ทำลายล้างตระกูลเซียน - คำกล่าวเช่นนี้ช่างหยิ่งยโสอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่ว่าจะเป็นนิกายหรือเชื้อสายใดก็ยังไม่กล้าจะกล้า ! อาณาจักรนักปรุงยาจะไม่นั่งอยู่เฉยๆยามตระกูลเซียนถูกทำลาย
การประกาศดังกล่าวเป็นเหมือนเสียงฟ้าร้องอยู่ข้างหูผู้คน บางคนอดไม่ได้ที่จะเอ่ย " ช่างจองหองอะไรเช่นนี้ ! เขาคิดว่าที่อาณาจักรนักปรุงยาไม่มีคนอยู่หรือยังไง ? "
การแสดงออกของเซียนเหมานั้นกลายเป็นน่าเกลียดอย่างมาก นับตั้งแต่ตระกูลเซียนแยกตัวออกมาจากราชวงศ์ ไม่มีใครในโลกกล้าจะกล่าวกับพวกเขาเช่นนี้ !
" ดี คนแซ่หลี่ ตระกูลเซียนของเราจะรอดูว่าเจ้าจะทำยังไง " เขาเอ่ยตอบเสียงเย็น " พวกเราจะปกป้องศิษย์น้องโจ ! หากมีใครต้องการจะลองก็เข้ามา ! พวกเราจะทำลายพวกมัน ! "
เซียนเหมานั้นสิ้นสุดการสนทนาเพียงแค่นี้และกลับไปยังราชวังของเขา
" สามวันต่อจากนี้ข้าจะไปเยี่ยมตระกูลเซียน พวกเขาจะล่มสลายหรือไม่ขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาจะมอบโจกัวเย้ามาให้ข้าหรือไม่ " หลี่ฉีเย่ไม่ได้สนใจคำตอบเซียนเหมา หลังจากเขาทิ้งคำพูดนี้ไว้ก็กลับไปในลานบ้าน
ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างหลังจากฟังคำพูดที่โอหังเช่นนี้ พวกเขาคิดว่าทั้งสองฝ่ายอยู่เลยจุดที่จะทำข้อตกลงกันแล้ว
" พวกเราจะทำสิ่งนี้จริงๆ ? " หลังจากหลี่ฉีเย่กลับมา เทียยี่อดไม่ได้ที่จะยิ้มขมขื่น
หลี่ฉีเย่เหลือบมองเขาและเอ่ย " เจ้าควรจะรู้ดีว่าตระกูลเซียนต้องการแก้ปัญหานี้ด้วยความสงบหรือไม่ พวกเขานั้นวางแผนและต้องการล่อข้าไปยังหน้าประตู สิ่งที่พวกเขาแสดงออกมาก็เพื่อให้คนทั้งโลกเห็นว่าตระกูลเซียนนั้นมีคุณธรรมสูงส่ง แม้ว่าข้าจะไม่พูดว่าจะโจมตีตระกูลเซียนของพวกเขา พวกเขาก็ยังต้องหาเหตุผลให้ข้าไปที่นั้นและทำตามแผนของพวกเขาอยู่ดี " พูดเสร็จเขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม
" พี่ใหญ่ ท่านน่าจะลองพยามพูดกับพวกเขาดูก่อน " หยวนไฉ่เหอกล่าวเสียงอ่อน
หลี่ฉีเย่หัวเราะและเอ่ย " ทำไมข้าต้องทำ ? พวกเขาควรจะเข้ามาหาข้า หากพวกเขามีความจริงใจและต้องการสันติ พวกเขาจะไม่ตอบกลับข้อความข้าเช่นนี้ พวกเขาควรจะมาหาข้าถึงที่และนำโจกัวเย้ามารับผิด - นี้ถึงจะเป็นการแสดงความจริงใจ ! "
