ตามคำเล่าเรื่องของผู้นำตระกูล หลี่ฉีเย่ได้กลายเป็นฆาตกรที่น่ากลัวและต้องการจะกลายเป็นศัตรูกับอาณาจักรนักปรุงยาและทำลายอาณาจักร สำหรับลูกชายของเขา หวังฟู่เฮานั้นกลายเป็นผู้เสียสละเพื่อชื่อเสียงของอาณาจักร แม้แต่ก่อนหน้าที่ลูกชายเขาจะตายเขาก็ยังคงภักดีต่ออาณาจักร
" ข้าได้ยินคำพูดของท่านแล้ว " เสียงที่ไพเราะในตำหนักตอบ แม้ว่าจะไม่เห็นใบหน้าของนางแต่ก็สามารถจินตนาการได้ว่านางนั้นงดงามมากแค่ไหน
หมิงเย่เสวี่ยเอ่ย " ผู้นำตระกูลหวังฟู่โปรดกลับไป อาณาจักรนักปรุงาจะจัดการเรื่องนี้เอง "
" แต่ว่า..." ผู้นำตระกูลหวังฟู่ต้องการอะไรที่มากกว่านี้เพราะเขาได้ใช้จ่ายไปเป็นจำนวนมากเพื่อการพบกันครั้งนี้
" โปรดกลับไป " เสียงภายในตำหนักนั้นไม่ได้เอ่ยสิ่งใดอีก หญิงชราภายในตำหนักหยุดหน้าผู้นำตระกูลและพาเขาออกไป
ผู้นำตระกูลยังจะสามารถทำอะไรได้อีก ? แม้แต่ตัวตนเช่นเขาก็ยังไม่กล้าหยิ่งยโสในสถานที่เช่นนี้
หลังจากที่เขากลับไปแล้ว หญิงชราก็เอ่ยถามคนในตำหนัก " ท่านหญิงต้องการจัดการอย่างไรกับปัญหานี้ ? "
" ข้ารู้ว่าผู้นำตระกูลหวังฟู่นั้นต้องการอะไร " หมิงเย่เสวี่ยเอ่ย " หวังฟู่เฮานั้นตาย มันมีบางคนที่เขาไม่สามารถยั่วยุได้ในโลกนี้ "
" ให้พวกเขาจัดการด้วยตัวเอง ตระกูลหวังฟู่ไม่ได้เป็นนิกยาที่น่ายกย่องขนาดนั้น " หญิงชราเอ่ยความเห็น
หมิงเย่เสวี่ยเอ่ยตอบ " ตระกูลหวังฟู่จะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ พวกเขาพอมีอิทธิพลอยู่บ้างในอาณาจักรนักปรุงยา "
" หากพวกเขากล้าจะทำอะไรอย่างประมาท นั้นเท่ากับพวกเขาต้องการทำลายตัวเอง ! " หญิงชราแค่นเสียงเย็นชา
**********
" ตู้ม ! ตู้ม ! " ส่วนลึกใต้ดินของภูเขาแอลป์ เขตสายฟ้าในสถาานที่แห่งนี้ถูกดูดโดยหลี่ฉีเย่จนหมด
ในเวลานี้ เสาแห่งชีวิตในวงแหวนของหลี่ฉีเย่เต็มไปด้วยสายฟ้า ในเวลานี้หลี่ฉีเย่ราวกับเป็นเทพเจ้าสายฟ้าที่มีสายฟ้าไหลผ่านร่างของเขา
เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เมื่อหลุมอวกาศนั้นดูดกลืนได้สำเร็จ หลี่ฉีเย่นั้นวิเคาระหายนะของบิดาแห่งต้นไม้มาก่อน เขามีวิธีการอื่นที่จะยับยั้งหายนะเหล่านี้ แต่มันจะต้องใช้เวลามากขึ้น การใช้เสาแห่งชีวิตดูดซับพวกมันจะเป็นเรื่องง่ายกว่ามาก นอกจากนี้การทำเช่นนี้เขาจะกลายเป็นคนที่มีอำนาจของสายฟ้าในครอบครอง
บิดาแห่งต้นไม้สูดลมหายใจเข้าลึกด้วยความโล่งอกและยิ้มหลังจากเห็นหลี่ฉีเย่ประสบความสำเร็จ มันเหมือนกับว่าเขาได้ยกภูเขาออกจากอก หลี่ฉีเย่ไม่เพียงช่วยเขาแต่ยังช่วยภูเขาแอลป์ สิ่งที่สำคัญก็คือเขามีอิสระที่จะวิ่งไปทั่วเก้าโลก มันถึงเวลาที่เขาจะเห็นโลกภายนอกแล้ว !
