แม้แต่บรรพชนจากขุมอำนาจคนที่มองจากระยะไกลก็ยังกลายเป็นจริงจังหลักจากเห็นสัตว์ประหลาดทั้งสี่ ในฐานะราชันเทพสวรรค์พวกเขาก็ยังหวาดกลัว
ในเวลานี้ผู้คนก็เริ่มมาดูสงครามครั้งนี้มากขึ้น ภายในเมืองนักปรุงยาเหล่าคนตายและบรรพชนก็ยังมาที่นี่อย่างช่วยไม่ได้เพราะความสนใจ โดยเฉพาะวิธีที่หลี่ฉีเย่ทำลายกายาผลึกเจตจำนงสวรรค์ หลังจากข่าวนี้แพร่ออกไปบรรพชนที่ซ่อนตัวอยู่ก็เริ่มแสดงตัว
ปีศาจเหล็กศักดิ์สิทธิ์ถูกขนานนามว่าปีศาจ พวกมันไม่ใช่ปีศาจที่แท้จริง พวกมันเป็นสัตว์พิษที่ดุร้าย แม้ว่าสตร์ระดับนี้จะมีปัญญาเพียงน้อยนิด มันก็เริ่มจะใกล้เคียงกับผู้ฝึกตน
ร่างกายของพวกมันแข็งแกร่งเหมือนเหล็กและอาวุธไม่สามารถจะทำอันตรายพวกมันได้ นอกจากนี้พวกมันยังถูกเคลือบไปด้วยชั้นของพิษที่ทรงพลัง แม้แต่ราชันเทพสวรรค์ก็ยังไม่สามารถขับไล่พิษระดับนี้ได้ นอกจากนี้ความเร็วของพวกมันก็ยังเร็วอย่างมากแขนของพวกมันราบกับดาบ เป็นราวกับดาบตามธรรมชาติ ช่วงเวลาที่มันใช้แขนโจมตีเหมือนกับใช้ออกด้วยทักษะดาบที่ทรงอานุภาาพ
ภายใต้ทักษะดาบที่สุดยอดและพิษที่ร้ายแรงไม่มีราชันเทพสวรรค์คนใดหนีได้ ตัวหนึ่งนับได้ว่าน่ากลัวมากพอแล้ว แต่เมื่อพวกมันทั้งสี่ลงมือพร้อมกัน พวกมันจะกลายเป็นการโจมตีและป้องกันที่สมบูรณ์แบบ !
พวกมันพุ่งตรงไปยังหลี่ฉีเย่อย่างโหดร้ายพร้อมกับหมอกดำที่เริ่มปกคลุมร่าง ในเวลานี้พวกมันเริ่มจะปล่อยพิษออกมา ที่ได้ก็ตามที่หมอกดำนี้โดน พืชที่ผ่านการสัมผัสจะกลายเป็นเหี่ยวเฉาและเปลี่ยนเป็นของเหลวสีดำ
พวกมันเปลี่ยนสภาพโดยรอบให้กลายเป็นพิษ สิ่งมีชีวิตทุกอย่างไม่สามารถหนีรอดและตายอย่างอนาถ ! ไม่มีสิ่งใดอาศัยอยู่ในดินแดนเหล่านี้ได้และเปลี่ยนดินแดนนี้เป็นเขตแดนแห่งความตาย
" ข้าจะยอมรับของเล่นเล็กๆน้อยๆเหล่านี้เอง " หลี่ฉีเย่เฝ้ามองปีศาจที่กำลังเปลี่ยนดินแดนให้เป็นพิษพร้อมกับรอยยิ้ม จากนั้นเสียงแกร๊กก็ดังขึ้น เก้าตะวันผนึกสวรรค์ทันใดนั้นก็ปรากฏ โซ่ขนาดใหญ่หลุดออกมาจากอกและขังร่างกกายของเขา
ในเวลานี้อักษรไฟปกคลุมร่างของเขาเสมือนว่าเขาส่วมเกาะศักดิ์สิทธิ์
" ข้ามาแล้ว ! " หลี่ฉีเย่คำรามพร้อมกับพุ่งไปด้านหน้าด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ ช่วงเวลาที่เขาโจมตีปีศาจทั้งสี่ทันใดนั้นก็โต้กลับ พวกมันเปลี่ยนรูปแบบไปใช้ทักษะดาบอันนั้นอัศจรรย์ !
