" ถูกต้อง ตัวตนเช่นเจ้ากระถางจะได้ยินเรื่องของคนไร้ชื่อเช่นนี้ได้อย่างไร ? " ผู้เยาว์อีกคนรีบเอ่ยเสริม
มักจะมีคนที่เรียบง่ายและสื่อเป็นเหล่าคนที่ไม่เคนเข้าสังคม บางคนไม่ได้สังเกตเห็นหน้าของเจ้ากระถางและเอ่ย " ข้าได้ยินว่าทักษะการกลั่นของหลี่ฉีเย่คนนี้น่าเหลือเชื่อมาก พวกมันทั้งมีสีทองและสมบูรณ์แบบ เจ้ากระถางต้องระวังหลี่ฉีเย่ไว้ให้ดี ! "
เจ้ากระถางเกือบจะอาเจียนเป็นเลือดหลังจากได้ยินคำกล่าวของนักปรุงยาคนนี้ เขาไม่ต้องการจะพูดถึงหลี่ฉีเย่เพราะเจ้าสารเลวนี้ฆ่สมาชิกของนิกายไปจำนวนมาก แต่ตอนนี้กลับมีนักปรุงยานำเรื่องของเจ้าสารเลวนี้ขึ้นมาทำให้เขารำคาญ
" เจ้าโง่ เจ้าไปเชื่อข่าวลือง่ายๆนั้นได้ยังไง ? " มือปีศาจแค่นเสียงเย็นชาและเอ่ย " การกลั่นน้ำทิพย์ราวกับคั่วถั่วนั้นมีเพียงนักปรุงยาในตำนานที่ทำได้ ไม่ต้องเอ่ยถึงเจ้ามนุษย์สารเลวนั้น ! ฮึ่ม เจ้าหลี่ฉีเย่คนนี้มีเพียงกระถางที่ดี คนที่ไม่เข้าใจล้วนแต่คิดว่าเป็นทักษะของมันและทำให้เกิดข่าวลือ "
นักปรุงยาธรรมดาคนนั้นรู้สึกไม่พอใจก่อนจะเอ่ยแย้ง " ทุกคนนั้นเห็นมันกับตา ข้าได้ยินว่าหลี่ฉีเย่ไม่เพียงมีสุดเต๋าแห่งการปรุงยา การบ่มเพาะของเขาก็ยังสุดยอด บางคนกล่าวว่าเขาเอาชนะผู้เชียวชาญจำนวนมากรวมถึงบรรพชนจากตระกูลหวังฟู่ ! "
หลังจากกล่าวเสร็จ เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังเจ้ากระถาง เขาต้องการจะเอ่ยเพิ่มว่าเซียนนักปรุงยาก็ถูกหลี่ฉีเย่ฆ่า แต่เขาเก็บมันเอาไว้
เจ้ากระถางเกือบกระอักเลือด หากไม่ใช่ว่าเขารู้ว่านักปรุงยาคนนี้เป็นพวกซื่อสัตว์ เขาคงนึกว่ากำลังโดนยั่วยุอยู่ เป็นคนโง่ที่ไม่อยากมีชีวิต ! ถ้าไม่ใช่คฤหาสน์รากบรรพชนเขาจะเตะเจ้าสารเลวนี้ไปแล้ว !
" เจ้ากำลังพูดไร้สาระอันใด ? " นักปรุงยาที่ฉลาดสังเกตเห็นอารมณ์ของเจ้ากระถางและเอ่ย " หลี่ฉีเย่คนนี้เป็นเพียงอึ ! เขาจะเอาชนะบรรพชนตระกูลหวังฟู่ได้อย่างไร ? นี้เป็นเพียงข่าวลือเท่านั้น บรรพชนเหล่านั้นเป็นระดับบรรพชนเที่ยงธรรม พวกเขาจะถูกหลี่ฉีเย่ฆ่าได้อย่างไร ? เหอะ เจ้ากระทั้งพูดเรื่องไร้ยางอายเช่นนี้ ? "
" หลี่ฉีเย่กล้าจะทำตัวยโสที่ภูเขาแอลป์ก็เพราะมีคนช่วยเขาอยู่ บรรพชนตระกูลหวังฟู่พ่ายแพ้ให้กับบิดาแห่งต้นไม้ ! ฮึ่ม เด็กน้อยเช่นหลี่ฉีเย่ไม่ต้องกล่าวถึงบรรพชน ผู้เชียวชาญธรรมดาก็บดขยี้เขาได้เป็นชิ้นๆแล้ว ! "
เพื่อที่จะผูกมิตรกับนิกายผลึกมณีทะเลและสร้างสัมพันกับเจ้ากระถาง ผู้เยาว์คนนี้พยามอย่างมากทีจะกล่าวหาหลี่ฉีเย่
" เขาเป็นแค่คนไร้ศักดิ์ศรี ไม่มีค่าแก่การกล่าวถึง " อารมณ์ของเจ้ากระถางดีขึ้นเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำเหล่านี้
" แต่นั้นไม่ใช่คำพูดของข้า " เขาที่ถูกตำหนิรู้สึกไม่พอใจและยังเอ่ย " คนอื่นเป็นคนกล่าว ข้าเพียงกล่าวสิ่งที่ได้ยินมา หลี่ฉีเย่คนนี้สามารถเทียบได้กับสี่อัจฉริยะนักปรุงยาและการบ่มเพาะของเขาเทียบได้กับยอดอัจฉริยะและจักรพรรดิเขตแดน "
เจ้ากระถางอดไม่ได้ที่จะสั่น เขานั้นอดโกรธไม่ได้ยามเจอกับคนโง่ อารมณ์ของเขาได้รับการเปลี่ยนอย่างรวดเร็วหลังจากได้ยินเรื่องนี้ !