หลังจากตัดราหลักของตัวเอง เขานั้นสามารอยู่ได้อีกเพียงหนึ่งยุค ช่วงเวลาที่อายุขัยของเขาลดลงเขาก้เหมือนผู้ฝึกตนคนอื่น ทว่าเขาไม่ได้เสียใจใดๆ
เขานั้นอาศัยอยู่มาหลายปีและมีเต๋าจำนวนมาก เขาสามารถพาตัวเองขึ้นไปบนยอดและมองลงมายังสิ่งมีชีวิตได้ทั้งหมด ในเวลาเดียวกันเขาก็มีศิษย์อยู่ทุกที่และพวกเขามีชื่อเสียงอย่างมาก
ทว่าการที่เขาไม่สามารถออกจากภูเขาแอลป์มาได้หลานล้านปีและถูกฝังรากไว้ที่นี่เป็นเรื่องน่าอับอาย ดังนั้นเขาจึงไม่มีความเสียใจใดๆกับการกระทำเหล่านี้
" นี้คือ..." หลังจากสายฟ้าถูกดูดซับจนหมดสภาพแวดล้อมกลายเป็นว่างเปล่า ทว่าหลี่ฉีเย่พบของที่ลอยอยู่ที่นั้น
หลี่ฉีเย่เอื้อมมือไปและคว้ามันมา เขาพบว่ามันเป็นของขนาดเล็กและยากที่จะมองเห็น นอกจากนี้มันยังไม่ใช่ของธรรมดา มันเหมือนจะประกอบจากชิ้นส่วรของสายฟ้า
มันดูเหมือนกับดวงตา - ที่ประกอบไปด้วยอำนาจของสายฟ้าอยู่ภายในและอาจจะมีการระเบิดออกมาบ้างครั้งหากจ้องมอง สิ่งนี้สร้างปรากฏการณ์อันน่าอัศจรรย์เช่นการเปิดของชั้นฟ้าไร้สิ้นสุดและแสงสว่างจำนวนมาก
บิดาแห่งต้นไม้มองไปยังเนตรสายฟ้านั้นและเอ่ยถาม " ของสิ่งนั้นคืออะไร ? "
ก่อนหน้านี้เขาเคยพยามปราบปรามหายนะในที่แห่งนี้ แต่เขาไม่พบของชิ้นนี้อยู่ที่นี่
" น่าสนใจ " หลี่ฉีเย่มองมันสักพักโดยไม่เอ่ยสิ่งใด ต่อมาเขาก็เก็บเนตรสายฟ้านั้นและเอ่ย " ยินดีด้วยบิดาแห่งต้นไม้ จากนี้ไปท้องฟ้าและทะเลล้วนเป็นอิสระสำหรับเจ้าแล้ว เก้าโลกนั้นกว้างใหญ่ แต่เจ้าจะต้องไปเห็นด้วยตาของเจ้าเอง "
" ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณนายน้อยหลี่ " บิดาแห่งต้นไม้อดยิ้มไม่ได้ ในที่สุดเขาก้สามารถเดินทางท่องเที่ยวเก้าโลกได้ และเขาอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น
หลี่ฉีเย่ยังคงยิ้มและเอ่ย " ในอนาคตเจ้าไม่เพียงแต่จะเดินทางไปเก้าโลกเท่านั้น ในอนาคตเจ้าจะติดต้องตามข้ากวาดผ่านโลกที่สิบและเขตนับหมื่น ข้าจะพาเจ้าไปยังจุดสูงสุด ก้าวเข้าไปยังดินแดนลึกลับที่แม้แต่จักรพรรดิอมตะก็ยังไมเ่คยไป วันหนึ่งเจ้าจะเข้าใจว่าโลกนี้งดงามและยิ่งใหญ่มากขนาดไหนกัน เจ้าจะไม่เสียใจในรุ่นสุดท้ายของเจ้า "
บิดาแห่งต้นไม้ไม่สามารถระงับอารมณ์ของเขาได้ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกและเอ่ย " เมื่อพวกเขากวาดผ่านเขตเหล่านั้นในอนาคต ชายแก่คนนี้จะพุ่งไปด้านหน้าตามคำสั่งของท่าน ! " ก่อนหน้านี้บิดาแห่งต้นไม้ได้สาบานกับหลี่ฉีเย่แต่มันก็เพื่อความยุติธรรม
แต่ตอนนี้ทุกสิ่งได้เปลี่ยนไปแล้ว ตั้งแต่เขาเห็นสิบสามวงแหวนของหลี่ฉีเย่ บิดาแห่งต้นไม้ก็รู้ได้ทันทีว่าจะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นในอนาคต จักรพรรดิอมตะที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในยุคไหนได้จุติลงมาแล้ว และเขาจะเหนือล้ำยิ่งกว่าจักรพรรดิอมตะเจินฮานและจักรพรรดินีฮงเตียน !