" แน่นอนพวกเขาจะไม่มีทางทำเช่นนี้ และนั้นก็เป็นสิ่งที่ดียิ่ง ข้าหลี่ฉีเย่ชอบคนไม่มีเหตุผล " หลี่ฉีเย่เอ่ยสบายๆ " มีคำกล่าวที่ว่าไม่ควรตบคนที่ใบหน้ายิ้ม หากพวกเขามาที่นี่เพื่อคุกเข่าและขออภัย เช่นนั้นข้าก็ไม่สามารถฆ่าพวกมันได้ ทว่าในเมื่อพวกมันต้องการยั่วยุข้าก็ปล่อยให้มันมา ! มีเพียงจัดการกับพวกไร้เหตุผลเหล่านี้เท่านั้นที่ข้าสามารถฆ่าได้ตามต้องการ ! "
หยวนไฉ่เหอยอมแพ้ นางนั้นเป็นคนจิตใจดีและเข้าใจได้ว่าหลี่ฉีเย่มีเหตุผลที่เหยียบเท้ามาที่เมืองนี้ น่าเสียดายที่ตระกูลเซียนไม่รู้เรื่องนี้
ทั้งเมืองจมอยู่ในความโกลาหลหลังจากประกาศของหลี่ฉีเย่
" ไม่มีทาง นี้เป็นเรื่องจริง ? หลี่ฉีเย่จะทำตามที่พูดจริงๆ ? นี้คือเมืองนักปรุงยา นี้ออยู่ห่างจากดินแดนบรรพชนเพียงก้าวเดียว เขายังกล้าที่จะประกาศข้อความดังกล่าวออกมา ? "
กลุ่มคนที่รู้ตำนานของหลี่ฉีเย่บางคนเอ่ย " หลี่ฉีเย่คนนี้ยึดมั่นคำพูดในการเดิมพันมาก ข้าเกรงว่าเขาจะไม่ได้พูดเล่นๆ "
" เจ้าเด็กสารเลวนี้มีไพ่ตายอะไรซ่อนไว้อยู่ ? " แม้แต่ราาชันปีศาจและบรรพชนบางคนก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ " อย่าบอกข้าว่าตัวตนระดับสูงของภูเขาแอลป์จะมาที่นี่ด้วยตัวเอง ? "
บางคนได้ข้อสรุปนี้มา แต่ไม่มีใครได้ยินเกี่ยวกับการที่บรรพชนของภูเขาแอลป์กลับมามีชีวิต มันอาจจะกล่าวได้ว่ายามหลี่ฉีเย่ประกาศสงครามภูเขาแอลป์ก็ยังไม่เคลื่อนไหว นี้ทำให้หลายคนสับสนว่าหลี่ฉีเย่ซ่อนอะไรไว้ในมือ พลังแบบใดกันที่เขาซ่อนอยู่และถึงกับทำให้กล้าประกาศทำลายล้างตระกูลเซียนเพื่อท้าทายศักดิ์ศรีของอาณาจักรนักปรุงยา ?
ขณะที่ผู้คนกำลังโต้เถียงกันเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่มีบางคนที่กำลังพอใจกับผลงานของตัวเองและเอ่ย " ใช่แล้วฆ่ากันเข้าไป ฆ่าจนกระทั้งสวรรค์สั่นสะเทือน อาณาจักรนักปรุงยา , ภูเขาแอลป์ , รัฐโจ , นิกายผลึกมณีทะเล..ไม่มีอะไรจะดีกว่าการที่นิกายเหล่านี้ทำสงครามกัน ! "
เสียงหัวเราะเย็นชาดังออกมาจากความมืด มันคนทีพร้อมจะเก็บเกี่ยวประโยชน์จากความวุ่นวายนี้ !