ภายในพริบตาดวงดาราเหมือนจะถูกตัดลงมาจากชั้นฟ้าด้วยรูปแบบดาบเหล่านี้ พลังงานพิษนั้นเต็มไปทั่วอากาศ โลกปกคลุมไปด้วยหมอกของมัน สิ่งมีชีวิตที่ถูกหมอกเหล่านี้จะตายทันทีและกลายเป็นของเหลวสีดำ
" เขาจะหยุดปีศาจทั้งสี่โดยไม่ใช่สมบัติใดๆจริงๆ ? " ราชันหินและบรรพชนปีศาจสั่นสะท้านเมื่อเห็นฉากที่หลี่ฉีเย่พุ่งเข้าไปด้วยมือเปล่า
ย้อนกลับไปยังตอนที่ปีศาจเหล็กทั้งสี่อาละวาดทั่วเขตหิน ราชันเทพสวรรค์จำนวนไม่น้อยถูกพวกมันฆ่าไป พวกมันก็กระทั้งทำลายสำนักและนิกาย แม้แต่บรรพชนของพวกเขาจะออกมากฏ็ยังไม่สามารถปกป้องนิกายได้ สุดท้ายชีวิตของเขาก็จบลงจากสัมผัสกับหมอกสีดำนี้
" ฉึก ฉึก ! " ทว่าการโจมตีของปีศาจนั้นไม่อาจสัมผัสกับตัวหลี่ฉีเย่ได้ แม้ว่าพวกมันจะเร็วแต่มันยังห่างชั้นหากเทียบกับกายาไร้นภาอมตะของหลี่ฉีเย่ หลี่ฉีเย่ใช้สุดยอดน้ำหนักของเขาพร้อมกับสุดยอดความเร็วเพื่อสู้กับปีศาจทั้งสี่
ลองจินตนาการดูว่ามันจะเกิดผลกระทบที่น่ากลัวขนาดไหนหากใช้สองกายานี้พร้อมกัน ! แม้แต่ปีศาจเหล็กก็ไม่สามารถทนได้และถูกเป่าออกไปทันที บางคนกระทั้งได้ยินเสียงแตกหัก
เมื่อปะทะกันกับหลี่ฉีเย่มีรอยแตกปรากฏขึ้นบนร่างกายของพวกมัน ! มันเป็นความอัปยศที่พวกมันพบกับหลี่ฉีเย่ ร่างกายของหลี่ฉีเย่สามารถทำลายราสมบัติชันเทพสวรรค์ได้ ไม่ต้องเอ่ยถึงร่างกาย มันไม่สำคัญว่าพวกมันจะแข็งแกร่งแค่ไหน
" เป็นไปไม่ได้..." แม้แต่โจกัวเย้าก็ยังตกตะลึงหลังจากเห็นฉากนี้ เขารู้ดีว่าปีศาจทั้งสี่ของเขาทรงพลังมาก ทั้งพิษแห่งความตาย , สุดยอดความเร็ว , ทักษะดาบ ทุกอย่างล้วนสมบูรณ์ทั้งโจมตีและป้องกัน...
สิ่งเหล่านี้ทำให้ปีศาจของเขาได้รับชัยชนะเหนือราชันเทพสวรรค์จำนวนมาก พวกมันกระทั้งท้าทายบรรพชนเที่ยงธรรมสามัญได้ เพราะเหตุนี้เขาจึงไม่เกรงกลัวศัตรูที่ทรงอำนาจ
ทว่าหลี่ฉีเย่ไม่เพียงแต่เป่าพวกมันกระเด็น เขาสัมผัสกับพิษแห่งความตายโดยไม่รับผลกระทบใดๆ นี้จะให้โจกัวเย้ายอมรับเรื่องนี้ได้อย่างไรกัน ?