ด้วยเหตุนี้คำสาบานของเขาในตอนนี้จึงออกมาจากหัวใจอย่างแท้จริง
หลี่ฉีเย่หัวเราะและเอ่ย " อนาคตยังคงห่างไกล ให้พวกเขาสร้างความรุ่งโรจด้วยกันในอนาคตอันใกล้นี้ก่อน วันเกิดของเจ้าใกล้จะมาถึงแล้ว ดังนั้นพวกเราควรจะฉลอง "
" นายน้อยเป็นแขกที่มีเกียรติที่สุดในวันเกิดของข้า " บิดาแห่งต้นไม้หัวเราะอย่างสบายใจ อารมร์ของเขานั้นเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงโดยไม่กังวลสิ่งใดอีกต่อไป
" ข้าไม่มีของขวัญที่ยิ่งใหญ่สำหรับวันเกิดเจ้า " หลี่ฉีเย่อมยิ้มเอ่ย " ทว่าข้าจะส่งผ่านทักษะกำราบจักรพรรดิอีกส่วนให้เจ้า เพื่อให้เจ้าก้าวหน้าไปอีกขั้น ! "
" มรดกอีกส่วนของจักรพรรดินีฮงเตียน ! " บิดาแห่งต้นไม้ตกตะลึงเมื่อได้ยินเรื่องนี้ จักรพรรดินีฮงเตียนเป็นหนึ่งในจักรพรรดิอมตะที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ ตั้งแต่บ่มเพาะทักษะกำราบจักรพรรดิมา เขารู้ซึ่งว่ามรดกของนางทรงพลังแค่ไหน
" ถูกต้อง " หลี่ฉีเย่พยักหน้าเอ่ย " ทว่าเงื่อนไขของข้าก็คือข้าต้องขอดูทักษะกำราบจักรพรรดิส่วนแรกของเจ้าก่อน เจ้าคงไม่คิดว่าข้าพยามจะขโมยทักษะของเจ้าหรอกใช่ไหม ? " หลี่ฉีเย่หัวเราะเอ่ย
บิดาแห่งต้นไม้เอ่ยด้วยรอยยิ้ม " หากนายน้อยหลี่ต้องการทักษะกำราบจักรพรรดิของข้าไม่จำเป็นต้องล่อลวงข้า ข้ายินดีที่จะยกให้ ด้วยอำนาของนายน้อยทักษะนี้จะเปล่งประกายในอนาคต ! "
คำกล่าวเหล่านี้นั้นออกมาจากใจอย่างแท้จริง ด้วยสิบสามวงแหวน หลี่ฉีเย่บ่มเพาะทักษะของเขาจะยิ่งทำให้มันทรงอำนาจอย่างมาก นี้จะทำให้มรดกของเขาได้รับการยกระดับขึ้นอีกหลายขั้น
หลี่ฉีเย่ยิ้มและไม่เอ่ยอะไร เขาเพียงถอนหายใจอยู่ข้างใน โดยการใช้มรดกของบิดาแห่งต้นไม้ เขาสามารถได้รับมรกของจักรพรรดินีได้ เขานั้นสั่งสอนนางในอดีต เขาจะไม่เข้าใจมรดกของนางได้อย่างไรกัน ?
