“ใกล้จะเริ่มกันแล้ว” หลายคนที่เข้ามาดูเรื่องสนุกเริ่มจะตึงเครียด หลังจากจิตสังหารที่ได้พัดผ่านไปดั่งลมหนาว มีบางคนต้องการให้เป่ยหยู่ฆ่าหลี่ฉีเย่
หลี่ฉีเย่เปิดตาอย่างขี้เกียจ มองไปยังเป่ยหยู่และกล่าวว่า “ ดูเหมือนว่า จะมีข้าที่อยู่ตรงนี้เพียงคนเดียวที่ชื่อหลี่ฉีเย่”
“ เจ้ามันก็แค่มดปลวกที่จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน” นายน้อยเป่ยหยู่กล่าวดูถูก และไม่ได้สนใจหลี่ฉีเย่นัก ก่อนจะหันไปกล่าวกับหยวนไฉ่เหอ “ ศิษย์น้องหยวน อีกประมาณไม่เกินสองวันนี้ ที่นี้ก็เดิมไปด้วยซากศพและเลือดหนอง เจ้าน่าจะตามข้าเข้าไปในเมือง ในเมืองน่าจะปลอดภัยกว่า อยู่กับเจ้านี่ก็จะพามาแต่เรื่องหายนะหรือแม้แต่ความตายเท่านั้น ”
หยวนไฉ่เหอยังไม่ทันจะพูดสิ่งใด หลี่ฉีเย่ก็โบกมือของเขาอย่างไม่ใส่ใจนักและกล่าว: “ไฉ่เหอไม่อยากไปกับเจ้าหรอก ดังนั้นจงไปซะ อย่างได้มารบกวนการฝึกตนของข้า ”
อารมณ์ของเป่ยหยู่นิ่งไป เขาต้องการจะลงมือแต่ก็ได้แต่ระงับไว้ ก่อนจะกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ ฉีเย่ ไม่ว่านี่จะเป็นเรื่องส่วนตัวหรือไม่ก็ตาม หรือจะเป็นเพราะข้าเป็นศิษย์ของนิกายผลึกมณีทะเล นายน้อยคนนี้ก็มีเหตุผลที่จะเด็ดหัวสุนัขของเจ้า ! แต่ถึงอย่างนั้น ดูเหมือนว่าหัวของเจ้าจะมีเจ้าของแล้ว ข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่สักวันสองวัน ! ”
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป่ยหยู่ได้ไปรับรู้ข้อมูลบางอย่างมา ดังนั้นเขาจึงมาเพื่อรับหยวนไฉ่เหอไป
เป่ยหยู่ไม่ได้กระทำการใด จึงทำให้ฝูงชนประหลาดใจ คนเย่อหยิ่งอย่างเขาจะต้องเลือกแก้แค้นหลี่ฉีเย่ เพราะความแค้นระหว่างพวกเขา แต่ทำไมวันนี้เป่ยหยู่ถึงเลือกที่จะอดกลั้นเอาไว้วันนี้ ใครกันที่ทำให้นายน้อยต้องระวังตัวขนาดนี้ ?
“ เจ้าพูดยังกับว่ามีความสามารถพอจะเด็ดหัวข้าได้” หลี่ฉีเย่หัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ต่อความมั่นใจของนายน้อยและกล่าว “ ถึงแม้เจ้าจะพยาม เจ้าเพียงลำพังมันก็ยังไม่พอ ”
เป่ยหยู่เหลือบมองไปยังหยวนไฉ่เหอก่อนจะมองไปยังหลี่ฉีเย่ครู่หนึ่งและประกาศกร้าวออกมาว่า “ แม้ว่าชีวิตเจ้าจะเป็นของคนอื่นไปแล้ว แต่ข้าก็ยังหักขาเจ้าสักข้างเป็นบทเรียนแก่เจ้าได้อยู่ ! เข้ามา ข้าจะแสดงให้ดูด้วยมือเปล่านี่ !
“ งั้นรึ ? ” หลี่ฉีเย่ยิ้มและมองไปยังนายน้อย “ เจ้าจะไม่ใช่อาวุธจริงๆ ? ”
“ เอาเลย ! ” นายน้อยยิ้มอย่างภาคภูมิ เขามีความมั่นใจด้านพละกำลังมาก และจึงกล่าวว่า “มือของข้าก็เพียงพอแล้วที่จะสั่งสอน”
“ ตู้มม ! ” ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็หมัดเข้าที่หน้าและกระเด็นไปบนฟ้า เลือดสาดกระจายไปทุกที่ ได้ยินแม้แต่เสียงของกระดูกที่ถูกทำลาย !