" ซงเทียน เจ้าโง่ ไสหัวออกไป ! " นักปรุงยาที่ฉลาดก่อนหน้าสั่นด้วยความโกรธ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขาจะมีโอกาสสร้างความโปรดปราน แต่เจ้าสารเลวนี้ทำลายมันทั้งหมด !
เขาชี้ไปยังนักปรุงยาที่ซื่อสัตย์และตำหนิ " หลี่ฉีเย่ล้วนไร้ค่า ! เขาจะมีคุณสมบัติอะไรไปเทียบกับสี่อัจฉริยะ รวมถึงยอดอัจฉริยะและจักรพรรดิเขตแดน ? เหอะ เขาต้องมองตัวเองในกระจกก่อน...มีเพียงคนโง่เช่นเจ้าซงเทียนที่เชื่อคนเช่นนี้ ! "
นักปรุงยาที่ชื่อซงเทียนเต็มไปด้วยความไม่พอใจและเอ่ย " แต่ แต่นี้ไม่ใช่คำก่าวของข้า..."
" อย่างไร ข้าคิดว่าตัวเองไม่ได้ไร้ค่า ข้าเป็นมนุษย์ " ในเวลานั้นเสียงที่ดูเกียจคร้านดังออกมา " ประการที่สองยอดอัจฉริยะและจักรพรรดิเขตแดนไม่มีค่าพอจะเทียบกับข้า อย่าได้ยกย่องพวกมันมากเกินไป ประการที่สาม หากเจ้าและข้ามีเรื่องข้องใจส่วนตัวก็ให้เข้า อย่าได้มาใส่ร้ายข้า ทว่าใส่ร้ายข้าเพื่อที่จะยกย่องคนอื่นนี้...ข้าจะปาเจ้าออกไปหรือขยี้เจ้าทิ้งทีนี่ดี ?! "
มีคนสองคนเดินเข้ามาจากประตูและเข้ามายังงานเลี้ยง หนึ่งคืออหลี่ฉีเย่และอีกหนึ่งคือนายหญิงฉีเยียนที่ตามมา
" หลี่ฉีเย่..." หลายคนตกตะลึงเมื่อเห็นเขา นักปรุงยาน้อยคนในโลกที่นายหญิงฉีเยียนจะติดตาม นางคือราชันปีศาจผู้ปกครองประเทศ ! สถานะของนางนั้นสูงอย่างมากในรุ่นเยาว์
แม้ว่านักปรุงยารุ่นเยาว์จะเกรงกลัวราชันเทพสวรรค์ นายหญิงฉีเยียนก็ยังมีชื่อเสียงอย่างมากในยุคนี้
หลี่ฉีเย่เดินมาด้านหน้านักปรุงยาที่ใส่ร้ายเขาเมื่อครู่ก่อนจะยิ้มเอ่ย " วันนี้อารมณ์ของข้าอาจจะเรียกได้ว่าดี แม้ว่าจำเจ้าด่าลับหลังข้าข้าก็จะไม่ใส่ใจนัก ตบหน้าของเจ้าสามครั้งถือเป็นการขอโทษแล้วกัน "
นักปรุงยาที่ฉลาดคนนั้นอดไม่ได้ที่จะกล่าวไปด้านหลังของเจ้ากระถาง เขาแน่นอนไม่มีทางตบหน้าตัวเองต่อหน้าทุกคน ไม่เช่นนั้นเขาจะมีอนาคตอยู่ได้อย่างไร ?