ทว่าแม้ว่าเขาจะค้นพบ เขาก็ไม่ต้องการบ่มเพาะทักษะนี้ คนนอกไม่มีทางเข้าใจเรื่องระหว่างเขาและนาง
*******
นายหญิงของนางถอนหายใจโล่งอกหลังจากเห็นาายท่านและบิดาแห่งต้นไม้กลับมา นางเดินเข้าไปหาพวกเขาและเอ่ยถามอย่างจริงจัง " นายท่าน สำเร็จหรือไม่ ? "
หลี่ฉีเย่เพียงพยักหน้าเล็กน้อยและไม่เอ่ยสิ่งใดอีก นายหญิงนั้นมีความสุขออย่างมากที่ได้ยินเช่นนี้ นายท่านของนางสามารถรักษาอาการให้กับบิดาแห่งต้นไม้ได้นั้นหมายความว่าเขาจะได้รับความภักดีจากบิดาแห่งต้นไม้ ใครจะหยุดนายท่านของนางยามมีราชันเทพอยู่ในธงของเขาได้ ?
หลี่ฉีเย่กล่าวลาบิดาแห่งต้นไม้และกลับไปยังหุบเขาของตัวเองพร้อมนายหญิง
ในเวลาเดียวกัน เหล่าศิษย์ของภูเขาแอลป์ต่างเต็มไปด้วยความสุขเมื่อรู้ว่าบิดาแห่งต้นไม้รักษาออาการบาดเจ็บของตัวเองได้ นี้ทำให้บรรยากาศทั่วทั่งภูเขาเต็มไปด้วยความสุข
ก่อนหน้านี้เหล่าศิษย์วางแผนฉลองวันเกิดให้บิดาแห่งต้นไม้ด้วยสองเหตุผล หนึ่งก็เพื่อให้คนนอกรู้ว่าบรรพชนของพวกเขายังแข็งแกร่งดี อย่างที่สองที่พวกเขาต้องจัดให้ยิ่งใหญ่ก็เพราะไม่รู้ว่าบิดาแห่งต้นไม้จะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงตัดสินใจฉลองครั้งยิ่งใหญ่ให้กับงานวันเกิดครบรอบห้าแสนปี !
แต่ตอนนี้ปัญหาที่พวกเขากังวลล้วนได้ถูกขจัดออกไปนี้จะไม่ให้พวกเขามีความสุขได้อย่างไร ? ทันใดนั้นพวกเขาตกแต่งภูเขาด้วยโคมไฟจำนวนมากและทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยชีวิตชีวา
แม้ว่าแขกจำนวนมากจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขาก็รู้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไป
ตามคำเล่าเรื่องของผู้นำตระกูล หลี่ฉีเย่ได้กลายเป็นฆาตกรที่น่ากลัวและต้องการจะกลายเป็นศัตรูกับอาณาจักรนักปรุงยาและทำลายอาณาจักร สำหรับลูกชายของเขา หวังฟู่เฮานั้นกลายเป็นผู้เสียสละเพื่อชื่อเสียงของอาณาจักร แม้แต่ก่อนหน้าที่ลูกชายเขาจะตายเขาก็ยังคงภักดีต่ออาณาจักร
" ข้าได้ยินคำพูดของท่านแล้ว " เสียงที่ไพเราะในตำหนักตอบ แม้ว่าจะไม่เห็นใบหน้าของนางแต่ก็สามารถจินตนาการได้ว่านางนั้นงดงามมากแค่ไหน
หมิงเย่เสวี่ยเอ่ย " ผู้นำตระกูลหวังฟู่โปรดกลับไป อาณาจักรนักปรุงาจะจัดการเรื่องนี้เอง "
" แต่ว่า..." ผู้นำตระกูลหวังฟู่ต้องการอะไรที่มากกว่านี้เพราะเขาได้ใช้จ่ายไปเป็นจำนวนมากเพื่อการพบกันครั้งนี้
" โปรดกลับไป " เสียงภายในตำหนักนั้นไม่ได้เอ่ยสิ่งใดอีก หญิงชราภายในตำหนักหยุดหน้าผู้นำตระกูลและพาเขาออกไป
ผู้นำตระกูลยังจะสามารถทำอะไรได้อีก ? แม้แต่ตัวตนเช่นเขาก็ยังไม่กล้าหยิ่งยโสในสถานที่เช่นนี้