ในฐานะนักปรุงยา ช่วงเวลาที่เขาทำสัญญากับปีศาจทั้งสี่ พิษของมันเป็นสิ่งที่เขาต้องหาสมุนไพรจำนวนมากมาคุ้มกันร่างกาย ไม่เช่นนั้นเขาก็จะตาย ทว่าหลี่ฉีเย่ไม่เกิดอะไรขึ้นแม้จะสัมผัสกับพวกมันโดยตรง ราวกับพิษนี้ไม่มีผลกับเขา
โจกัวเย้าจะรู้ได้อย่างไรว่าหลี่ฉีเย่บ่มเพาะกายาไร้มลทิน ? ความไร้มลทินของกายานี้ทำให้ทักษะใดๆล้วนไม่สามารถทำอันตรายได้ พิษเหล่านี้ก็เช่นกัน นอกจากนี้หลี่ฉีเย่ยังมีผนึกสวรรค์ไว้ในร่างกายของเขา อักขระไฟไร้สิ้นสุดนี้จะปัดเป่าพิษทุกชนิด !
" กายาอะไรที่เจ้าสารเลวนี้บ่มเพาะกัน ? ทักษะจักรพรรดิใดที่เขาใช้ ? " กระทั้งเหล่าคนตายก็ยังตกตะลึงจากฉากนี้
ความเร็วไร้คู่แข่งรวมถึงกำลังที่ไร้ผู้ต้านทาน กายาหรือทักษะแบบใดกันที่ทำได้ ?
หลังจากปีศาจเหล็กทั้งสี่ถูกเป่าออกไป โซ่ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ทันใดนั้นก็พุ่งออกจากมือของหลี่ฉีเย่ พวกมันพุ่งยังปีศาจทั้งสี่และผนึกพวกมันไว้ ในเวลานี้ทุกล้วนได้ยินเสียงแกร๊ก
ภายใต้โซ่เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ที่น่าสะพรึงนี้ ควันสีเขียวจากร่างกายพวกมันหลุดออกมาแต่มันก็โดนผนึกทันทีเพื่อไม่ให้หนี
" ปัง ! ปัง ! ปัง ! " ทันใดนั้นเสียงระเบิดก็ดังออกมาไม่หยุด หลี่ฉีเย่เหวี่ยงปีศาจเหล็กทั้งสี่ไปมาราวกับเขากำลังเล่นว่าว ปีศาจเหล็กทั้งสี่ลอยไปบนฟ้าและกระแทกกันและกัน หลังจากปะทะกันรอยแตกก็ยิ่งปรากฏบนร่างกาย หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปร่างกายพวกมันจะแตกละเอียด
แม้ว่าพวกมันจะต้องการใช้พิษเพื่อลบล้างโซ่ของหลี่ฉีเย่ นี้เป็นไปไม่ได้ โซ่ไฟศักดิ์สิทธิ์ของหลี่ฉีเย่สร้างจากองค์ประกอบทีน่าเหลือเชื่อ มันสร้างมาจากเปลวไฟที่กลั่นจากดวงอาทิตย์ , ไฟจากการบ่มเพาะ , เปลวไฟจากกระถาง..หลังจากหลอมรวมกัน มันกลายเป็นไฟที่เผาพิษทุกชนิดได้ !