กรามของเขาถูกหมัดบดขยี้ทำให้หน้าตาเหยเกจนดูแทบไม่ได้ !
“ เป็นไปไม่ได้ ...” เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนั้นทำให้ฝูงชนจากระยะไกลประหลาดใจ นายน้อยเป่ยหยู่เป็นราชันชีวิต และกรามของเขาก็หักหลังจากการปะทะกันครั้งแรก นี้มันแทบเป็นไปไม่ได้เลย ยกเว้นแต่ว่าศัตรูของเขาจะเป็นบรรพชนเที่ยงธรรม
“ อ่อนแอเกินไป ”ในเวลานี้ หลี่ฉีเย่ก็ยืนนิ่งในจุดเดิมและเช็ดกำปั้นของเขาพร้อมรอยยิ้มมุมปาก ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ขยับสักนิด ! " มีพลังเพียงแค่นี้ยังกล้าพูดว่าจะสั่งสอนข้า ? หรือลูกหลานของจักรพรรดิจิ๋งหยู่มีพลังเพียงแค่นี้ ? กลับไปฝึกอีกสักหมื่นปีแล้วค่อยมาส”
เป่ยหยู่ลุกขึ้นยืนตรงขึ้นมาพร้อมกับกรามที่บิดเบี้ยว หมัดแรกของหลี่ฉีเย่ทำลายกรามของเขาและเป็นความอับอายที่สุดเท่าที่เขาเคยได้รับมา
“ซี่.....” เพียงพริบตา กรามของเขาก็กลับมาอยู่ในสภาพเดิม เขาคือยอดแห่งราชันชีวิต ดังนั้นจึงสามารถที่จะรักษาอาการบาดเจ็บของตนในระดับนี้ได้ง่ายๆ
“ เจ้าสารเลว ไปตายซะ! ” นี้จะยังให้นายน้อยคงความสง่างามไว้ได้อย่างไร ? เขากรีดร้องอย่างบ้าคลั่งและสร้างทะเลแห่งดาวตกขึ้นมาตกลงตรงที่ๆหลี่ฉีเย่ยืนอยู่ ดาวตกนับไม่ถ้วนไม่เพียงจะบดหลี่ฉีเย่เป็นผุยผงแต่ยังปิดผนึกพื้นที่ทั้งพื้นที่ได้
การโจมตีอันแข็งแกร่งนี้มีพลังมากพอที่จะทำลายแผ่นดิน !
“ฝ่ามือฝนดาวตก !” ผู้ฝึกตนมากมายต่างหวาดกลัวการโจมตีนี้ เป็นทักษะจักรพรรดิที่มีชื่อเสียงของนิกายผลึกมณีทะเล
“ ตู้มม !” แต่ถึงอย่างนั้นก่อนที่ผู้คนจะรู้ตัว นายน้อยก็กระเด็นไปไกลอีกครั้งและหายไปภายในกลุ่มเมฆ
ถึงจะเป็นสุดยอดทักษะและทะเลดาวตกไร้สิ้นสุด แต่เขาก็ยังคงไม่สามารถหยุดการลงมือของหลี่ฉีเย่ได้ หลี่ฉีเย่ยังเดินได้สบายใจ ภายใต้การโจมตีของเป่ยหยู่เหมือนกับไม่มีการโจมตีใดที่จะหยุดเขาได้
นอกจากนี้ความเร็วของหลี่ฉีเย่ยังรวดเร็วมาก ไม่ว่าผู้ฝึกตนจากระยะไกลหรือนายหญิงที่อยู่ตรงนั้น ก็ไม่มีใครจะมองความเร็วของหลี่ฉีเย่ได้ทัน ความเร็วของเขาไปถึงขั้นไร้เทียมทานแล้ว
กายาไร้นภาอมตะ , กายาไร้มลทิน และ กายาอเวจีอมตะทั้งสามของหลี่ฉีเย่ก็ได้ปรากฏขึ้น แม้แต่ราชันชีวิตอย่างเป่ยหยู่ก็ไม่มีค่าแม้แต่เพียงจะเอ่ยถึง !