หลังจากที่เขากลับไปแล้ว หญิงชราก็เอ่ยถามคนในตำหนัก " ท่านหญิงต้องการจัดการอย่างไรกับปัญหานี้ ? "
" ข้ารู้ว่าผู้นำตระกูลหวังฟู่นั้นต้องการอะไร " หมิงเย่เสวี่ยเอ่ย " หวังฟู่เฮานั้นตาย มันมีบางคนที่เขาไม่สามารถยั่วยุได้ในโลกนี้ "
" ให้พวกเขาจัดการด้วยตัวเอง ตระกูลหวังฟู่ไม่ได้เป็นนิกยาที่น่ายกย่องขนาดนั้น " หญิงชราเอ่ยความเห็น
หมิงเย่เสวี่ยเอ่ยตอบ " ตระกูลหวังฟู่จะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ พวกเขาพอมีอิทธิพลอยู่บ้างในอาณาจักรนักปรุงยา "
" หากพวกเขากล้าจะทำอะไรอย่างประมาท นั้นเท่ากับพวกเขาต้องการทำลายตัวเอง ! " หญิงชราแค่นเสียงเย็นชา
**********
" ตู้ม ! ตู้ม ! " ส่วนลึกใต้ดินของภูเขาแอลป์ เขตสายฟ้าในสถาานที่แห่งนี้ถูกดูดโดยหลี่ฉีเย่จนหมด
ในเวลานี้ เสาแห่งชีวิตในวงแหวนของหลี่ฉีเย่เต็มไปด้วยสายฟ้า ในเวลานี้หลี่ฉีเย่ราวกับเป็นเทพเจ้าสายฟ้าที่มีสายฟ้าไหลผ่านร่างของเขา
เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เมื่อหลุมอวกาศนั้นดูดกลืนได้สำเร็จ หลี่ฉีเย่นั้นวิเคาระหายนะของบิดาแห่งต้นไม้มาก่อน เขามีวิธีการอื่นที่จะยับยั้งหายนะเหล่านี้ แต่มันจะต้องใช้เวลามากขึ้น การใช้เสาแห่งชีวิตดูดซับพวกมันจะเป็นเรื่องง่ายกว่ามาก นอกจากนี้การทำเช่นนี้เขาจะกลายเป็นคนที่มีอำนาจของสายฟ้าในครอบครอง
บิดาแห่งต้นไม้สูดลมหายใจเข้าลึกด้วยความโล่งอกและยิ้มหลังจากเห็นหลี่ฉีเย่ประสบความสำเร็จ มันเหมือนกับว่าเขาได้ยกภูเขาออกจากอก หลี่ฉีเย่ไม่เพียงช่วยเขาแต่ยังช่วยภูเขาแอลป์ สิ่งที่สำคัญก็คือเขามีอิสระที่จะวิ่งไปทั่วเก้าโลก มันถึงเวลาที่เขาจะเห็นโลกภายนอกแล้ว !
หลังจากตัดราหลักของตัวเอง เขานั้นสามารอยู่ได้อีกเพียงหนึ่งยุค ช่วงเวลาที่อายุขัยของเขาลดลงเขาก้เหมือนผู้ฝึกตนคนอื่น ทว่าเขาไม่ได้เสียใจใดๆ
เขานั้นอาศัยอยู่มาหลายปีและมีเต๋าจำนวนมาก เขาสามารถพาตัวเองขึ้นไปบนยอดและมองลงมายังสิ่งมีชีวิตได้ทั้งหมด ในเวลาเดียวกันเขาก็มีศิษย์อยู่ทุกที่และพวกเขามีชื่อเสียงอย่างมาก
ทว่าการที่เขาไม่สามารถออกจากภูเขาแอลป์มาได้หลานล้านปีและถูกฝังรากไว้ที่นี่เป็นเรื่องน่าอับอาย ดังนั้นเขาจึงไม่มีความเสียใจใดๆกับการกระทำเหล่านี้
" นี้คือ..." หลังจากสายฟ้าถูกดูดซับจนหมดสภาพแวดล้อมกลายเป็นว่างเปล่า ทว่าหลี่ฉีเย่พบของที่ลอยอยู่ที่นั้น
หลี่ฉีเย่เอื้อมมือไปและคว้ามันมา เขาพบว่ามันเป็นของขนาดเล็กและยากที่จะมองเห็น นอกจากนี้มันยังไม่ใช่ของธรรมดา มันเหมือนจะประกอบจากชิ้นส่วรของสายฟ้า
มันดูเหมือนกับดวงตา - ที่ประกอบไปด้วยอำนาจของสายฟ้าอยู่ภายในและอาจจะมีการระเบิดออกมาบ้างครั้งหากจ้องมอง สิ่งนี้สร้างปรากฏการณ์อันน่าอัศจรรย์เช่นการเปิดของชั้นฟ้าไร้สิ้นสุดและแสงสว่างจำนวนมาก
