามอย่างตกตะลึง นางรู้ว่าสุสานลับในเขตนี้มีความน่ากลัวอย่างไร
" ไม่ใช่ทั้งหมด มันไม่สำคัญว่าจะมีสมบัติหรือโชคขนาดใหญ่ปรากฏตัวหรือไม่ อีกไม่นานจะมีดอกไม้บานที่นี่ เจ้าจำเป็นจะต้องลงมือทันที ! " หลี่ฉีเย่เอ่ยขณะที่จ้องอ่างน้ำวน
" ดอกไม้นั้นเป็นสมบัติของสุสานลับ ? " หลานอวิ๋นจูเอ่ยถามอย่างสงสัย " เหมือนอย่างโสมฟินิกซ์ห้าอมตะนะรึ ? "
" มันไม่ใช่สมุนไพรอมตะที่แท้จริงหรือสมุนไพรอมตะ มันเป็นดอกไม้ที่มีความพิเศษอย่างมาก มันต้องกล่าวถึงว่ามันเหมาะกับเจ้าอย่างยิ่ง " หลี่ฉีเย่เอ่ยต่อ " ข้าไม่ได้คาดว่ามันจะปรากฏในยุคนี้ เจ้าโชคดีอย่างมากที่พบกับมัน "
" ข้าจะทำมันได้จริงๆ ? " หัวใจของหลานอวิ๋นจูเต้นรัวพร้อมกับความสงสัย สาเหตุนางลังเลเพราะว่าคิดถึงโสมฟินิกซ์ห้าอมตะและอำนาจของมัน
" มั่นใจได้ เจ้าจะได้รับมันอย่างแน่นอน วงจรสวรรค์แม่น้ำชะตากรรมเป็นคัมภีร์ที่เหมาะสมที่สุด ในอดีตจักรพรรดิอมตะฉินหลี่เคยเชื่อมต่อกับดอกไม้นี้ แม้ว่าฉินหลี่จะสร้างคัมภีร์นี้ขึ้นมา แต่จักรพรรดิอมตะก้ไม่สามารถได้มันหากปราศจากโชค แม้ว่าจักรพรรดิอมตะจะอยากได้มันมากก็ตาม " หลี่ฉีเย่เอ่ยต่อ " เมื่อมันปรากฏ มันจะไม่เป็นไรหากเจ้าใช้ทักษะนั้นออกมา "
" ท่านรู้เรื่องทั้งหมดนี้ได้อย่างไร ? " หลานอวิ๋นจูนั้นตกตะลึง เพราะหลี่ฉีเย่นั้นรู้จักอดีจของจักพรรดิอมตะฉินหลี่มากเกินไป
นิกายแม่น้ำไม่เคยมีบันทึกถึงเหตุการณ์นี้มาก่อน แต่หลี่ฉีเย่เอ่ยเหมือนกำลังอ่านฝ่ามือของเขา
หลี่ฉีเย่ยังคงนิ่งเฉยและไม่ตอบ เขาไม่สามารถบอกได้ว่าเขาเป็นคนนำจักรพรรดิอมตะฉินหลี่มายังบ่อน้ำนี้ในอดีต ในเวลานั้นจักรพรรดิอมตะได้พบกับดอกไม้และใช้วิธีการเพื่อที่จะได้มันมา แต่น่าเสียดายที่จักรพรรดิอมตะไม่เหมาะสมกับมัน ทว่าดอกไม้นั้นก็ทำให้จักรพรรดิอมตะศึกษายอดเต๋าและได้รับประโยชน์อย่างมาก
" มันกำลังจะเกิดอะไรขึ้นที่นี่ ? " กลุ่มของฝูงชนขยับเข้ามาใกล้บ่อน้ำ ขณะที่มองไปยังหลี่ฉีเย่ซึ่งอยู่กลางบ่อ พวกเขาต้องการจะเข้าไป แต่กลัวว่าจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย !
" ฮึ่มม ! " คนแรกที่วิ่งเข้าไปคืออบรรพชนเล็บจันทร์เสี้ยว เขาไม่เพียงต้องการสบบัติที่ยิ่งใหญ่ แต่ยังต้องการจับหลี่ฉีเย่และนำระฆังกลับมา...