ด้วยความเร็วของกายาไร้นภา และกายาไร้มลทินที่ไม่มีทักษะใดสามารถเข้าถึงตัวได้รวมถึงพลังทำลายของกายาอเวจี นี้จะให้เป่ยหยู่ทนได้อย่างไรกัน ?
“เกิด....อะไรขึ้น ?” ผู้ชมเริ่มรู้สึกกลัว แม้แต่ราชันสวรรค์ก็ยังไม่สามารถเข้าใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ได้ !
นายหญิงก็สั่นไปด้วยความตื่นกลัวเช่นกัน แม้แต่ตลอดทางทีผ่านมา นางก็ได้เห็นสิ่งที่หลี่ฉีเย่ทำมากมายหลายต่อหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่เคยที่จะลงมือด้วยตัวเองและใช้บทแห่งความตายควบคุมศพเท่านั้น
ตอนนี้ หลี่ฉีเย่ลงมือและกำราบเป่ยหยู่ได้ในพริบตาเดียว แม้ว่านางจะฝึกตนมายอดเยี่ยมแค่ไหน นางก็ยังไม่สามารถทำได้
หลายคนต่างก็ตกอยู่ในความสับสน กับนายน้อยที่แพ้พ่ายอย่างหมดรูป
ตามที่หลายคนคิด คนอย่าเป่ยหยู่น่าจะล้มคนที่ไม่ได้มีชื่อเสียงอย่างหลี่ฉีเย่โดยไม่มีปัญหาเลย !
แต่ทุกอย่างก็ตรงกันข้ามกับที่พวกเขาคิด นายน้อยพ่ายแพ้หมดรูป ทำให้พวกเขาประหลาดใจกันเช่นนี้
หากจะกล่าว่าหลี่ฉีเย่ใช้สุดยอดทักษะเอาชนะเป่ยหยู่ จะทำให้ทุกคนสามารถยอมรับความพ่ายแพ้ในครั้งนี้ได้ แต่หลี่ฉีเย่โจมตีโดยไม่ได้ใช้อะไรเลย แม้แต่ความแข็งแกร่งของพลังงานในสายเลือด ทำให้เรื่องนี้ยากจะอธิบาย
มีคนเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่จะมองผ่านไปจนเห็นพลังของกายาทั้งสาม อันที่จริง แม้แต่คนที่สามารถมองความเร็วของหลี่ฉีเย่ทัน ก็ยังไม่สามารถเดากายาที่เขาใช้ได้อย่างถูกต้อง
ใครในโลกจะไปคิดว่ามีบุคคลที่ฝึกฝนได้ถึงสามกายา ?! สิ่งนี้มันเป็นไปไม่ได้
“นี่คือ ...” เทียยี่ผู้คลี่ขลาดซ่อนอยู่เบื้องหลังหลังจากเห็นภาพชัดและมองไปยังหลี่ฉีเย่เหมือนกับเห็นผี แม้จะไม่ได้รู้ดีนักว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็เข้าใจบางอย่าง จนทำให้ตัวของเขาสั่นและเย็นเยือกอย่างช่วยไม่ได้ ยังจำได้ถึงตำนาน ตำนานที่เอ่ยถึงราชันมังกรดำ ตำนานที่เป็นเพียงคำเล่าลือที่ในปัจจุบันลูกหลานก็ยังไม่สามารถยืนยันได้
นอกจากนี้ ผู้ที่รู้เกี่ยวกับตำนานนี้ยังมีน้อยและยิ่งกว่าน้อย แต่เขาเป็นหนึ่งในผู้ที่หาได้ยากเหล่านั้น เขาสูดหายใจลึกทำใจให้เย็นลงและขอบคุณความโชคดีที่ไม่เป็นศัตรูกับหลี่ฉีเย่
“ตู้ม ! ” สักพักหนึ่งก็มา ร่างของนายน้อยเป่ยหยู่ก็ตกลงมาจากฟ้า ตัวของเขาเต็มไปด้วยเลือดและอกที่ยุบลงไป หมัดของหลี่ฉีเย่ประทับที่อกของเขา
“แกร็ก แกร็ก ! ” ปรากฏเสียงกระดูกลั่นขึ้น นายน้อยใช้วิธีที่ไม่น่าเชื่อในการสมานอกที่แตกหักและยุบลงไปของเขา จนกระทั่งกลับเป็นปกติอีกครั้ง
“ สมกับเป็นราชันชีวิต ที่เคยผ่านการลดลงของชีวิตมาแล้ว ! เต็มไปด้วยพลังงานในสายเลือดและพลังชีวิต ที่จะทำให้ผู้คนต่างก็อิจฉา แล้วความอายุน้อยนั้นอีกที่เป็นสมบัติอย่างดี ” ผู้เชี่ยวชาญอาวุโสสังเกตว่านายน้อยไม่ได้เสียพลังในการสมานแผลที่อกแม้แต่น้อย จึงกล่าวออกมาด้วยความอิจฉา
มีผู้คนมากมายที่แข็งแกร่งกว่าเป่ยหยู่โดยเฉพาะบรรพชนเที่ยงธรรมจากรุ่นก่อน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ง่ายเลยที่จะสมานร่างกายอย่างเขา โดยไม่ได้เสียพลังงานในสายเลือด นี้เป็นเรื่องที่สุดยอดมาก !