บิดาแห่งต้นไม้มองไปยังเนตรสายฟ้านั้นและเอ่ยถาม " ของสิ่งนั้นคืออะไร ? "
ก่อนหน้านี้เขาเคยพยามปราบปรามหายนะในที่แห่งนี้ แต่เขาไม่พบของชิ้นนี้อยู่ที่นี่
" น่าสนใจ " หลี่ฉีเย่มองมันสักพักโดยไม่เอ่ยสิ่งใด ต่อมาเขาก็เก็บเนตรสายฟ้านั้นและเอ่ย " ยินดีด้วยบิดาแห่งต้นไม้ จากนี้ไปท้องฟ้าและทะเลล้วนเป็นอิสระสำหรับเจ้าแล้ว เก้าโลกนั้นกว้างใหญ่ แต่เจ้าจะต้องไปเห็นด้วยตาของเจ้าเอง "
" ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณนายน้อยหลี่ " บิดาแห่งต้นไม้อดยิ้มไม่ได้ ในที่สุดเขาก้สามารถเดินทางท่องเที่ยวเก้าโลกได้ และเขาอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น
หลี่ฉีเย่ยังคงยิ้มและเอ่ย " ในอนาคตเจ้าไม่เพียงแต่จะเดินทางไปเก้าโลกเท่านั้น ในอนาคตเจ้าจะติดต้องตามข้ากวาดผ่านโลกที่สิบและเขตนับหมื่น ข้าจะพาเจ้าไปยังจุดสูงสุด ก้าวเข้าไปยังดินแดนลึกลับที่แม้แต่จักรพรรดิอมตะก็ยังไมเ่คยไป วันหนึ่งเจ้าจะเข้าใจว่าโลกนี้งดงามและยิ่งใหญ่มากขนาดไหนกัน เจ้าจะไม่เสียใจในรุ่นสุดท้ายของเจ้า "
บิดาแห่งต้นไม้ไม่สามารถระงับอารมณ์ของเขาได้ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกและเอ่ย " เมื่อพวกเขากวาดผ่านเขตเหล่านั้นในอนาคต ชายแก่คนนี้จะพุ่งไปด้านหน้าตามคำสั่งของท่าน ! " ก่อนหน้านี้บิดาแห่งต้นไม้ได้สาบานกับหลี่ฉีเย่แต่มันก็เพื่อความยุติธรรม
แต่ตอนนี้ทุกสิ่งได้เปลี่ยนไปแล้ว ตั้งแต่เขาเห็นสิบสามวงแหวนของหลี่ฉีเย่ บิดาแห่งต้นไม้ก็รู้ได้ทันทีว่าจะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นในอนาคต จักรพรรดิอมตะที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในยุคไหนได้จุติลงมาแล้ว และเขาจะเหนือล้ำยิ่งกว่าจักรพรรดิอมตะเจินฮานและจักรพรรดินีฮงเตียน !
ด้วยเหตุนี้คำสาบานของเขาในตอนนี้จึงออกมาจากหัวใจอย่างแท้จริง
หลี่ฉีเย่หัวเราะและเอ่ย " อนาคตยังคงห่างไกล ให้พวกเขาสร้างความรุ่งโรจด้วยกันในอนาคตอันใกล้นี้ก่อน วันเกิดของเจ้าใกล้จะมาถึงแล้ว ดังนั้นพวกเราควรจะฉลอง "
" นายน้อยเป็นแขกที่มีเกียรติที่สุดในวันเกิดของข้า " บิดาแห่งต้นไม้หัวเราะอย่างสบายใจ อารมร์ของเขานั้นเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงโดยไม่กังวลสิ่งใดอีกต่อไป
" ข้าไม่มีของขวัญที่ยิ่งใหญ่สำหรับวันเกิดเจ้า " หลี่ฉีเย่อมยิ้มเอ่ย " ทว่าข้าจะส่งผ่านทักษะกำราบจักรพรรดิอีกส่วนให้เจ้า เพื่อให้เจ้าก้าวหน้าไปอีกขั้น ! "
" มรดกอีกส่วนของจักรพรรดินีฮงเตียน ! " บิดาแห่งต้นไม้ตกตะลึงเมื่อได้ยินเรื่องนี้ จักรพรรดินีฮงเตียนเป็นหนึ่งในจักรพรรดิอมตะที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ ตั้งแต่บ่มเพาะทักษะกำราบจักรพรรดิมา เขารู้ซึ่งว่ามรดกของนางทรงพลังแค่ไหน