" นี้เป็นเรื่องจริง ? " หลายเบิกตากว้างเมื่อเห็นหลี่ฉีเย่เหวี่ยงไปปีศาจไปมาราวกับว่าวขาด แรงที่พวกมันชนกันทำให้ชั้นฟ้าสั่นสะเทือน
แม้แต่ราชันเทพสวรรค์ก็ยังหน้าซีดเมื่อได้ยินการสังหารหมู่ของปีศาจเหล็กในอดีต แต่ตอนนี้หลี่ฉีเย่จัดการพวกมันอย่างงง่ายๆ นี้จะไม่ให้ฝูงชนตกตะลึงได้อย่างไรกัน ?
โจกัวเย้าทั้งตกตะลึงและโกรธหลังจากเห็นฉากนี้ ในอดีตเพื่อที่จะได้รับปีศาจพวกนี้มา เขาต้องทุมเทความพยามไปนับไม่ถ้วน ในช่วงเวลานี้รัฐโจต้องเสียผู้เชียวจำนวนมาก
แต่ตอนนี้ทั้งสี่ตัวกลายเป็นเปราะบางอย่างมากเมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่ฉีเย่
" ตู้มม !" สุดท้ายปีศาจทั้งสี่ก็ตกลงมาบนพื้นและไม่รู้เหนือรู้ใต้ ภายใต้การชนกันหลายคนร่างกายพวกมันเริ่มจะแตกออก
ก่อนที่พวกมันจะได้สู้กลับ มีบทหนึ่งปรากฏในมือของหลี่ฉีเย่ ศาสตร์การปรุงยาออกมาจากอักขระทั้งสี่ ด้วยเสีงพรึบ อักขระเหล่านี้วิ่งไปยังหัวของปีศาจทั้งสี่และหายไป
หลังจากอักขระเข้าไปแล้วปีศาจทั้งสี่ก็ราวกับถูกแช่แข็ง
หลี่ฉีเย่ปรบมือของเขาและเอ่ยอย่างสบายๆ " ข้าจะรับของเล่นเล็กๆน้อยๆนีไว้ แม้จะไม่ค่อยเต็มใจนัก..."
โจกัวเย้าคำรามออกอย่างน่าเกลียด " กลับมา ! "
เขาออกคำสั่งกับปีศาจทั้งสี่ แต่พวกมันไม่ตอบสนอง หลังจากออกคำสั่งอีกหลายครั้งก็ยังไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นนี้ทำให้เขาโกรธ
หลังจากเอาชนะปีศาจทั้งสี่ได้หลายปีที่่ผ่านมาพวกมันจะฟังคำสั่งของเขาอย่างสมบูรณ์ แต่ตอนนี้หลี่ฉีเย่จัดการควบคุมพวกมันอย่างรวดเร็ว เขาแทบไม่อยากจะเชื่อ !
เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าหลี่ฉีเย่บ่มเพาะตำราของเทพโอสถ ? ภายในนั้นเขียนวิธีการควบคุมสัตว์พิษไว้มากมาย !
โจกัวเย้าคำรามด้วยความโกรธ " หลี่ฉีเย่พวกเราเดิมพันกันด้วยการใช้แมลง ไม่ได้ใช้กำลัง ! "
ในตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์มาเรียกหลี่ฉีเย่ว่าศิษย์พี่ศิษย์น้องอีกต่อไป สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือฆ่าหลี่ฉีเย่ !
" ใช่พวกเราเดิมพันกันโดยใช้ศาสตร์แห่งแมลง " หลี่ฉีเย่ตอบอย่างสบายๆ " ก่อนหน้านี้เจ้าควบคุมปีศาจทั้งสี่ และตอนนี้ข้าก็ขโมยมันมาได้แล้ว ตอนนี้ถึงเวลาที่ข้าจะควบคุมปีศาจทั้งสี่และเจ้าก็ขโมนมันกลับไป อย่าได้ทำให้ทุกคนที่นี่ผิดหวัง หากเจ้าไม่สามารถทำให้มันเชื่องได้อีกครั้ง เช่นนั้นข้าก็ไม่รับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น " หลักจากกล่าวเสร็จ หน้าผากของปีศาจเหล็กทั้งสี่ก็ส่องแสง...