****
หลังจากวันแรกผ่านไปทั้งตระกูลเซียนและอาณาจักรนักปรุงยาไม่ได้ทำอะไร ขณะเดียวกันหลี่ฉีเย่ยังปราศจากความตรึงเครียด
ทว่าวันทีสองมีคนมาเยี่ยมหลี่ฉีเย่ เขานั้นคือรากบรรพชน ผู้นำของคฤหาสน์ในอาณาจักร
หลี่ฉีเย่ยังคงตอนรับเขาและสนทนา
" รากบรรพชนมาที่นี่เพราะเรื่องของตระกูลเซียน ? " หลี่ฉีเย่เอ่ยถามหลังจากเห็นเขา
รากบรรพชนมีสีหน้าขมขื่นและเอ่ย " นายน้อยหลี่ข้าเองก็ไม่อยากมาทีนี่ บรรพชนคนอื่นเลือกข้าเป็นทูต ดังนั้นข้าจึงไม่มีทางเลือก "
หลี่ฉีเย่เหลือบมองเขาและเอ่ย " บรรพชนคนอื่น ? "
รากบรรพชนกล่าวอย่างขุ่นเคือง " บรรพชนคนอื่นไม่ต้องการให้เรื่องไปถึงจุดที่ยากจะแก้ อาณาจักรนักปรุงยาของเราทำตัวสงบเสมอและไม่ต้องให้มีการต่อสู้เกิดขึ้นในเขตนักปรุงยา นอกจากนี้การประชุมนักปรุงยาก็กำลังมาถึง แม้ว่าบรรพชนจากเชื้อสายจักรพรรดิจะไม่ตำหนิพวกเรา พวกเราก็ยังรู้สึกต้องรับผิดชอบ เราไม่สามารถเพิกเฉยต่อเรื่องนี้ได้และก็ไม่สามารถจัดการกับมันได้ "
" จัดการกับเรื่องนี้ ? " หลี่ฉีเย่ส่ายหัวและเอ่ย " รากบรรพชน มันไม่ใช่ข้าไม่ต้องการไว้หน้าบรรพชนของอาณาจักร เจ้าควรจะรู้ว่าเรื่องทุกอย่างไม่ได้อยู่ที่ข้า แต่อยู่ที่ตระกูลเซียน "
รากบรรพชนอดไม่ได้ที่จะยื้มขมขื่นตอบหลี่ฉีเย่
หลี่ฉีเย่หัวเราะและเอ่ย " หากบรรพชนคนอื่นต้องการจัดการเรื่องนี้มันก็ง่ายมาก บอกให้ตระกูลเซียนมอบโจกัวเย้ามา "
รากบรรพชนตอบอย่างไร้ความหวัง " ก่อนหน้าจะมาหานายน้อยหลี่ ข้าไปยังตระกูลเซียนมาแล้ว บรรพชนเสาหลักโลกไม่มีความต้องการที่จะยอมแพ้ เว้นแต่ว่านายน้อยหลี่จะไปขอโทษพวกเขาจะไม่เจรจาเรื่องโจกัวเย้า "
" ไม่เลว " หลี่ฉีเย่เอ่ยอย่างไม่แปลกใจ " เช่นนั้นก็รออีกสองวัน ข้ายินดีจะไปเยี่ยมตระกูลเซียนด้วยตัวเอง "
รากบรรพชนนั้นถอนหายใจ เขารู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่มีทางจบอย่างสันติ ในความจริงเขารู้มากกว่าบรรพชนคนอื่น ก่อนที่เรื่องนี้จะเริ่มเขาได้คาดเดาผลลัพธ์ของมันแล้ว ทว่าเขาก็ยังมาทีนี่เพื่ออยากจะลอง
" นายน้อยหลี่ การถอยเพียงหนึ่งก้าวอาจจะทำให้เห็นอะไรมากกว่า "รากบรรพชนพยามชักจูงหลี่ฉีเย่อีกครั้ง " หากเป็นก่อนหน้าข้าสามารถกดดันบรรพชนเสาหลักโลกให้ไว้หน้าข้าได้บ้าง แต่ตอนนี้เขานั้นดูมั่นใจอย่างมาก ข้าเองก็ไม่สามารถหยุดเขาได้ "
หลี่ฉีเย่อมยิ้มเอ่ย " แล้วไงต่อ ? "
รากบรรพชนหยุดชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยต่อ " ตอนนี้ข้าพูดได้อย่างมั่นใจว่าบรรพชนศักดิ์สิทธิ์ตระกูลหวังฟู่และบรรพชนนักปรุงยาตระกูลเซียนอยู่ภายในตระกูล แม้ว่าผู้คนจะกล่าวว่าบรรพชนนักปรุงยาจากไปแล้ว ข้าเกรงว่าเขายังอยู่ที่นั้น ข้าเสี่ยงอย่างมากที่จะบอกเรื่องนี้กับนายน้อยหลี่ "
" ข้าขอบคุณความหวังดีของรากบรรพชน " หลี่ฉีเย่อมยิ้มเอ่ย " ในเมื่อพวกมันขุดหลุมขนาดใหญ่ไว้ให้ข้า ข้าจะเสียใจอย่างมากหากพวกเขาทำงานหนักและข้าไม่กระโดดลงไป "
แม้ว่ารากบรรพชนต้องการจะระงับเรื่องนี้มันก็ยังอยู่เหนืออำนาจของเขา แม้ว่าเหตุการณ์นี้จะส่งผลร้ายแรงต่อคนที่เกี่ยวข้อง ก็ไม่มีใครหยุดได้เว้นแต่เชื้อสายราชวงศ์จะออกหน้า
" นายน้อยหลี่ไม่ใช่ว่าข้าประเมินท่านต่ำเกินไป " รากบรรพชนยังคงพยามต่อ " แม้ว่าบรรพนักปรุงยาจะไม่ได้เป็นตัวตนระดับสูงในด้านการบ่มเพาะ แต่ผู้อาวุโสของเขาเป้นบรรพชนเที่ยงธรรมที่เก่งกาจ สำหรับตระกูลหวังฟู่ข้าคงไม่ต้องเอ่ยถึง "
รากบรรพชนหยุดชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยต่อ " แม้ว่าภูเขาแอลป์จะช่วยนายน้อยหลี่ นายน้อยหลี่ก็ควรจะรู้ว่าบรรพชนนักปรุงยามีเชื้อสายราชวงศ์ที่หนุนหลังอยู่ หากบรรพชนจากภูเขาแอลป์เข้าร่วมด้วย บรรพชนจากราชวงศ์เองก็ต้องออกมาเช่นกัน "
คำกล่าวของเขาเห็นได้ชัดว่าหากภูเขาแอลป์ช่วยหลี่ฉีเย่ เช่นนั้นสัตว์ประหลาดอย่างราชวงศ์ก็ต้องออกมาแน่นอน
หลี่ฉีเย่ระเบิดเสียงหัวเราะและเอ่ย " สำหรับเรื่องนี้รากบรรพชนไม่ต้องกังวล ภุเขาแอลป์ไม่จำเป็นต้องมาช่วยข้า ทำลายตระกูลเซียนเพียงข้าคนเดียวก็เกินไปแล้ว "
เมื่อรากบรรพชนเห็นสิ่งต่างๆมาถึงจุดนี้ เขาก็ทำได้เพียงถอนหายใจ
หลี่ฉีเย่ยังกล่าวต่อ " ทว่าในเมือรากบรรพชนมาแสดงความจริงใจ ข้าจะพูดบางอย่างให้ บอกตระกูลเซียนให้ส่งผู้เยาว์และคนชราออกไป ข้าไม่อยากให้วันที่ข้าไปถึง ข้าจะต้องฆ่าพวกเด็กน้อยและคนอ่อนแอ บอกพวกเขาให้ปฏิบัติตาม ข้ารักษะคำพูดของข้าในการทำลายตระกูลเซียน แม้ว่าเชื้อสายราชวงศ์จะออกมามันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยน ! "
ดวงตาของหลี่ฉีเย่หร่และระเบิดจิตสังหาร มันราวกับเขาเป็นสัตว์ประหลาดแห่งยุคบรรพกาลที่ได้ตื่นขึ้นมาแล้วในเวลานี้
รากบรรพชนหลั่งเหงื่อเย็นหลังจากได้รับจิตสังหารของหลี่ฉีเย่ และเขาเข้าใจได้ทันทีว่านี้ไม่ใช่คำขู่
" ข้าจะส่งคำบอกของนายน้อยหลี่ให้ " รากบรรพชนผสานมือของเขาก่อนจะจากไป