" เจ้าคือหลี่ฉีเย่ใช่ไหม ? " เจ้ากระถางก้าวไปด้านหน้าและเอ่ยอย่างเย็นชา " นี้ไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าจะมาทำอะไรไม่เกรงใจ ! "
หลี่ฉีเย่เหลือบมองเขาและเอ่ย " ข้าจะทำอะไรก็ตามอย่างที่ข้าต้องการ มันดูเหมือนนิกายผลึกมณีทะเลจะยังได้บทเรียนไม่พอ หลังจากมีพวกโง่หลายคนตายไป ยังมีคนกล้าขว้างทางข้าอีก ช่างกล้าหาญจริงๆ "
" คำพูดที่ใหญ่ ! " นักปรุงยามือปีศาจนั้นไม่พอใจอย่างมาก แม้ว่าเขาจะไม่มีเรื่องอะไรกับหลี่ฉีเย่ แต่เขาไม่อาจทนความหยิ่งยโสของหลี่ฉีเย่ได้จึงเอ่ย " เจ้าก็เพียงพึงพอคนอื่นเท่านั้น หากบิดาต้นไม้ไม่ได้สนับสนุนเจ้ามันก็แค่ก้อนอึ ! เจ้าคิดว่าที่นี่คือภูเขาแอลป์ ? ผิดแล้ว ! นี้นี่คือเมืองนักปรุงยา คฤหาสน์ของท่านรากบรรพชน ! จงทำตัวให้ฉลาดแล้วไสหัวไป ! "
แม้ว่าข่าวที่หลี่ฉีเย่ฆ่าเซียนนักปรุงยาได้กระจายออกไป แต่หลี่ฉีเย่ไม่ได้ยืนยันอะไรด้วยตัวเอง หลายคนคิดว่าเป็นบิดาแห่งต้นไม้ลงมือแทนหลี่ฉีเย่
" ถูกต้อง คฤหาสน์ของท่านรากบรรพชนไม่ใช่สถนาที่ที่คนโหดเหี้ยมอย่างเจ้าจะเข้ามาได้ โลกสมุนไพรหินเป็นโลกของนักปรุงยาไม่ใช่ขยะ ! ที่นี่นักปรุงยาร่วมตัวกันเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ คนที่มีแต่ความคิดฆ่าฟันเช่นเจ้าควรใส่หัวออกอไป ! " นักปรุงยาที่หลบหลังเจ้ากระถางเอ่ยอย่างรวดเร็ว
เขาตามจริงนั้นกลัวหลี่ฉีเย่ ไม่ต้องถึงหลี่ฉีเย่เพียงนายหญิงฉีเยียนด้านข้างก็ทำให้เขาขาอ่อน
" โหดเหี้ยม ไร้ความปราณี ใช่ไหม ? " หลี่ฉีเย่ไม่ได้โกรธเขาเพียงอมยิ้มและเอ่ย " มันดูเหมือนว่าหากข้าไม่ฆ่าคนบ้าง มันจะไม่เหมาะสมกับคำว่าโหดเหี้ยม " หลังจากกล่าวเสร็จเขาก็เดินไปทางนักปรุงยาคนนั้น
" เจ้าคิดว่านี้เป็นสถานที่ที่เจ้าสามารถใช้ความรุนแรงได้ยังงั้นรึ? " เจ้ากระถางขว้างทางเขา " ศิษย์น้องฉิน แม้ว่าข้าจะเป็นแขกของคฤหาสน์ ข้าก็มั่นใจว่าคฤหาสน์จะไม่ตำหนิพวกเราที่สั่งสอนบทเรียนให้เจ้าสารเลวนี้ ! "
ในเวลานี้มีผู้เยาว์หลายคนแยกตัวออกและหลีกทางให้กับกลุ่มของเจ้ากระถางที่จะลงมือกับหลี่ฉีเย่ ผู้เยาว์ที่ชื่อศิษย์น้องฉินนั้นเป็นศิษย์ของรากบรรพชน
ขณะที่คฤหาสน์นั้นตอนรับนักปรุงยาจำนวนมาก พวกเขาก็ยังมีผู้เชียวชาญอยู่รอบๆเพื่อขจัดปัญหา
เยาว์ชนคนนั้นก้าวมาหยุดหลี่ฉีเย่และเอ่ยอย่างเย็นชา " ได้โปรดกลับไป ! คฤหาสน์ของเราไม่ตอนรับเจ้า ! "
หลี่ฉีเย่อมยิ้มและเอ่ย " โอ้ว ? ไม่ใช่ว่าคฤหาสน์ของรากบรรพชนเปิดรับนักปรุงยาทุกคนหรอกรึ ? "
" นั้นมันขึ้นอยุ่กับคน ! " ศิษย์คนนี้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเจ้ากระถาง เขาไม่มีทางยอมให้หลี่ฉีเย่สร้างปัญหาในสถานที่แห่งนี้ เขาแค่นเสียงเอ่ย " พวกเราตอนรับนักปรุงยา แต่เจ้าไม่ได้เป็นส่วหนึ่งของกลุ่มนี้ ! "
" ถูกต้อง หากสุนัขที่ไหนก็สามารถเข้ามาได้แล้ว ชื่อเสียงของที่นี่คงไม่เหลือแล้ว ! " นักปรุงยาด้านหลังเจ้ากระถางเอ่ยสอด
ตอนนี้ด้วยการคุ้มครองของเจ้ากระถางและคนของคฤหาสน์ เขามั่นใจและเอ่ย " ผู้เยาว์ที่เอาแต่พึงคนอื่นไม่สามารถเป็นแขกของคฤหาสน์ได้ ! ไสห้วออกไป ! "
" ช่างน่ารำคาญ " ก่อนที่หลี่ฉีเย่จะเอ่ยออะไร นายหญิงก้าวได้ด้านหน้าและลงมือ เสียง ปัง ! ดังออกมและนักปรุงยาคนนี้ถูกนายหญิงตบปลิวออกไป เลือดนั้นสาดกระจายไปทุกที่และไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นหรือตาย...