“ เจ้าสารเลว เจ้าทำให้ข้าโมโห !” นายน้อยเป่ยหยู่อดไม่ได้ถึงกับต้องคำรามออกมา ครั้งแรกที่หหลี่ฉีเย่ลงมือเขาอาจจะไม่ทันตั้งตัวทว่าเมื่อครู่เขาใช้ทักษะจักรพรรดิ หลี่ฉีเย่ก็ยังส่งเขาบินไปบนฟ้าพร้อมกับแผลที่หน้าอกได้ นี้จะให้เขาทนความอัปยศได้อย่างไร ?!
แต่สิ่งที่น่าอายยิ่งไปกว่านั้นคือ เขาไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้นมาตั้งแต่ต้นจนจบ ถ้าหลี่ฉีเย่มีความเร็วอันเป็นเลิศ เขาก็เข้าใจได้ แต่ส่วนที่ซับซ้อนไม่ใช่แค่ความเร็วของหลี่ฉีเย่ แต่เขายังสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระภายใต้อิทธิพลของทักษะจักรพรรดิ ราวกับทักษะของเขาไม่สามารถสัมผัสถึงตัวของหลี่ฉีเย่ได้
กับนายน้อยแล้วเรื่องนี้ แทบจะเหมือนต่อสู้อยู่กับผี ! ตั้งแต่เขาสำเร็จเต๋า นี้เป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่สุดเท่าที่เคยพบมา !
“ ทำให้เจ้าโกรธ ? ” หลี่ฉีเย่ถูหมัดของเขาอย่างอ่อนโยนและกล่าว: “ เจ้าน่าจะขอบคุณสวรรค์ที่ยังมีชีวิตอยู่ เพราะข้าเลือกจะไว้ชีวิตเจ้า ! เจ้าควงรจะใช้ความสามารถทั้งหมดที่มี หรือจะให้ข้าฆ่าเจ้าในการลงมือครั้งค่อไป นี้เป็นโอกาสสุดท้ายของเจ้า ! ”
“ ตู้มม !” นายน้อยเป่ยหยู่ระเบิดด้วยอารมณ์โกรธ ร่างของเขาปะทุขึ้นพร้อมเสียงระเบิดอันดังก้อง เหมือนกับเขาแบก เจตจำนงแห่งสวรรค์และดวงดาวกำลังสว่างไสว จากเบื้องบนลงเบื้องหน้าเขาเต็มไปด้วยประกายสว่างไสว หมือนมองไปยังร่างกายของเขาก็เหมือนกับเจ้าชายจากสวรรค์ !
อำนาจสวรรค์รับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นและฝังตัวเองไว้ในร่างกายของเขา ทำให้ร่างกายของเขาเปล่งประกายเหมือนคริสตัล - สวยงามยิ่งนัก
“ กายาผลึกเจตจำนงสวรรค์ !” บางคนตะโกนร้องออกมาหลังจากเห็นร่างของนายน้อยที่มีสีสันเหมือนคริสตัลใส ดวงตาของเขาเปิดออกและทำให้ผู้คนสังเกตถึงบางอย่างที่เปลี่ยนไป..
