การตายอย่างกะทันหันของโจกัวเย้าทำให้ฝูงชนเงียบ ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถบรรยายความคิดของตัวเองได้
เขาเคยเป็นหนึ่งในสี่อัจฉริยะ อัจฉริยะที่เต็มไปด้วยความสามารถมากมาย มันอาจจะกล่าวได้ว่าตอนที่เขามีชีวิต เขาเป็นคนที่ยิ่งใหญ่และไม่เคยคิดว่าจะมีคนท้าทายเขาได้ !
แต่ตอนนี้เขาได้ตายอย่างน่าอนาถและตายเพราะแมลงพิษ ! แม้แต่ศาสตร์แห่งแมลงก็ไม่สามารถช่วยชีวิตเขาได้ !
เขานั้นเคยประกาศว่านอกจากบรรพชนของบึงแมลงพิษไม่มีใครในโลกเทียบเขาได้ในศาสตร์แห่งแมลง ผลของวันนี้เป็นยังไง ?
เสียงกรีดร้องกระจายไปทั่วตระกูลเซียนทุกที่ที่สัตว์พิษอาละวาด เลือดนั้นไหลอาบแผ่นดินราวกับแม่น้ำ ศิษย์ของตระกูลตายไปนับไม่ถ้วน แม้ว่าจะพยามโต้ตอบโดยใช้ผุ้เชียวชาญจำนวนมากช่วยก็ยังไร้ประโยชน์
ตั้งแต่ต้นจนจบ ศิษย์และผู้เชียวชาญทุกคนล้วนต้องการปกป้องตระกูลพวกเขา ทว่าหลังจากพวกเขาถูกล้อมพวกเขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะหลบหนี
ฉากดังกล่าวทำให้ฝูงชนเสียวสันหลัง ไม่มีใครคิดว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นเพราะตระกูลเซียนเห็นได้ชัดว่ามีอำนาจเหนือกว่ามาก
ใครจะคาดว่าในช่วงเวลาสั้นๆตระกูลเซียนจะถูกกวาดล้างและพังทลายลง ? ตระกูลที่ภาคภูมิใจในเต๋าแห่งการปรุงยาของตัวเองไม่สามารถหยุดความโกรธของสัตว์ร้ายและสุดท้ายก็ถูกสังหาร
" ตาแก่หวังฟู่ เจ้ารออะไรอยู่ ! " บรรพชนนักปรุงยาตระกูลเซียนอดไม่ได้ที่จะคำราม เขากัดฟันของเขาและเอ่ย " หากเจ้าไม่ลงมืออาณาจักรนักปรุงยาจะไม่ปล่อยตระกูลหวังฟู่ไป ! "
บรรพชนนักปรุงยาบ้าคลั่งเมื่อเห็นตระกูลเขาถูกทำลายเช่นนี้ ! แม้ว่าจะมีความสามารถในการปรุงยาอันยอดเยี่ยม มันก็ยังไร้ประโยชน์ เขานั้นยุ่งเกี่ยวกับการจัดการเทียยี่และไม่สามารถช่วยตระกูลได้
เขานั้นทรงอำนาจ ด้วยการโจมตีอย่างต่อเนื่องเขาสามารถทำให้เทียยี่อยู่ในตำแหน่งเสียเปรียบได้ ทว่าเทียยี่ก็มีอำนาจที่ยากจะคาดเดาเช่นกัน
ในเวลานี้อาการบาดเจ็บเก่าของเทียยี่กำเริบเขาไอออกมาเป็นเลือดบางครั้ง นอกจากนี้เขายังต้องทนการโจมตีของบรรพชนทำให้อาการของเขาแย่ลง ทว่าเขาก็ยังเป็นมังกรซ่อนที่มีสายเลือดของตัวเอง ในความบ้าคลั่งเขาปลดปล่อยการโจมตีที่ทรงพลังไปเรื่อยๆจนท้องฟ้าแทบจะพังลง
ความกระหายเลือดและความโหดร้ายของเขาปะทุขึ้น ทุกคนล้วนหวาดกลัวกับฉากนี้ พวกเขาเลือกที่จะวิ่งนี้หากต้องสูกับหมาป่าดุร้ายที่ไม่สนชีวิตตัวเอง !
เทียยี่ต่อสู้โดยมุ่งเป้าจบชีวิตศัตรูของเขาไปด้วย ดังนั้นไม่มีใครเขาเชื่อมโยงกับตัวตนที่ขี้ขลาดก่อนหน้านี้ได้ บรรพชนนักปรุงยาต้องการรีบจบการต่อสู้นี้ แต่เขาไม่สามารถกำราบเทียยี่ได้ !
แม้ว่าเขาจะได้เปรียบ หากเขาไม่ระวังและประมาทเทียยี่กระแสการต่อสู้จะเปลี่ยนไป มันอาจจบลงโดยทั้งสองจบชีวิตด้วยกัน
บรรพชนนั้นเต็มไปด้วยความเสียใจในเวลานี้ ด้วยการเคลื่อนไหวผิดเพียงครั้งเดียว เขาได้สูญเสียทุกอย่าง เขาเคยคิดว่าสงครามนี้นั้นง่ายเพราะเพียงแค่ฆ่าผู้เยาว์อย่างหลี่ฉีเย่ เขาไม่คาดว่ามันจะนำหายนะมาให้ตระกูล
สิ่งที่ทำให้เขาโกรธยิ่งกว่าก็คือการที่บรรพชนศักดิ์สิทธิ์ตระกูลหวังฟู่ไม่ยอมลงมือ พวกเขามีข้อตกลงว่ายามที่หลี่ฉีเย่มา พวกเขาจะโจมตีและฆ่าบรรพชนเที่ยงธรรมในฝังของหลี่ฉีเย่
แต่ตอนนี้ สัตว์พิษจำนวนมากของหลี่ฉีเย่ทำลายตระกูลเซียนขณะที่บรรพชนศักดิ์สิทธิ์ยังไม่แสดงตัว นี้ทำให้ตระกูลเซียนของเขาได้รับความเสียหายอย่างหนัก จะไม่ให้เขาโกรธได้อย่างไรกัน ?
บรรพชนนักปรุงยารู้สึกเสียที่ตกลงไปสู่กับดักของบรรพชนศักดิ์สิทธิ์ กลายเป็นว่าเขาไม่ต่างอะไรกับเหยื่อ !
' ข้าอยู่นี้ ศิษย์พี่บรรพชน การบ่มเพาะของเขานั้นมีปัญหาจึงทำให้ข้านั้นมาสาย " บรรพชนศักดิ์สิทธิ์สุดท้ายก็ปรากฏตัว
เมื่อเขาปรากฏที่ตระกูลเซียน ดวงดาวดูเหมือนจะหม่นแสง กลิ่นอายที่น่ากลัวกวาดผ่านไปทั่วเมืองนักปรุงยาอย่างรวดเร็ว
สุดท้ายบรรพชนศักดิ์สิทธิ์ก็ต้องลงมือ แม้ว่าจะขัดต่อความต้องการของเขาและทำเป็นเพียงผู้ชม เขาถูกบังคับให้ลงมือหลังจากได้ยินบรรพชนตระกูลเซียนเอ่ยถ้อยคำเหล่านั้น เขาอาจจะถูกตัดความสัมพันธ์กับอาณาจักรหากยังซ่อนตัวอยู่ นี้จะนำหายนะมาสู่ตระกูล !
" ฆ่าเจ้าสารเลวนั้นซะ ! " แม้ว่าบรรพชนนักปรุงยาจะโกรธและไม่เชื่อเรื่องปัญหาในการบ่มเพาะ เขาก็ไม่มีเวลามาก เขาต้องการให้บรรพชนศักดิ์สิทธิ์เปลี่ยนกระแสของสงคราม
" ตู้ม ! " บรรพชนศักดิ์สิทธิ์ระเบิดการโจมตีที่ราวกับเทพบรรพชนออกมา อำนาจจำนวนมากถูกระเบิดก่อนจะกวาดเอาสัตว์พิษจำนวนมากหายไปจากตระกูลเซียน สำหรับสัตว์ที่อยุ่ใกล้ตัวเขาพวกมันกลายเป็นขี้เถ้า !
วินาทีนี้เขาไม่สนใจว่าจะมีสิ่งใดมีชีวิตรอดหรือไม่ เขาก้าวออกมาจากตระกูลเซียนด้วยอำนาจกดขี่ที่จะพร้อมจะปราบปรามเก้าชั้นฟ้าและเขตนับพัน !
" บรรพชนศักดิ์สิทธิ์ หรือเขาจะเป็นเทพบรรพชน ? " บรรพชนจากนิกายทรงอำนาจรู้สึกหนาวเย็น พวกเขาทั้งหมดสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว
" บรรพชนที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลหวังฟู่ยังมีชีวิต เขาคือเทพบรรพชน ! " บรรพชนอีกคนเอ่ยเสียงสั่น
บรรพชนศักดิ์สิทธิ์นั้นก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว สายตาของเขากวาดมองเบื้องล่างก่อนจะแค่นเสียงอย่างเย็นชา " เจ้าสารเลว วันนี้เป็นวันตายของเจ้า ! "
หลังจากกล่าวเสร็จฝ่ามือของเขาก็กระแทกและมุ่งตรงไปยังหลี่ฉีเย่ ฝ่ามือนี้ทำให้ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์พังทลาย มันมีอำนาจบดขยี้ทำให้ผู้เชียวชาญหลายคนคุกเข่า - นี้คืออำนาจของเทพบรรพชน !
" ไป ! " ช่วงเวลาที่นายหญิงเห็นหลี่ฉีเย่โดนโจมตีนางลงมืออย่างไม่ลังเล ภายในพริบตานางเรียกใช้แจกันกลืนปีศาจอมตะและระเบิดพลังงานในสายเลือดของตัวเอง แจกันนั้นปลดปล่อยอำนาจดวงดาราของมันออกมาอย่างไร้สิ้นสุด ก่อนจะกวาดทุกสิ่งในชั้นฟ้า !
แจกันกลืนปีศาจอมตะนั้นมีต้นกำเนิดทีน่ากลัวและไม่ได้อ่อนแอกว่าสมบัติตัวตนกำราบจักรพรรดิระดับแท้จริง ! แม้ว่านายหญิงจะไม่สามารถใช้อำนาจมันได้เต็มที่ แต่พลังของมันก็เพียงพอที่จะทำลายล้างทุกสิ่ง
ทุกสิ่งมีชีวิตในเมืองต่างสั่นสะท้านก่อนจะเห็นประกายดวงดาราสีดำปกคลุมชั้นฟ้า ทุกคนรู้สึกราวกับว่าวิญญาณของพวกเขาถูกดูดออกจากร่างและเข้าไปสู่แจกัน
บรรพชนที่รู้ตัวตนของแจกันนั้นตะโกน " แจกันกลืนปีศาจอมตะ ! "
แม้แต่บรรพชนศักดิ์สิทธิ์ก็ยังตื่นตระหนกและรีบดึงมือกลับ เขาตะโกนและเรียกอาวุธพรสวรรค์ของเขาออกมา แม้ว่าเขาจะเป็นเทพบรรพชน เขาก็ยังไม่กล้าเผชิญกับแจกันกลืนปีศาจอมตะโดยตรง !
" ตูมม ! " นายหญิงพร้อมกับแจกันไม่สามารถต่อทานอำนาจจากอาวุธพรสวรรค์ของบรรพชนศักดิ์สิทธิ์ได้ ผลของมันคือการปะทะกันครั้งนี้เกือบทำลายแม้แต่โลก
" ตูม ! ตูม ! ตูม ! " นายหญิงถูกพลักกระเด็นไปไกลพื้นรอบตัวนางแตกร้าว หากไม่ใช่อำนาจของแจกันคุ้มครองนางไว้นางจะได้รับบาดเจ็บสาหัสหรืออาจจะตาย
ถึงอย่างไรช่องว่างระหว่างการบ่มเพาะของทั้งสองนั้นห่างกันมากเกินไป หากไม่ใช่อำนาจของแจกัน นิ้วเดียวของบรรพชนศักดิ์สิทธิ์ก็สามารถฆ่านายหญิงได้
" แจกันกลืนปีศาจอมตะ ! " แม้แต่สายตาของบรรพชนศักดิ์สิทธิ์ก็ส่องประกายด้วยความโลภหลังจากเห็นแจกันนี้
ไม่สามารถตำหนิได้ที่เขาจะต้องการแจกันใบนี้ มันไม่ได้อ่อนแอยิ่งกว่าสมบัติจักรพรรดิอมตะระดับแท้จริง นี้เป็นของที่ตระกูลหวังฟู่ไม่เคยมี
" แจกันนี้จะกลายเป็นขยะหากอยู่ในประเทศไผ่ยักษ์ " บรรพชนศักดิ์สิทธิ์เอ่ย " จากนี้ไปมันได้เวลาเปลี่ยนเจ้าของแล้ว ! "
" เข้ามา ! " แม้ว่านายหญิงจะได้รับบาดเจ็บอย่างมากจากการระเบิด จิตวิญญาณการต่อสู้ของนางยังพุ่งพล่าน แม้ว่านางจะไม่สามารถเทียบกับบรรพชนศักดิ์สิทธิ์ได้ นางก็ยังต้องการสู้พร้อมกับแจกันนี้ !
" สาวน้อย นี้เป็นเพียงการลงมือเบาๆของข้า หากข้าเอาจริงแจกันนั้นก็คุ้มครองชีวิตเจ้าไม่ได้ ! " บรรพชนศักดิ์สิทธิ์แค่นเสียงเอ่ย " ยังไม่สายเกินไปที่จะมอบมันมา หากเจ้าทำข้าจะไว้ชีวิตเจ้า หากเจ้าบังคับให้ข้าใช้กำลัง ข้าไม่เพียงแต่จะฆ่าเจ้า แต่ยังจะทำลายประเทศของเจ้าด้วย ! "
นายหญิงนั้นอยากจะก้าวไปด้านหน้าแต่ก็ถูกหลี่ฉีเย่หยุดไว้
" เป็นแค่เทพจอมปลอมยังกล้าที่จะโอ้อวด แม้แต่เทพที่แท้จริงก็ยังไม่กล้าประกาศทำลายประเทศไผ่ยักษ์ของข้า เจ้าเศษขยะ ! " หลี่ฉีเย่อมยิ้มขณะมองบรรพชนศักดิ์สิทธิ์
บรรพชนกลายเป็นเกรี้ยวกราด ผู้คนมากเรียกเขาเทพบรรพชนนั้นเป็นความภูมิใจ แต่ตอนนี้มีคนทำลายมันด้วยการเรียกเขาว่า ' เทพจอมปลอม '
ในความจริงบรรพชนศักดิ์สิทธิ์ไม่มีคุณสมบัติที่จะถูกเรียกเทพบรรพชน ! ความแข็งแกร่งของเขาอาจจะเพียงพอที่จะสร้างประเทศของตัวเอง แต่มันยังอีกห่างไกลจากระดับเทพบรรพชน ตัวอย่างเช่นบรรพชนศักดิ์สิทธิ์ของนิกายพันแม่น้ำมีคุณสมบัติที่จะได้รับฉายานี้ เขาเป็นเทพบรรพชนที่ได้รับความเคารพจากโลกใต้พิภพศักดิ์สิทธิ์ !
ทว่าบบรรพชนศักดิ์สิทธิ์ของนิกายพันแม่น้ำได้เห็นจักรพรรดิอมตะฉินหลี่มาก่อน เมื่อเห็นอำนาจของตัวตนอมตะที่แท้จริงตอนยังอยู่บนโลกใบนี้ มาว่าเขาจะมีคุณสมบัติแต่เขาก็ยังปฏิเสธที่จะเรียกตัวเองว่าเทพบรรพชน
