หลี่ฉีเย่พยักหน้าก่อนจะหรี่สายตาและเอ่ย " ดี ในเมื่อตัวตนร้อยชีวิตยังอยู่ ทุกสิ่งจะง่ายสำหรับข้า ข้าต้องการพบตัวตนร้อยชีวิต ! "
" ข้าเกรงว่านายน้อยหลี่จะเข้าใจบางอย่างผิด " ช่วงเวลาที่หลี่ฉีเย่หรี่ส่ายตา หมิงเย่เสวี่ยอดไม่ได้ที่จะกล่าวอย่างคุ้นเคย " บรรพบุรุษไม่รู้อะไรเกี่ยวกับความขัดแย้งนี้ นอกจากนี้เขาไม่ได้ยุ่งกับโลกเป็นเวลานานแล้ว "
" ไม่เป็นไร " หลี่ฉีเย่ยิ้มเอ่ย " หากเจ้าไม่ออกมา ข้ายินดีจะพลิกอาณาจักร อาณาจักรของเจ้าดูเหมือนว่าเวลาจะผ่านไปนานพวกเขาถึงได้ลืมเรื่องบางเรื่อง บางคนกระทั้งอยู่ไม่สุข ! "
หมิงเย่เสวี่ยนั้นหยุดชั่วครู่ นางไม่ต้องการจะคุยเรื่องนี้อีกต่อไป ดังนั้นนางเอ่ย " พวกเราจะพยามจัดพบกันระหว่างนายน้อยหลี่และท่านบรรพบุรุษ ทว่านี้ต้องใช้เวลาบ้าง ข้าหวังว่านายน้อยหลี่จะรอ "
หลี่ฉีเย่ไม่ได้เอ่ยสิ่งใดอีก่อนจะจ้องไปยังหมิงเย่เสวี่ย จากนั้นเขาก็เอื้อมมือไปยกคางของหมิงเย่เสวี่ย
การกระทำดังกล่าวนั้นไม่ให้เกียรติเกินไป ไม่มีใครกล้าจะทำกับหมิงเย่เสวี่ยถึงขั้นนี้ แต่นางไม่ได้ปฏิเสธ นางเพียงปิดตาและซึมซับบรรยากาศตอนนี้ไว้
ทั้งสองคนอยู่ห่างกันไม่มากและกระทั้งได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน มันดูเหมือนเวลาจะหยุดลง ผ่านไปสักพักหลี่ฉีเย่ลูบใบหน้าที่งดงามของนางอย่างอ่อนโยน
ในความคิดของหลายคนหมิงเย่เสวี่ยเป็นเทพธิดาที่ไม่มีใครเตะต้องได้ นางนั้นถูกยกขึ้นไว้สูงและไม่เคยสัมผัสเรื่องไร้ยางอาย !
หมิงเย่เสวี่ยขณะที่หลับตานางรับรู้สัมผัสของหลี่ฉีเย่ ความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้และคุ้นเคยปะทุขึ้นในหัวใจนาง
" นายน้อยหลี่ มีหลายอย่างที่ข้าไม่เข้าใจ " หลังจากผ่านไปนาน นางก็เงยหน้าขึ้นจ้องมองเขา ดวงตาของนางเต็มด้วยเสน่ห์
หลี่ฉีเย่ดึงมือของเขากลับและยังคงได้กลิ่นหอมหวาน " ข้าจะบอกเจ้าภายหลัง อย่างน้อยก็ไม่ใช่ก่อนที่อาณาจักรนักปรุงยาจะมีข้อสรุป "
" นายน้อยหลี่ไม่สามารถอยู่อย่างสงบสุขร่วมกับอาณาจักร ? " แม้แต่หมิงเย่เสวี่ยก็ยังอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ยามนางถอนหายใจโลกทั้งโลกหม่นแสง ท่าทีอ่อนไหวของนางทำลายจิตใจของทุกผู้คน
หลี่ฉีเย่กล่าวอย่างไม่แยแส " การอยู่ร่วมกันไม่สามารถทำได้ หากกล่าวตามจริงเมื่ออาณาจักรเห็นข้า พวกมันควรจะล่าถอยหรือไปให้พ้นทางข้า ! "
หมิงเย่เสวี่ยนั้นตกตะลึง นางทันใดนั้นก็รู้ว่ามีเรื่องบางอย่างในอดีตที่นางยังไม่รู้ !
หลี่ฉีเย่เอ่ยต่อ " เจ้าก็รู้ หากข้าต้องการนำตัวเจ้าไปแม้แต่อาณาจักรก็ไม่มีปัญญาหยุดข้า ข้าสามารถลบความทรงจำทั้งหมดของเจ้าเกี่ยวกับอาณาจักรได้ ทว่าข้าก็ไม่ต้องการให้เรื่องนั้นเกิดขึ้น นั้นเพราะเจ้าไม่ใช่หุ่นเชิดแต่เป็นคนที่มีชีวิตด้วยหัวใจของเจ้าเอง ! "
เขาถอนหายใจเมื่อเอ่ยถึงตอนนี้ หลังจากผ่านไปหลายล้านปี บางอย่างก็หลีกเลี่ยงไม่ได้
" ข้าขอบคุณมากสำหรับความเมตตาของนายน้อย " หมิงเย่เสวี่ยเอ่ยตอบด้วยความจริงใจ
หลี่ฉีเย่เอ่ย " เอาละ นี้เป็นคำเตือนไปยังอาณาจักรของเจ้า หากข้าต้องการทำลายพวกมันจริงๆข้าจะไม่มีทางมานั่งตรงนี้ ! ไปบอกเหล่าตาแก่ว่านี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาเล่นตลกและทำลายคำสัญญาในอดีต หากไม่ใช่เพราะตัวตนร้อยชีวิต อาณาจักรนักปรุงยาของเจ้าจะไม่มีอยู่บนโลก ! "
ดวงตาของหลี่ฉีเย่หรี่ลงขณะแค่นเสียง สำหรับคนนอกบรรพชนของอาณาจักรอาจจะปรากฏตัวเพราะสามารถกำราบหลี่ฉีเย่และแก้แค้นให้กับบรรพชนนักปรุงยาได้ ทว่าหลี่ฉีเย่รู้เบื้องหลังทั้งหมด !
" นายน้อหลี่ ข้าจะถ่ายทอดข้อความของท่าน " หมิงเย่เสวี่ยสามารถเดารายละเอียดได้บางส่วน แต่นางยังไม่แน่ใจนัก มีเพียงตัวตนระดับบรรพชนที่รู้เรื่องนี้อย่างสมบูรณ์
" แล้วเกี่ยวกับหัวใจฟินิกซ์ ? " หมิงเย่เสวี่ยเอ่ยถาม หัวใจนั้นสำคัญกับอาณาจักรมากเกินไป มันเป็นสมบัติล้ำค่าที่อาณาจักรเก็บไว้ มูลค่าของมันสูงกว่าสมบัติจักรพรรดิระดับแท้จริง !