" ถูกต้อง " หลี่ฉีเย่พยักหน้าเอ่ย " ทว่าเงื่อนไขของข้าก็คือข้าต้องขอดูทักษะกำราบจักรพรรดิส่วนแรกของเจ้าก่อน เจ้าคงไม่คิดว่าข้าพยามจะขโมยทักษะของเจ้าหรอกใช่ไหม ? " หลี่ฉีเย่หัวเราะเอ่ย
บิดาแห่งต้นไม้เอ่ยด้วยรอยยิ้ม " หากนายน้อยหลี่ต้องการทักษะกำราบจักรพรรดิของข้าไม่จำเป็นต้องล่อลวงข้า ข้ายินดีที่จะยกให้ ด้วยอำนาของนายน้อยทักษะนี้จะเปล่งประกายในอนาคต ! "
คำกล่าวเหล่านี้นั้นออกมาจากใจอย่างแท้จริง ด้วยสิบสามวงแหวน หลี่ฉีเย่บ่มเพาะทักษะของเขาจะยิ่งทำให้มันทรงอำนาจอย่างมาก นี้จะทำให้มรดกของเขาได้รับการยกระดับขึ้นอีกหลายขั้น
หลี่ฉีเย่ยิ้มและไม่เอ่ยอะไร เขาเพียงถอนหายใจอยู่ข้างใน โดยการใช้มรดกของบิดาแห่งต้นไม้ เขาสามารถได้รับมรกของจักรพรรดินีได้ เขานั้นสั่งสอนนางในอดีต เขาจะไม่เข้าใจมรดกของนางได้อย่างไรกัน ?
ทว่าแม้ว่าเขาจะค้นพบ เขาก็ไม่ต้องการบ่มเพาะทักษะนี้ คนนอกไม่มีทางเข้าใจเรื่องระหว่างเขาและนาง
*******
นายหญิงของนางถอนหายใจโล่งอกหลังจากเห็นาายท่านและบิดาแห่งต้นไม้กลับมา นางเดินเข้าไปหาพวกเขาและเอ่ยถามอย่างจริงจัง " นายท่าน สำเร็จหรือไม่ ? "
หลี่ฉีเย่เพียงพยักหน้าเล็กน้อยและไม่เอ่ยสิ่งใดอีก นายหญิงนั้นมีความสุขออย่างมากที่ได้ยินเช่นนี้ นายท่านของนางสามารถรักษาอาการให้กับบิดาแห่งต้นไม้ได้นั้นหมายความว่าเขาจะได้รับความภักดีจากบิดาแห่งต้นไม้ ใครจะหยุดนายท่านของนางยามมีราชันเทพอยู่ในธงของเขาได้ ?
หลี่ฉีเย่กล่าวลาบิดาแห่งต้นไม้และกลับไปยังหุบเขาของตัวเองพร้อมนายหญิง
ในเวลาเดียวกัน เหล่าศิษย์ของภูเขาแอลป์ต่างเต็มไปด้วยความสุขเมื่อรู้ว่าบิดาแห่งต้นไม้รักษาออาการบาดเจ็บของตัวเองได้ นี้ทำให้บรรยากาศทั่วทั่งภูเขาเต็มไปด้วยความสุข
ก่อนหน้านี้เหล่าศิษย์วางแผนฉลองวันเกิดให้บิดาแห่งต้นไม้ด้วยสองเหตุผล หนึ่งก็เพื่อให้คนนอกรู้ว่าบรรพชนของพวกเขายังแข็งแกร่งดี อย่างที่สองที่พวกเขาต้องจัดให้ยิ่งใหญ่ก็เพราะไม่รู้ว่าบิดาแห่งต้นไม้จะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงตัดสินใจฉลองครั้งยิ่งใหญ่ให้กับงานวันเกิดครบรอบห้าแสนปี !
แต่ตอนนี้ปัญหาที่พวกเขากังวลล้วนได้ถูกขจัดออกไปนี้จะไม่ให้พวกเขามีความสุขได้อย่างไร ? ทันใดนั้นพวกเขาตกแต่งภูเขาด้วยโคมไฟจำนวนมากและทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยชีวิตชีวา
แม้ว่าแขกจำนวนมากจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขาก็รู้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไป
