" อะแฮ่ม "ขณะที่กลุ่มของผุ้อาวุโสฟูกำลังหาทางลงจากหลังเสือ หลี่ฉีเย่ที่อยู่ข้างนายหญิงก็ไอออกมาและเอ่ย " ฉีเยียน นี้เป็นความผิดพลาดของพวกเรา เจ้าไม่คิดงั้นรึ ? มันเป็นเพียงข้อโต้แย้งเล็กน้อย แต่พวกเรากลับปล่อยเจตนาฆ่าเช่นนี้ นี้ไม่ดีเลย ไม่ดีจริงๆ "
" นายท่านหมายความว่า ? " นายหญิงกลายเป็นงุนงงและไม่รู้ว่านายท่านของนางพยามจะทำอะไร
หลี่ฉีเย่ดึงนางกลับมาด้านข้างและเอ่ยด้วยรอยยิ้ม " แจกันอมตะกลืนปีศาจของพวกเราน่ากลัวเกินไปใช่ไหม ? เพียงแค่พวกเรานำมันออกมาแสดง พวกตาแก่หน้าตายด้านหน้าก็กลัวจนแทบอุจจาระราดแล้ว ไม่ดีเลยทีจะทำลายหน้าตาของพวกเขา หลังจากนี้พวกเขายังจะมีหน้าไปพบเจอใครอีก ? "
คำหยาบคายเหล่านี้ทำให้กลุ่มผุ้อาวุโสของหุบเขาเกือบจะกระอักเลือด
นายหญิงไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แต่นางก็ยังคงเชื่อฟังนายท่านของนางโดยการเก็บแจกันไป ทว่าเมื่อนางเก็บแจกันเหล่าผุ้อาวุโสของหุบเขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก
" มันมีคำพูดกล่าวไว้ว่า อะไรนะ ข้าขอคิดก่อน..." หลี่ฉีเย่จ้องศัตรูของเขาก่อนจะเอ่ย " อ่า ข้าจำได้แล้ว มันมีคำกล่าวที่ว่าไม่จำเป็นต้องใช้มีดฆ่าวัวเพื่อที่จะฆ่าไก่ตัวหนึ่ง สำหรับมดปลวกเช่นนี้พวกเขามีค่าพอที่จะทำให้เราต้องใช้แจกันรึ ? นี้เป็นการสิ้นเปลืองและให้เกียรติพวกมันมากเกินไป "
" ไร้สาระ ! " เจ้าหญิงมังกรเอ่ยขึ้นด้วยความรังเกียจ " ซ่อนอยู่หลังสตรีแล้วยังกล้าาโอ้อวด นี้เรียกว่าบุรุษ ? ถ้าเจ้ากล้าก็ออกมาสู้กับพวกเรา ! "
" สู้กับพวกเจ้า ? " หลี่ฉีเย่ระเบิดเสียงหัวเราะก่อนจะก้าวไปด้านหน้าและเอ่ย " สำหรับมดปลวกเช่นพวกเจ้านี้อย่าใช้คำว่าต่อสู้ดีกว่า ข้าสามารถขยี้พวกเจ้าด้วยการเหยียบครั้งเดียวก็ยังได้ ข้านั้นเป็นคนที่ไม่ชอบการฆ่ากันเลยจริงๆ แต่หากพวกเจ้าต้องการตาย ข้ายินดีที่จะช่วย "
ปฏิกิริยาแรกของฝูงชนคือคิดว่าหลี่ฉีเย่เป็นคนบ้า ทั้งหุบเขาและนิกายทะเลต่างเป็นเชื้อสายจักรพรรดิ แต่คนไร้ชื่อเช่นหลี่ฉีเย่กับเรียกพวกเขาว่ามดปลวก !
" เจ้าโง่ เจ้ากล้าที่จะสู้กับเจ้าหญิงคนนี้หรือไม่ ! ? " การที่กลุ่มของเซียนนักปรุงยาจะเอ่ย เจ้าหญิงมังกรตะโกนออกมา
หลี่ฉีเย่เคยทำให้นางเสียหน้ามาแล้วถึงสองครั้ง ดังนั้นนางจึงอยากจะฉีกเจ้าสารเลวนี้ด้วยมือ นางคาดเดาว่าด้วยพลังของหลี่ฉีเย่ นางสามารถฆ่าเขาได้อย่างไม่มีปัญหา !
" เพียงแค่มดตัวหนึ่ง " หลี่ฉีเย่กล่าวอย่างไม่แยแสและไม่แม้แต่จะเหลือบมองเจ้าหญิง
การแสดงออกเช่นนี้ทำให้นางอับอายมากขึ้น ดังนั้นนางจึงคำรามด้วยความโกรธ " เจ้าเดรัจฉาน ตาย ! "
ทว่าก่อนที่นางจะเอ่ยจบ นางพุ่งไปด้านหน้าด้วยความเร็วราวกับมังกรพุ่งเข้าใส่หลี่ฉีเย่
ทว่าวินาทีต่อมาเหมือนเวลาได้หยุดลง มันราวกับทัศนวิสัยของทุกคนเบลอ ช่วงเวลาที่พวกเขากลับมามองเห็นอีกครั้งก็คือคอของเจ้าหญิงมังกรถูกคว้าโดยมือของหลี่ฉีเย่ และร่างของนางลอยอยู่ในอากาศ
ไม่มีใครเห็นว่าเจ้าหญิงตกอยู่ในมือของเขาได้อย่างไร พวกเขาเห็นเพียงเห็นเจ้าหญิงโจมตีจากนั้นภาพทุกอย่างก็เบลอ ไม่มีใครเห็นการเคลื่อนไหวของหลี่ฉีเย่ !
" กร๊อบ ! " ก่อนที่ทุกคนจะได้สงบลง หลี่ฉีเย่ได้บดขยี้คอของเจ้าหญิง มันไม่สำคัญว่านางจะมีการบ่มเพาะระดับใดหรือเป็นเจ้าหญิงของราชวงศ์ นางถูกเขาบดขยี้ทันที !
ช่วงเวลาที่นางตายสายตาของนางเบิกกว้าง โดยไม่รู้ว่านางถูกเขาฆ่าได้อย่างไร เจ้าหญิงที่หลายคนต้องการจะครอบครองถูกหลี่ฉีเย่ฆ่าอย่างง่ายดาย
ฉากนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึงทำได้เพียงเฝ้ามองนางถูกฆ่า แม้แต่กลุ่มของผู้อาวุโสฟูก็ยังไม่ได้สติ
" สารเลวเอ้ย ตาย ! " เซียนนักปรุงยาคำรามด้วยความโกรธพร้อมกับปลดปล่อยฝ่ามือขนาดใหญ่ เขาจะกลืนความโกรธที่หลี่ฉีเย่ข้าศิษย์จากนิกายของเขาได้อย่างไร ?
ทว่าก่อนที่ฝ่ามือนั้นจะส่งให้หลี่ฉีเย่ไปสุ่ความตาย เขาทันใดนั้นก็ถูกหยุดโดยผุ้อาวุโสฟูและเอ่ย " น้องชาย เจ้าต้องทำให้เรื่องมันง่าย "
" ทำให้เรื่องมันง่าย ? " เซียนนักปรุงยาแค่นเสียงเอ่ย " เจ้าสารเลวนี้พึงจะฆ่าศิษย์ของข้า แต่ท่านยังมาบอกว่าทำเรื่องนี้ให้มันง่าย !? ข้าจะไปฉีกเจ้าสารเลวนี้ "
" ศิษย์น้อง ไม่ใช่ว่าศิษย์ของข้าก็ตายภายใต้น้ำมือของเจ้าสารเลวนี้รึ ? " ผู้อาวุโสฟูแค่นเสียงเอ่ย " ทว่า พวกเราจะต้องจับมันกลับไปแบบมีชีวิตและดูว่ามีใครหนุนหลังมันหรือไม่ จากนั้นก็ดูว่าเขามีเจตนาร้ายต่อนิกายเราหรือไม่ พวกเราจะต้องจับตัวเขาเพื่อรีดข้อมูล ! "
เสียงของเขาทุ้มและลึกราวกับจะเป็นการเตือนเซียนนักปรุงยา ! เขาเสียสละศิษย์ของตัวเองราชันเพลิงสมุนไพรและไม่ต้องการให้มันเสียเปล่า หลี่ฉีเย่ไม่สามารถตายได้ พวกเขาจะต้องจับเจ้าเด็กนี้ยามมีชีวิต
แม้ว่าเซียนนักปรุงยาจะโกรธมาก แต่หลังจากได้รับการเตือนจากผู้อาวุโสฟู เซียนนักปรุงยาก็กลับมาสงบและจ้องหลี่ฉีเย่ด้วยสายตาแดงก่ำ " เดรัจฉานน้อย ยอมรับการจับกุมซะ ไม่เช่นนั้นพวกเราจะตัดแขนและขาของเจ้าเป็นอย่างแรก ! "
นายหญิงฉีเยียนกำลังจะกล่าวออกมาอีกครั้ง แต่หลี่ฉีเย่ดึงนางกลับมาพร้อมเอ่ยด้วยรอยยิ้ม " ฉีเยียนของข้า ในเมื่อพวกมันมาหาข้า ให้ข้าจัดการกับมดปลวกพวกนี้เอง ไม่เช่นนั้นผู้คนอาจจะคิดว่าข้าสามารถรังแกได้ง่ายๆ "
นายหญิงฉีเยียนทำได้เพียงยิ้ม นางไม่ได้เอ่ยอะไรและก้าวไปด้านข้าง หากสถานการณ์ย่ำแย่ลงนางจะลงมือเอง
หลี่ฉีเย่ก้าวไปด้านหน้าก่อนจะเหลือบมองกลุ่มของเซียนนักปรุงยาและเอ่ย " เกือบเที่ยงคืนแล้ว แต่พวกเรายังอยู่ที่นี่ ในเมื่อพวกเจ้ากล้ายั่วยุข้า ก็เตรียมตัวที่จะกลายเป็นตายไว้ด้วย ตอนนี้สำหรับพวกเจ้าทุกคนราวกับกลุ่มของคนโง่ ดี มาจบเรื่องนี้อย่างรวดเร็วข้าจะได้ไปนอนหลับหลังจากสังหารพวกเจ้าทิ้ง "
นี้เป็นคำกล่าวที่ทำให้ทั้งกลุ่มโกรธ ผู้อาวุโสสูงสุดตระกูลหวังฟู่คำราม " เดรัจฉาน เข้ามา ! "
ทันใดนั้น ผู้อาวุโสสูงสุด , เซียนนักปรุงยาและผู้อาวุโสฟูดูเหมือนจะเข้าใจกันและกัน พวกเขาลงมือในเวลาเดียวกัน พวกทันใดนั้นก็ผนึกสถานที่แห่งนี้และพยามจะจบเจ้าสารเลวนี้แบบมีชีวิต !
" อ่า เพียงพวกโง่เขลา " หลี่ฉีเย่ระเบิดเสียงหัวเราะก่อนจะกระทืบเท้าลงกับพื้น ในเวลานั้นพลังงานแห่งความตายปะทุจากฝ่าเท้าและจมลงไปในดิน
ด้วยเสียงปัง พื้นดินได้แตกออก ตั๊กแตนตัวหนึ่งพุ่งออกมาจากใต้ดินตัวของมันใหญ่มากประมาณครึ่งหนึ่งของคนปกติ นอกจากนี้มันยังดูเหมือนจะตายมานานแล้วหลายปี มีเพียงกระดูกเท่านั้นที่ยังเหลืออยู่
ทว่ากระดูกของตั๊กแตนนี้กำลังเคลื่อนไหวด้วยพลังงานแห่งความตายจากหลี่ฉีเย่ !
" ฉึก ! ฉึก ! ฉึก ! " ตอนนี้ขณะที่ฝูงชนยังไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น หัวทั้งสามหัวทันใดนั้นก็ลอยก็ขึ้นไปในอากาศพร้อมกับเลือดที่สาดกระจายไปทุกที่ !
หัวแรกเป็นของเซียนนักปรุงยา ตามมาด้วยผุ้อาวุโสสูงสุดตระกุลหวังฟู่ และสุดท้ายผู้อาวุโสฟู เมื่อหัวของพวกเขาลอยขึ้นบนอากาศ พวกเขายังมองเห็นร่างตัวเองไร้หัว
ช่วงเวลาต่อมามีกลุ่มของหัวบินขึ้นไปบนฟ้าพร้อมกับเสาเลือดที่ปรกาฏ เสียง ตึก ปรากฏพร้อมกับหัวของทั้งกลุ่มที่ตกลงมาและร่างไร้หัวจำนวนมากล้มลง
สามขั้วอำนาจพร้อมกับศิษย์ที่ติดตามพวกเขามาล้อมรอบหลี่ฉีเย่ หัวทั้งหมดถูกตัดขาดทันทีที่ตั๊กแตนกระดูกโผล่พ้นพื้นดิน !
ถึงตอนนี้ยามมองไปยังเคียวของตั๊กแตนมันยังคงมีหยดเลือดไหลอาบอยู่
ทุกคนในกลุ่มของเซียนนักปรุงยาล้วนถูกสังหารโดยไม่รู้เรื่องราว มันอาจจะกล่าวได้ว่าไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น !
ตั้งแต่ต้นจนจบหลี่ฉีเย่ยืนอยู่นิ่งๆและไม่ได้ทำอะไรนอกจากคำยั่วยุ เขาไม่ได้ขยับแม้แต่นิ้วเดียว
ภูเขาทั้งหมดกลายเป็นเงียบ ราวกับว่าเวลาได้หยุดนิ่งลงและแม้แต่ลมก็ยังไม่กล้าจะพัดราวกับกลัวอะไรบางอย่าง
แม้แต่คนที่เฝ้าชมจากระยะไกลก็ยังหวาดกลัวกับฉากนี้ ไม่มีอะไรน่าตกตะลึงยิ่งกว่านี้แล้ว !
สามราชันเทพสวรรค์และผู้เชียวชาญมากกว่าหนึ่งร้อยคนถูกฆ่าตายทันทีโดยไม่ได้ต่อสู้และไม่รู้ว่าตัวเองตายยังไง - ล้วนเป็นเรื่องน่ากลัวและน่าเหลือเชื่อ !
หลี่ฉีเย่ยืนอยู่ที่นั้นอย่างเงียบๆ พร้อมกับด้วยตั๊กแตนกระดูกที่ยืนด้านข้างเขา ฉากนี้ทำให้ทุกคนสั่นสะท้านอย่างไม่อาจควบคุมได้ !