" ข้าต้องการหัวใจฟินิกซ์ " หลี่ฉีเย่เอ่ยเสียงเย็น " อาณาจักรควรจะจำไว้ว่ามันมีคนที่พวกเขาไม่ควรมาล้อเล่น ! "
" ข้าเกรงว่านี้จะไม่ได้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของข้า " หมิงเย่เสวี่ยยิ้มอย่างขมขื่น แต่รอยยิ้มของนางก็งดงามอย่างมาก
" มันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับอาณาจักรเช่นกัน " หลี่ฉีเย่เอ่ย " แม้ว่ากลุ่มของตาแก่เหล่านั้นจะไม่ต้องการ พวกเขาก็ควรจะได้รับบทเรียน ! เจ้าสามารถบอกหวู่ซ่วงได้ ! มันไม่สำคัญว่าอาณาจักรอยู่ในการดูแลของหวู่ซ่วงหรือตัวตนร้อยชีวิต ! เหตุผลเดียวที่ข้าหยุดตอนนี้ก็เพราะเจ้า อาณาจักรของเจ้าไม่ควรจะลองดีอีกไม่เช่นนั้นฆ่าจะสังหารพวกมันทั้งหมดก่อนที่เจ้าจะได้ตอบสนอง ! "
หมิงเย่เสวี่ยถอนหายใจเบาๆ มันดุเหมือนจะไร้ความหวังเกี่ยวกับเรื่องหัวใจฟินิกซ์ " นายน้อยหลี่สามารถบอกเรื่องฟินิกซ์ได้หรือไม่ ? มันสามารถคืนชีพขึ้นมาได้จริงๆ ? "
" คืนชีพ ? " หลี่ฉีเย่ลูบคางของเขาก่อนจะมองไปยังท้องฟ้า
ตำนานเกี่ยวกับเมืองฟินิกซ์นั้นเป็นความจริง ในยุคโบราณเมืองฟินิกซ์นั้นมี ฟินิกซ์กับต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์
หลังจากผ่านมานานทั้งสองได้มาถึงจุดปลายทางของชีวิต ฟินิกซ์ได้เผาต้นไม้เพื่อที่จะได้รับการเกินใหม่ แม้ว่าจะไม่มีจักรพรรดิอมตะในยุคนั้น ฟินิกซ์ตัวนี้ก็เป็นของจริงและเป็นนกอมตะ อำนาจของมันไม่ได้ด้อยกว่าจักรพรรดิอมตะ
ทว่ามันก็ไม่สามารถเกิดใหม่ในกองไฟได้ ภายใต้ของเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ไร้สิ้นสุดมันได้เผาไหม้ทำลายทุกอย่าง ! ชะตากรรมของต้นไม้ก็ไม่ต่างกัน
ทว่ามันได้ทิ้งบางอย่างไว้ แม้ว่าวิธีการนั้นจะได้รับความล้มเหลว มันยังมีเศษของหัวใจที่ไม่ได้กลายเป็นขี้เถ้าพร้อมกับกระดูกบางส่วน
ทว่าชิ้นส่วนกระดูกที่ถูกเผาไหม้ไปนั้นมีความน่าประทับใจน้อยกว่าหัวใจขนาดเล็ก หัวใจนี้ได้สูญหายไปยังส่วนที่ลึกที่สุดของโลกและถูกป้องกันจากรูปแบบนับไม่ถ้วนหลังจากหายนะนี้ !
ต่อมาจักรพรรดิอมตะเหย่าซุ่พบเส้นเลือดนักปรุงยาและใช้มันเป็นรากฐานของอาณาจักรนักปรุงยา เขาได้รับชิ้นส่วนของหัวใจด้านล่างของเมืองนักปรุงยา !
นอกจากนี้เขายังโชคดีอย่างมากที่ได้รับสมุนไพรอมตะ เขาใช้มันหลังจากได้รับหัวใจมาและคืนชีพมันจนได้รับหยดเลือดของฟินิกซ์
ด้วยหยดเลือดแรกของหัวใจนั้น จักรพรรดิอมตะได้ใช้แผ่นดินนี้สร้างหัวใจขนาดเล็กได้ หลังจากผ่านมาหลายปีหัวใจนั้นก็ถูกฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์
ในรุ่นอนาคต หลี่ฉีเย่ได้สำรวจดินแดนนี้ ทว่าเขาพบกับโครงกระดูกที่เหลืออยู่ แม้ว่ากระดูกเหล่านี้จะเป็นของนกฟินิกซ์พวกมันก็ยังเป็นของไร้ประโยชน์หลังจากถูกกลั่นจากเปลวไฟในอดีต พวกมันไม่ต่างจากกระดูกสัตว์ แม้แต่จักรพรรดิอมตะก็ไม่สามารถใส่อำนาจศักดิ์สิทธิ์ใดๆลงในตัวพวกมันได้
ทว่าในยุคนี้หลี่ฉีเย่ได้รับคัมภีร์แห่งความตาย และได้เปลี่ยนทุกอย่าง หลังจากมาถึงเมืองนักปรุงยาเขาก็เลือกภูเขานี้ นี้เป็นบ้านเก่าของฟินิกซ์
เขาพบกับกระดูกไร้ประโยชน์อีกครั้งและใช้บทแห่งความตายเพื่อเชื่อมต่อกับดินแดนแห่งนี้และแช่มันด้วยพลังแห่งความตาย
การเกิดใหม่ของฟินิกซ์นั้นล้มเหลวในตอนสุดท้าย แต่ความเป็นเทพของมันกลับมาสู่ดินแดน ปกติแล้วไม่มีอะไรนำเทพกลับมาจากความตายได้ ทว่าบทแห่งความตายสามารถทำได้ นี้เป็นหนึ่งในความลึกลับของคัมภีร์เก้าสวรรค์ลับ !
ด้วยความลึกลับของบทแห่งความตาย หลี่ฉีเย่ใช้พลังงานแห่งความตายกับปฐพีนี้และทำให้กระดูกฟินิกซ์กลับคืนชีพอีกครั้งต่อสู้กับบรรพชนของอาณาจักร !
กระบวยการนี้พูดง่ายกว่าทำ ความจริงหากหลี่ฉีเย่ไม่ได้คุ้นเคยกับความลึกลับนี้ตั้งแต่อดีต เขาจะไม่สามารถปลุกฟินิกซ์แม้ว่าจะใช้บทแห่งความตายก็ตาม !
" ฟินิกซ์สามารถกลับมามีชีวิตได้จริงๆหรือไม่ ? " หมิงเย่เสวี่ยถามอีกครั้ง ความอยากรู้อยากเห็นนั้นมีอยู่ทั่วแม้จะเป็นเทพธิดาเช่นนั้น นกฟินิกซ์ ! นี้เป็นนกอมตะที่ไม่ควรมีตัวตนบนโลก !
คำถามที่ยิ่งใหญ่เกี่ยวกับฟินิกซ์ตั้งแต่อดีตก็คือ มันมาจากไหน ? นี้เป็นปริศนาที่ไม่สามารถหาคำตอบได้ ! การเกิดใหม่ของฟินิกซ์ยิ่งเหนือกว่าจินตนาการ !
" แม้ว่าอาณาจักรของเจ้าจะได้ดูแลหัวใจมาหลายปีจนกระทั้งมันสมบูรณ์ มันก็ยากเกินที่จะพูดถึงการฟื้นฟูของฟินิกซ์ " หลี่ฉีเย่เอ่ย " กระบวนการนี้ต้องใช้ความพยามของอาณาจักรเจ้าอย่างมหาศาล นอกจากนี้ความสำเร็จยังไม่แน่นอน ! "
เขาหัวเราะเบาๆก่อนจะเอ่ย " หากอาณาจักรของเจ้าต้องการจะลองจริงๆ ข้าสามารแนะนำได้ แน่นอนข้าใช้จ่ายของมันเหนือจินตนากร ข้าสามารถพูดได้ว่าเมื่อมันฟื้นคืนชีพมาได้ ข้าล้วนไม่ต้องการและสามารถมอบมันให้กับอาณาจักรเจ้า ! "
หมิงเย่เสวี่ยนั้นมึนงงเล็กน้อยจากได้ยิน ฟินิกซ์นั้นเป็นสิ่งที่ทำให้โลกบ้าคลั่งได้ อาณาจักรยินดีทีจะรับมันหากหลี่ฉีเย่เต็มใจจะมอบให้ !
ทว่าหลี่ฉีเย่กล่าวว่าข้าใช้จ่ายของมันเหนือจินตนาการ แม้แต่อาณาจักรของนางก้ไม่สามารถรับราคานี้ได้ !
" โชคชะตานั้นไม่สามารถบังคับได้ " หมิงเย่เสวี่ยส่ายหัวและเอ่ย " เช่นนั้นก็ปล่อยมันไปเถอะ "
" ข้าจะไม่บังคับมัน " หลี่ฉีเย่ลูบแก้มของนางและเอ่ย " เอาละเพราะเจ้า ลืมมันซะ ข้าต้องหัวใจฟินิกซ์ในเวลานี้ ! ไปบอกเหล่าตาแก่อย่าได้มายั่วยุข้าอีก ! "
หมิงเย่เสวี่ยเงียบและคิดถึงสถานการณ์ แม้ว่านางจะหวังผลเช่นนี้ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย...
